Wie had kleinste voetjes tijdens valiumtopper?
Het is geen voetbalfeest geworden voor de negenduizend kijkers in Deurne. Wel een partij snertvoetbal waarin de acteurs, om diverse redenen, nooit voor opwinding konden zorgen. Daarna werd dezelfde portie nonsens verkocht. "Tegen zoveel verzamelde benen kan je niet voetballen." Aan de overkant: "Als RSC Anderlecht aan haar reputatie denkt, dan moet het hier uit een kampioenenvaatje tappen. Niet uit een tube valiumtabletten."
Voor de verslaggever was de prelude tot de wedstrijd alleszins de beste. Wij zaten daar allemaal gezellig samen, de oude garde dus. Vic Mees had het over de trainers van vroeger en nu. Zei hij: "Jongen, ik heb er hier in Deurne ook twee gekend en die smeerden hun theorieles uit over wel twee volle uren. Wij moesten zelfs weten hoe je doelman vertaalt in het Duits en wie de kleinste voetjes had in de toenmalige Engelse league. Hahaha." Wie gisteren in de Bosuil de kleinste voetjes had, weten wij niet. Zaak is dat het een petieterig spektakel is geworden. Een wedstrijd die maar niet wou loskomen.
R Antwerp FC wachtte verstandig op de kampioenen en bij de kampioenen leek niemand bij machte om de weg doorheen de gedichte linies van R.A.F.C. te wijzen. Bovendien lag het tempo zo laag dat de Argentijn Sergio Gonzales, voorzeker niet 'speedy gonzales', de show stal met zijn techniek en met zijn pogingen om aanvallen gestalte te geven. Het kan trouwens best dat, wanneer de Zuid-Amerikaan voor RSC Anderlecht speelt, zijn optreden bepalender is dan dat van bijvoorbeeld Enzo Scifo, die duidelijk tegen een mindere vorm laboreert.
In feite heeft dit duel één enkel prangend moment gekend. Na ongeveer een kwartier spelen veroorloofde Vercauteren zich een fantasietje in de eigen zone. Zijn hieltje werd gretig meegepikt door Marc Van der Linden. Munaron hield RSC Anderlecht als een kamikaze overeind. Wat de Brusselse aanvoerder wel begrepen zal hebben, hij die toch ook meer linksachter was dan wat anders. Wordt dat een doelpunt, dan zit het erin dat RSC Anderlecht sterft in de Bosuil. Sergio Gonzales bleef bekoren. Rond de twintigste minuut scoorde hij bijna nadat Patrick Ipermans Harry Cnops had aangespeeld die Grün opzijzette.
Het schot van de Argentijn met de Amerikaanse TV-snuit zeilde over. In het derde kwartier had een hieltje van Vercauteren bijna succes. Arnesen graaide dit keer de bal mee. Het schot ging in hoekschop. Voor de rest niets. Wij vragen ons af of die twee letters. op de Antwerptruien, T en V, soms wilden beduiden: te snel of tevergeefs. Wat de partij met 'Ekspres' te maken had, mag Joost weten.
Wat in het tweede bedrijf gebeurde, was nauwelijks beter. Slap tot en met. Zodat verzorger Beeckman hilariteit verwekte met zijn valiesje, toen hij in het veld spurtte, want daar stond in koeien van letters „SPA" op. En eerlijk gezegd, de desbetreffende plakbrieven zijn wel erg origineel op de stadsmuren, maar voor een zondagje-uit was dat natje toch wel te dunnetjes voor de ontgoochelde kijkers van de Bosuil. Wij begrijpen voorts niet waarom Lozano niet op de bank zat voor deze valiumpartij. Die was toch geknipt voor zijn trage benen?
Al heeft nooit iemand kunnen bevroeden dat het zo onbeduidend zou worden, dat 'spektakel van het jaar' in Deurne. Toen de nieuwe Deen Mortensen in het veld kwam voor Arnesen, kregen wij de indruk dat hij het niet alleen kan, maar dat hij misschien ook wel eens iets kunnen zou kunnen forceren. Hij kreeg helaas geen hulp, want RSC Anderlecht liep op zulke kleine voetjes, dat Vic Mees zat te gniffelen. En dan hoor je over de microfoon dat de 'Europeanen' Club Brugge KV en KSV Waregem, zo geweldig op scherp stonden op hetzelfde moment.
RSC Anderlecht moet dus op zijn tellen passen. Met dit processievoetbal zal het gauw thuis zijn als het straks in de Europese competitie van de reuzen stapt. Als je het ons vraagt, was het resultaat tegen Cercle echt geen toeval. Er schort wat met RSC Anderlecht (Bob Deps - bron: onbekend - 23/09/1985).
De competitie door het oog van Bob (8)
Gezien de omstandigheden, aanvallend voetbal en slechts vijf punten op 14, was Arie Haan tegen kampioen RSC Anderlecht verplicht uit een ander tactisch, zeg maar berekenend en defensief vaatje te tappen. Vermits RSC Anderlecht niet denderend bezig was en bovendien Erwin Van den Bergh moest missen, gingen de bezoekers er eveneens voorzichtig tegenaan. De 9000 toeschouwers kregen zo een kleurloze 'middenveldspelwedstrijd' te zien met te weinig prangende fases en een niet meer dan logische 0-0 einduitslag, die vooral de neutrale kijkers weinig kon bekoren.
In het begin van de wedstrijd kwam in feite de enige scorekans tot stand toen Marc Van der Linden een te korte teruglegger van Vercauteren op Munaron kon recupereren. De Anderlechtdoelman kon het gevaar in extremis afweren. Het wederoptreden van Ratko Svilar en Danny Koekelcoren betekende alleszins een positieve versterking voor de verdediging (Bob Crauwels - Antwerp Clubblad-8 - 24/11/1985)!
|
