Varga en François zetten de vork in hapklare brok
Van al het goede dat na de twee vorige competitiewedstrijden over het ongelukkige R Antwerp FC werd verteld, bleef zondagnamiddag in de Deurnese kuip niets over. Geen mens die ook maar probeerde om het logische van de Luikse zege te betwisten. De poulains van Wasseige speelden met een te makke prooi, die nooit de kracht vond om ook maar de indruk te wekken dat de wedstrijd de goede richting uitkon.
Tam en weerloos, zonder enige organisatie ook, liet de Great Old zich van bij het beginsignaal van de niet zo sterke scheidsrechter Blareau, als een speelbal manipuleren en ontsnapte in de aanvangsminuten als bij wonder aan de eerste tegengoal. De debuterende Zairees Jules Mandiangu had duidelijk niet begrepen wat zijn opdracht was. Gelegenheidslinksachter Albert Van den Bergh werd zodoende om de haverklap met twee of drie tegenstrevers geconfronteerd. Eerst liet François een kans onbenut en seconden later vergat Ernes zijn hoofd tegen een zuiver aangeven van de vaak ongrijpbare Lipka te plaatsen.
Wellicht was die geweldige Luikse start verantwoordelijk voor de angst waarmee bepaalde Antwerppionnen zich door het verdere gebeuren werkten.
Van samenhang was er bij de thuisploeg geen sprake. Onder impuls van uitblinker Quain en Sljivo, die dankzij het lage tempo in zijn nopjes was, speelden de rood-blauwen heer en meester op het middenveld. Er kwamen ook kansen, maar François en Quain vonden de heroptredende Ratko Svilar op hun weg. Aan de overzijde kreeg Drouguet alle tijd om de zaterdagkranten door te nemen. Hij werd pas na een kwartier in zijn bezigheden gestoord om een centershot van Mark Van der Linden op te rapen. In de slotfase van de eerste helft werd hij nog een keertje lastig gevallen wanneer Jules Mandiangu een combinatie Van den Bergh-Van Rethy te zwak afrondde met het hoofd.
Het doelpunt dat in- de lucht hing viel na de rust, toen o.m. Arek Klimas en Zoran Lukovac, die even eerder voor een komisch nummer hadden gezorgd toen ze mekaar te pletter liepen, aandachtig toekeken hoe de pas ingekomen Thans en Quain een combinatie in mekaar sleutelden die Varga toeliet om volledig vrijstaand naast Ratko Svilar in te schieten. Het logische scenario zou dan geweest zijn dat R.A.F.C., geprikkeld door die opdoffer, verwoed tegen de gang van zaken zou optornen. Niets van dat alles. Quain, de herhaaldelijk oprukkende Quaranta en François bleven de situatie domineren, terwijl bij de thuisploeg blijkbaar niemand meer wist wat zijn rol was. Zo zag men centrale verdedigers Rudi Smidts en Rony Van Rethy samen oprukken, was Cisse Severeyns op bepaalde momenten als back aan het werk en liep Harry Cnops zich steevast in de knoop.
De eerste hoekschop kwam er na meer dan een uur spel, maar ook bij die fase had Drouguet niets meer te doen dan het balletje te plukken. Het was wachten op de tweede Luikse goal. Varga en François lieten de kansen onbenut, maar uiteindelijk zou Jules Mandiangu een voetje toesteken toen hij Lipka tegen de mat liep in het strafschopgebied. Ideale gelegenheid voor François om zijn leiderspositie in de schuttersstand te redden. Hij knalde geconcentreerd binnen. Wasseige vond dat dit nummertje best met een applausvervanging mocht gehonoreerd worden... Dat applaus werd volledig overstemd door het fluitconcert waarmee de Antwerpaanhangers uiting gaven aan hun machteloosheid en ontgoocheling. Voor het eerst in haar meer dan honderdjarige geschiedenis wacht R.A.F.C. na negen competitiematchen nog steeds op de eerste overwinning (Georges Weymiens - bron: onbekend - 27/10/1986)...
Redders zieker dan slachtoffers
ANTWERPEN — Piet Wildschut, Geert Deferm en Patrick Ipermans hadden stuk voor stuk een vaste plaats hadden in de basisploeg van R Antwerp FC. Men vreesde dat hun vervanging problemen zou opleveren. In soortgelijke noodsituaties plegen de meeste Belgische clubleiders hun heil te zoeken in het buitenland. Zo ook op de Bosuil. Achereenvolgens werden de Joegslaaf Zoran Lukovac, de Pool Arek Klimas en de Zaïrees Jules Mandiangu als redders ingehaal d. Het waren net zij die in het uiterst belangrijke treffen tegen RFC Luik
het zwakst uitvielen. Zij sleurden hun al zieke maats in de ondergang mee.
Leon Nollet deed beroep op Jules Mandiangu, die de afgelopen weken bij de reserven een bevredigende indruk had gelaten. Gehoopt werd dat hij Zoran Lukovac zou vervangen, maar doordat Thierry Pister met lumbago sukkelde, moest hij in de tribune en Albert Van den Bergh op de linksback plaatsnemen. Robert Waseige startte met Thans op de bank, maar zou hem na de rust inbrengen voor een zelfvertrouwen missende Ernes. Toch creëerden de Luikenaars in de eerste helft twee gave doelkansen. Zowel Quain als Varga besloten naast.
Toen de thuisploeg na de rust enige cohesie gevonden had, viel meteen een Luikse treffer. Een vlotte actie via Thans en Quain werd door Varga in de linkerbenedenhoek geschoven.
