Scheidsrechter bouwt mee aan verrassing
Anderlecht - Het boekje "Spectaculair vallen in een poging een strafschop uit te lokken" is beslist de bestseller bij onze voetbalprofs. Coeck heeft er rijkelijk uit geput afgelopen zaterdag. Scheidsrechter Rion had "Hoe laat ik me niet vangen aan strafschopsalto's?" gelezen. Tot drie keer toe deed zich in de tweede helft een strafschop-of-niet-situatie voor. Bij de eerste fase speelde Bob Geens ongetwijfeld zuiver de bal. De manier waarop Eddy Snelders het steunbeen van Coeck leek weg te nemen, leek er ook voor zijn ervaren kapitein Bob Geens, die aarzelde om de bal weg te schoppen, al hard op. De heupzwaai van Frank Mariman zo'n tien minuten voor tijd was er zeker één.
Drie keer liet ref Rion de luchttuimeling van Coeck als het ware over zich heen gaan, aldus aan het kruim van de arbitrage-instructeurs van de FIFA in de tribune aantonend dat hij zich niet liet vangen. En God, misschien dacht de man ook telkens wel eerlijk dat er geen overtreding was. Geef toe, het was zoveel gemakkelijker er wel tenminste een toe te kennen. Het was me anders het dagje wel voor onze zogeheten ref nummer een. Al in de eerste helft verzuimde hij een paar keer orde op zaken te stellen. Bij een onrechtstreekse vrijeschop op zo'n acht meter voor doel voor sandwich-hinderen van Vander Elst door het duo Bob Geens en Frank Mariman, liet hij werkelijk met zich sollen.
Ergerlijk werd het even later toen Eddy Snelders ondanks een waarschuwing hinderend bleef opspringen voor vrijschopnemer Van Binst. Wijl het spel voortging riep de ref Eddy Snelders een tweede keer verbaal tot de orde. Hopelijk zat de uitvinder van de gele kaart niet ook toe te kijken. Toch moet het ons van het hart dat Rion niet als enige een off-day kende. RSC Anderlecht hield de bezoekers doorlopend onder druk, maar miste iemand die de dirigeerstok ter hand kon nemen. De manier waarop Coeck en Haan, Thissen en Vercauteren tegen elkaar aanliepen en daarbij de bal verloren, was geen toonbeeld van grote inspiratie.
Vooral de afwezigheid van vleugelaanvallers die tot op de achterlijn kunnen doordringen en dan het balletje terugleggen, werd aangevoeld. Nu vielen de hoge centers steevast op het hoofd van Bob Geens en gezellen, zodat doelman Theo Custers in verhouding tot de druk weinig gevaarlijke ballen moest plukken. Tweemaal toonde hij zijn klasse. Helemaal in het begin van de wedstrijd duwde" hij een via Marc Steyaert afgeweken voorzet van Nielsen in een flits via de lat over. Rond het uur was het centrum even vrijgelaten. Thissen schoof tot bij Haan die plots aanlegde, hoewel verrast, haalde Theo Custers de schuiver nog naast de staander weg.
Hij maakte ook een zeldzaam foutje. Hij bokste de bal slecht weg, maar herstelde zich meteen op het vluchtschot van Vander Elst. Royal Antwerp FC was een uur bang. Kreeg dan plots vertrouwen toen bleek dat het niet door de scheidsrechter in de steek werd gelaten. De bezoekers kregen in het matcheinde nog twee uitstekende gelegenheden om via Willy Geurts RSC Anderlecht op achterstand te spijkeren. Nu ja, met de gelijke stand waren ze al rijkelijk beloond (HNB - Wilfried De Blay - 1977-10-03).
Antwerp Clubblad noteerde (9)
Hoe fel de Anderlechtsupporters ook ontgoocheld waren na het gelijkspel tegen R Antwerp FC, de Brusselaars mochten nog van geluk spreken dat de eindstand niet 0-1 was. Tien minuten voor tijd kregen de rood-witten immers dé kans van de wedstrijd toen Willy Geurts voor een verlaten doel de bal in de voeten kreeg.
De Bree had echter het geluk dat hij evenzeer van de flater van de Brusselse verdediging schrok, zodat de kans toch nog verloren ging. We gaan niet beweren dat een overwinning verdiend zou zijn geweest, maar R Antwerp FC heeft zich toch kalm verdedigd. Bij de zeldzame keren dat RSC Anderlecht toch een gaatje in de verdediging vond, moesten ook de paarse aanvallers ondervinden dat met Theo Custers een doelman van internationale klasse in het Antwerpdoel heeft postgevat (bron: Antwerp Clubblad-8 - 1977-12-04).
|
