Challenger trok nooit remmen dicht
He kasnummer is voor de kenners allicht geen feest geworden, maar voor de doorsneekijker toch een boeiende en spectaculaire wedstrijd, ook al stonden de eindcijfers al na een half uur op het bord. De would-be kampioenen zijn er maar smalletjes uitgekomen. RSC Anderlecht kon nochtans een ideale uitgangspositie verwerven, want voor de derde opeenvolgende keer moesten de rood-witten een vroeg doelpunt in koop nemen. Een slechte voorzet van Jos Van Riel zette jubilaris Bob Geens op het verkeerde been. Daardoor kon Ladinsky naar Rensenbrink doorschuiven. Challenger R Antwerp FC bleek niet aangeslagen, was bereid om zich volledig in te zetten. Een soms weer magistraal spelende Karl Kodat reet twee minuten later de wankele Anderlecht-defensie open met een uitgekookte voorzet. Roger Van Gool kon er niet bij, Ove Eklund miste de droomkans.
De rood-witten lieten zich niet in slaap wiegen door het matige Anderlecht-tempo en sloegen krachtig terug. Mede door twee flaters van Ruiter, niet in zijn beste doen, konden ze de achterstand in een 2-1 voorsprong ombuigen, telkens uit stilliggende ballen. Ruiter ging order de bal door bij 'n vrijschop van Jos Van Riel, Roger Van Gool, met René Desaeyere hardwerkend in het middenveld, kon op de eerste tijd afronden. Dockx trachtte die bal nog op de lijn weg te vegen, maar het doelpunt werd gevalideerd. De tweede vrijschop werd door René Desaeyere uitgelokt. Hij dreef Verheyen in het nauw en de vrijschop van Xavier Caers werd door Ove Eklund feilloos voorbij een niet reagerende Ruiter geklopt. Inmiddels had ook René Desaeyere op de doellijn een kopslag van Rensenbrink geweerd. Van der Elst had een tikkeltje pech toen hij tegen de binnenkant van de staak schoot. Een raid van Ove Eklund bleef zonder resultaat.
Zelfs na de rust limiteerde R Antwerp FC haar inspanningen niet, al liep Fleming Lund er steeds voor spek en bonen bij. Van der Elst, Verheyen en vooral Van Binst probeerden het herhaaldelijk over een andere boeg te gooien, maar de Antwerpverdediging gaf geen krimp Meer. Karl Kodat, beter geïnspireerd dan de paradepaardjes uit de hoofdstad, zou Ruiter in het vierde kwartier nog een paar keren op de korrel nemen, zelfs het derde doelpunt klaar leggen voor Ove Eklund. De Zweedse spits, spijts zijn liesletsel erg actief, liet het echter afweten. RSC Anderlecht had beslist weinig ideeën, kon ook niet naar een hogere versnelling overschakelen. Tweemaal kreeg Rensenbrink de gelijkmaker aan de voet. De eerst maal na een misverstand tussen Bob Geens en Xavier Caers, schoot hij naast de verste paal. Later toen hij de bal op de gradins kogelde.
In de voorlaatste minuut kwam Roger Van Gool, net als vele van zijn maats stukken beter dan voorgaande weken, nog dicht bij een 3-1. R Antwerp FC trok nooit de remmen dicht, speelde mentaal sterk speelde, kreeg haar apotheose en Europese bekroning (Frans Van Bergen - GvA - 1974-04-22).
Drie doelpunten na twintig minuten en toch geen sfeer - De grootste flop van een ontgoochelende competitie
Na zesentwintig minuten spelen in de topmatch tussen R Antwerp FC en RSC Anderlecht waren de Sinjoren er in geslaagd een 0-1 achterstand om te zetten in een 2-1 voorsprong. Er was op dat ogenblik helemaal geen reden om te juichen over het peil van de wedstrijd, maar omdat er goals waren gevallen en scheidsrechter Loraux het nodig achtte de nogal zenuwachtige acteurs af en toe te vermanen, was de hoop op een opflakkering van het spektakel niet helemaal geblust. Welnu, tijdens het resterende uur hebben de achtentwintigduizend toeschouwers tevergeefs gewacht op het inluiden van een echte ontmoeting. De vonk sloeg nooit meer aan, behalve bij enkele individuele pogingen van Karl Kodat en Van Himst, die in een flits langs hun makke tegenstanders heen spetterden, zonder er in te slagen het ploegspel aan te wakkeren of het tempo de hoogte in te jagen. Het bleef bij een lusteloos gedoe, alsof de topper van zondag de spelers niet meer aansprak dan welke andere wedstrijd ook.