Vijf minuten voor tijd leed Jules Mandiangu balverlies binnen het eigen strafschopgebied, nadat hij zijn eigen doelman aan het werk had gezet toen een schot van François op zijn rug afschampte. De Antwerpspeler trok Lipka tegen de grond met Blareau als dichtste getuige. Guy Francois mikte raak en zette de eerste Luikse uitoverwinning op het bord (Edwin Mariën - bron: onbekend - 27/10/1986).
Schraalheid van Antwerps voetbal blootgelegd
DEURNE — Een op achttien. Dat was de droevige balans van het Antwerpse eersteklasse voetbal van de laatste drie competitiedagen voor deze speeldag. K Beerschot VAV en K Berchem Sport demonstreerden zaterdagavond uitvoerig hun bloedarmoede. R Antwerp FC deed gisteren zijn uiterste best om dat beeld van schraalheid te vervolledigen.
In tegenstelling tot de tweede helft van R Antwerp FC-R Standard CL bleef het nu een uiterst feitenarm gebeuren. Daaraan kon ook de inbreng van de Zairees Mandiangou, die al langer op de Bosuil vertoefde, maar nog niet speelgerechtigd was, niets verhelpen. Hij verzette wel heel wat werk, maar tot witte raaf op het zwakke middenveld kon hij zich niet opwerken. Hoewel hij in de laatste minuten aan de basis lag van de strafschop die R Antwerp FC de doodsteek toebracht, kon hij zich toch af en toe positief laten opmerken, dit in schrille tegenstelling tot Arek Klimas en Zoran Lukovac. Het duo verwekte op een bepaald ogenblik heel wat hilariteit toen de Pool de Joegoslaaf van de sokken liep.
Het draaide aan de overzijde overigens niet veel beter. Daarvan getuigde een nummertje van Lipka, die de bal met het hoofd trachtte te ontzetten, pal omhoog kopte zodat hij een tweede maal het hoofd tegen de bal moest zetten om nog de bal voor eigen voeten te zien terechtkomen. De Luikenaars hadden tenminste nog Varga in de rangen lopen, die er toch of en toe in slaagde wat gevaar te creëren. Een eerste keer gebeurde dat acht minuten voor de koffie, toen hij verrassend uithaalde en zijn schot maar net naast de kooi van Ratko Svilar zag belanden. Op wat zwakke schuivertjes na eigenlijk de eerste doelpoging in de wedstrijd.
De tweede keer dat hij oog in oog met Ratko Svilar kwam, was het meteen raak. Thans vond Quaranta en die zag Varga vrijstaan, de 0-1 stond op het bord. Wat later zag diezelfde Varga nog een schot via de vingertoppen van Ratko Svilar over de deklat gaan. Toen de bedoening volledig geblust leek, slaagde Mandiangou er nog in Lipka in het strafschopgebied neer te leggen, zodat François de kans kreeg en greep om zich als topschutter in de vaderlandse competitie te handhaven.
Kort voor affluiten bewees Ratko Svilar met een uitlopen naar Lipka nog eens zijn klasse, maar die knappe redding kon niet verhinderen dat R Antwerp FC voor de zesde achtereenvolgende keer zonder punten bleef. Na twee thuiswedstrijden tegen Luikse ploegen kozen de punten de weg 'retour à Liège' (Bruno Hoeben - GvA - 27/10/1986).
Leon Nollet begrijpt het niet
Terwijl er in het andere kamp een kernspeler van het gehalte Thans om taktische redenen op de bank moest, rest er voor Leon Nollet op dat vlak weinig hoop. "Thierry Pister en Yves Vanderveeren kunnen er nog bijkomen, maar voor het overige zijn er momenteel weinig mogelijkheden. Ik heb geen verklaring voor deze zwakke wedstrijd. We deden het twee weken uitstekend, zowel tijdens de wedstrijden als op de training. Een vorm bouw je op en die moet je dan nadien een periode behouden. Al de vooruitgang die we de voorbije weken boekten, werd vandaag tenietgedaan. Neem nu die eerste goal. Die mannen mochten doorheen het centrum wandelen en hadden nog de tijd om rustig uit te zoeken wie er zou scoren (R.V. - GvA - 27/10/1986)."
Door het oog van Bob (9)
Harry Cnops, Francis Severeyns, Mark Van der Linden, Albert Van den Bergh, Zoran Lukovac en de debuterende Zaïrees Jules Mandiangu was het aanvallende overtal waarmee R Antwerp FC startte tegen het niet te onderschatten RFC Luik.
Die veldbezetting draaide uit op een miskleun van jewelste! Bij de rood-witten zocht iedereen naar zijn stek, van samenhang in het elftal was geen sprake. Vooral de verstandhouding tussen Albert Van den Bergh als linksachter (Thierry Pister was gekwetst) en Jules Mandiangu als linkermiddenvelder was doorlopend zoek. Het werd voor de rood+blauwen van Robert Waseige uiteindelijk een gemakkelijke klus. Bij de rust stond het nog 0-0 na gemiste kansen van François en Ernes, al besefte iedereen dat het voor R Antwerp FC slechts uitstel van executie was.
Tijdens de tweede helft was het dan ook zo ver forceerden de bezoekers de beslissing. In de 52' mocht Varga na voorbereidend werk van de ingekomen Thans rustig afwerken (0-1). Niettegenstaande de Luikenaars tot zes minuten voor tijd dienden te wachten om langs François op strafschop, na fout van Mandiangu, de zege veilig te stellen (0-2), kwam deze tussen de twee Luikse treffers nooit in gevaar! De Great Old kwam immers nooit in de wedstrijd en presenteerde de zwakste verrichting van het seizoen!
Met drie punten uit achttien, komt het degradatiespook steeds nadrukkelijker opzetten (Antwerp Clubblad 9 - 25/01/1987)!
|
