Royal Antwerp FC heeft zijn eerste doelpunt gescoord tegen Olympic, het eerste althans sedert Verbruggen en Maertens voor de zwart-witten uitkomen. Het was een erg kostbaar doelpunt, ook al had het veld voeten in de aarde. In een kleine wedstrijd heeft de thuisploeg een even kleine overwinning behaald, wellicht omdat ze te veel onder druk speelde.
Primo was er, zoals gezegd, het feit dat twee oud-gedienden van R.A.F.C. bij de Doggen liepen, secundi de werkelijkheid dat de roodbroeken in lastige papieren waren geraakt. R.A.F.C. moest winnen en dat is volgens ons de enige verzachtende omstandigheid voor het matige voetbal, dat door de winnaars op de grasmat werd gelegd. Bleef de wedstrijd onder de middelmaat, hetzelfde dient ook vastgesteld met betrekking tot het Antwerpse duo van Olympic en tot de Antwerpvoorhoede, die als los zand aan elkaar bleek te hangen. Louis Verbruggen stond vaak met de handen in de heupen, hetgeen beduidt hij er maar zelden bij te pas kwam en zijn schuttersgaven niet aan de man kon brengen.
Slechts in de tweede helft is 'de Louis' een tweetal keren aan het kanon gekomen, om telkens naar het uurwerk te mikken. Bob Maertens van zijn kant speelde verstoppertje in een goed sluitende O-verdediging, die al na de aftrap getest werd, vooral langs de kant van de kaalhoofdige Delange, die zich echter zou overtreffen en met de minuut verbeterde.
Waar de scheidsrechter enkele minuten te laat op het veld verscheen, hadden beide elftallen tijd gekregen om hun warming-up te rekken. Ze bleven het echter tot bij de rust aan dit slappe oefentempo houden, zonder er in te slagen naar een hogere versnelling over te schakelen. Vandaar een vlakke eerste helft, waarin de meest vlotte combinaties helaas niet werden afgerond.
Dit was het geval aan de zijde van R.A.F.C. in het eerste kwartier en verder bij de tegenstoten van Olympic. In de viermansvoorhoede van R.A.F.C., met een slechtgeïnspireerde Jef Van Gool, was Raymond Adriaenssens een mislukking als linksbuiten. Hij trapte al na enkele minuten over de bal, die hem door een verdienstelijke Jos Deckers werd toegespeeld. R.A.F.C. slaagde er niet in een doorgang te vinden in de Olympic-defensie, mede doordat het zijn dynamisme tegen RSC Anderlecht getoond, blijkbaar in de kleedkamer had gelaten. Scorekansen werden praktisch niet geboden, tenzij voor de gasten die langs een rumoerige Delire de zaken probeerden te forceren, van wie een giftige kopstoot rakelings naastzeilde.
Waar de thuisspelers zich niet erg om het middenveld bekommerden naar hun nieuwe realistische spelopvatting, kon Olympic het bewijs te leveren in het veld te kunnen voetballen, amar al bij al moest Wim Coremans maar een schot van Ruwet stoppen, om verder een kaarsje te branden, wanneer Delire de verdediging in alarmtoestand bracht, maar slechts een corner kon forceren. De twee spelers die het meest in de kijker liepen, waren zonder twijfel Marcel De Schrijver, de bezoekende aanvoerder, die voortdurend de schakelaar van zijn elftal was en Leon Wouters, terug in zijn beste doen en vooral agressief, hetgeen van te weinig van zijn maats kon gezegd. Zeven minuten voor de rust kreeg R.A.F.C. een stevige por in de rug.
Bij een ingooi van Jef Van Gool, kon Jos Deckers naar links uitwijken en op keurige wijze Eddy Bertels lanceren, die er tot dan toe voor spek en bonen had bijgelopen, maar met Maertens op de huid nog voldoende zelfbeheersing bezat om net op het ogenblik dat doelman Gerard wilde ingrijpen, de bal binnen te toetsen (1-0). Dit staaltje van opportunisme bleef bij de verdere esbattementen al te veel zoek, al zou R.A.F.C. in het vierde kwartier alles op haren en snaren zetten om de voorsprong te verdubbelen en een verrassende wending uit te sluiten. Tien minuten na de pauze vuurde Jef Janssens een oerhard schot af, dat slechts door een verbluffende reflex van Gerard geen doelpunt werd. Vier minuten later stond Jos Deckers op het punt op hoekschop een van zijn typische kopbaldoelpunten te maken, maar Van Laere kopte de bal uit het doel.
Gerard moest nog in de voeten van Eddy Bertels duiken en in de volgende minuten misten Listhaeghe en Adriaenssens nog enkele kansen. Daarmee was de opwinding voorbij en had R.A.F.C. aanvallend de beste pijlen verschoten. Olympic ging tegen de stroom oproeien langs een nimmer rustende De Schrijver, maar hield het doorgaangs bij 't gekende breedtespelletje, zonder een splijtende dieptepass. De rustig ingrijpende Antwerpdefensie, bij wie Leon Wouters zichzelf bleef, Jos Van Ginderen een geslaagd wederoptreden maakte en Vic Mees, sober en nuttig werk leverde, bleef de toestand meester tot het eindsignaal dat voorafgegaan werd door een fluitjes-serenade van Bruggeling Versijp, die ook onder de middelmaat bleef...
Weersgesteldheid: koud, aanvankelijk heldere hemel, later licht bewolkt - toestand van het veld: zeer goed
|