Voor het mislukken van wat tot dé zondagnamiddag van de (evenzeer mislukte) competitie had moeten uitgroeien, trof vooral RSC Anderlecht schuld. De paars-witten kwamen er nooit toe enig verband in hun optreden te leggen, hoewel ze hiertoe uitgenodigd werden door het kansrijk scoren van een vroeg doelpunt. Boften zij inderdaad niet, toen na amper zes minuten de Antwerpenaren een steek lieten vallen bij het aaneenbreien van een combinatie, bedoeld om de bal rustig aan en van voet-tot-voet uit het gebied van Jean Trappeniers te dragen. Rensenbrink kreeg het in de gaten. Hij kwam als een bliksemflits in het trage maneuver van de Sinjoren opdagen, snoepte een slechte voorzet van Jos Van Riel mee, betrok Van der Elst in een vlugge een-twee en schoot ten slotte de bal, die voor zijn voet dreigde weg te botsen, met een harde knal tegen de touwen van een verbouwereerde Jean Trappeniers. Het leek er op of de omstandigheden een handje zouden toesteken om RSC Anderlecht aan zijn titel te helpen. Twintig minuten later was het lot van kamp veranderd: het hielp R Antwerp FC aan twee te verhinderen doelpunten, op de koop toe uit stilstaande fasen gescoord!
Ruiter twee maal verrast
De gelijkmaker viel bij het trappen van een vrijschop door Jos Van Riel. De venijnige boogbal zaaide paniek in de Anderlecht-verdediging. Niemand van de paars-witte verdedigers geraakte er bij. Lieten zij zich misleiden door de uitroep van Ruiter die luid om ruimte riep voor het opvangen van de bal? Ze vertrouwden in elk geval op de klemvastheid van hun doelverdediger. Groot was hun verbijstering, toen ze zagen hoe hun keeper naast de bal greep en daardoor Roger Van Gool een enige kans tot scoren schonk. Niet eens gewaarschuwd door dit ene incident of stonden de bezoekende achterhoedespelers er echt op bibberende benen bij? Zij lieten zich kort daarop weer eens in de doeken doen. Xavier Caers zorgde ditmaal voor het inzenden. Ove Eklund rees hoog boven het pak uit en kopte zonder moeite de winnende goal binnen. Dat dit tweede doelpunt het laatste zou worden uit een verder tanende wedstrijd, geloofde op dat ogenblik niemand van de achtentwintigduizend toeschouwers.
Het leek er integendeel op dat de match, mede door de heersende zenuwachtigheid, op... een verdere klucht met domweg toegestane doelpunten zou uitdraaien. Een 4-3 of iets dergelijks behoorde tot de mogelijkheden. Er kwam echter niets van. Van der Elst schoot nog eens op de paal. Ruiter redde met beide vuisten een hard schot van Karl Kodat. De Anderlecht-keeper loste een schot van Karl Kodat, dook in de voeten van Ove Eklund en... hield er een buil aan over. Rensenbrink kanjerde naast in de plaats van Ladinsky te bedienen. De Hongaar deed net hetzelfde toen hij de vruchten wilde plukken van een enig mooie slalom van Van Himst en de aanwezigheid naast zich van Rensenbrink vergat. Voor het overige was er niets te melden. Ook zondagavond was de sfeer doods aan het Belgische voetbalfront (bron: onbekend - 1974-04-22).
Kampioen verlamd door de krampachtigheid
Geen bloemen, geen accolades, geen champagne voor RSC Anderlecht. De Kampioen '73/'74 moest op de keiharde vloer van de 'hel' de loodjes leggen voor R Antwerp FC, dat baas in eigen huis wilde blijven en dacht de ontgoochelingen van de jongste weken te moeten compenseren voor het afscheid van de supporters voor de zomerrust.
De zege is de enige compensatie. Nadat R Antwerp FC, na een vroege achterstand, met gezag de zich aanmeldende nederlaag tot een 2-1 voorsprong en later eindstand, had omgebogen, klom het niet langer naar de zich al die tijd aftekenende, voor RSC Anderlecht onbereikbare hoogte. Het viel integendeel geleidelijk aan terug op het lage niveau, waarvan de 'kampioen', verlamd en in de greep van de krampachtigheid, nooit vermocht, zich op te tillen. Dacht RSC Anderlecht aanspraak to mogen maken op een gelijk spel, het schot van Van der Elst tegen de staak en de net naast zoevende schuiver van de aanrukkende Rensenbrink, die een ernstige positiefout van de Antwerpverdediging exploiteerde in acht genomen? Moest het geregeld uitbrekende R Antwerp FC met een derde doelpunt de kloof hebben verbreed, men zou makkelijker overeenstemming in de opinies hebben bereikt dat de zege verdiend, maar te streng uitgedrukt was.
AL na zes minuten prijkte een 0-1 stand op het scorebord. Van der Elst legde Rensenbrink een gretig gegrepen kans op de voet, nadat de voor eigen duel een beetje roekeloos balbezit nastrevende Antwerpse verdedigers in moeilijkheden waren geraakt. Het doelpunt bracht geen rust in de nerveuze krachtmeting op een bikkelharde grasmat. Men had aan
weerskanten al een indrukwekkend aantal overtredingen begaan, Coeck had al tegen de gele kaart aangekeken toen precies in de 13e minuut, uit een vrije schop van Jos Van Riel, Roger Van Gool een kogel afvuurde waartegen Ruiter geen verhaal had en die, naar de mening van een goed geplaatste grensrechter, over de fatale lijn werd afgeweerd door Dockx.
Scheidsrechter Loraux, druk in de weer om de orde te handhaven, ging in op de wenk van zijn assistent. Doelpunt of geen doelpunt? Het protest van de Anderlechtenaren was in ieder geval niet van aard om iemand te overtuigen dat ze onrecht was gedaan. De vinnige repliek van RSC Anderlecht, niet indrukwekkend naar plan en uitvoering, verflauwde mettertijd onder de rustiger, methodische repliek van Royal Antwerp FC. Toen Ruiter onder een hoge vrije schop van Xavier Caers doorliep en Ove Eklund door niemand gestoord feilloos inkopte, dacht men de omgebogen stand te kunnen interpreteren als een beloning voor meer samenhorigheid, sneller en doelmatiger vorderen via het duo René Desaeyere en Roger Van Gool, een voortdurende bedreiging door het duo Karl Kodat en Ove Eklund.
Onderkende men in de houding van RSC Anderlecht, na de voorsprong eon nauwelijks verbloemde neiging orn de voorsprong te verdedigen, schakelde het Van Himst gezelschap na de 1-2 achterstand, weer prompt in op het streven naar een tweede doelpunt, het verschijnsel bleek later het kenmerk te zijn van de tweede helft, maar dan zonder ooit de tegenpartij onder druk te zetten, alhoewel men deze laatste meer en moor ging betrappen op blunders en denkfouten. Urbain Braems trachtte tevergeefs, door het inruilen van Verheyen tegen De Nul en van Van der Elst tegen De Bolle, de rust en de orde te herstellen in zijn zwalpende elftal. Guy Thys haalde voor de gekwetste Ove Eklund niet toevallig een betrouwbaarder verdedigende Wilssens in. De mooiste actie nadien kwam van Louis Van Gaal, die met een vernuftige voorzet van Karl Kodat aan de haal ging, onstuitbaar voorbij allerlei obstakels laveerde, maar tenslotte toch stuitte op Ruiter. Men kan per saldo stellen, dat RSC Anderlecht te Deurne geen schouwspel heeft opgevoerd, waarmee men 30.000 beloont voor hun aanwezigheid op een overigens gemiste viering (HNB - Leo Verhoeven - 1974-04-22).
|
