Als het waar is dat de grasmat een der belangrijkste voorwaarden is om goed te voetballen, dat heeft die van St.-Truidense die vol valse botsen steekt en een technisch begaafde ploeg al met een handicap start, een dringende opknapbeurt nodig. We zijn echter niet zo naïef om alleen daarin de oorzaak van deze nederlaag van R Antwerp FC te zoeken.
Het was in de eerste plaats kwalitatief een erg povere wedstrijd. Een wedstrijd die duidelijk illustreerde dat beide clubs volgens hun stand leven, t.t.z. dat het achterblijvers in de rangschikking zijn, die hun beste voetbaldagen achter de rug hebben. Het was zo een van die wedstrijden waarin de ploeg die als eerste een doelpunt maakte, bijna zeker winnaar zou worden. Het is uiteindelijk K St.-Truidense geworden. De Kanaries mochten dan een typisch plattelandsvoetbal spelen en weinig bekoren, ze hadden bepaald meer wilskracht in de tweede helft. R Antwerp FC kwam van de regen in de drop en raakte na het tegendoelpunt zijn moreel kwijt. De roodbroeken, beter in de opbouw, maar hopeloos steriel in de afwerking, verkeken aldus de beoogde draw.
Een anti-klassiek doelpunt, rond het uur gescoord, besliste over deze weinig genietbare wedstrijd. Jos Van Ginderen, bedreigd door Maes (ook vroeger reeds de boeman), schopte in hoekschop. Door Maes zelf genomen, plaatste hij de bal voor de doelmond, waar hij door Vermeulen binnengeduwd werd. De vraag: met welk lichaamsdeel? Borst en buik, ribben en onderbuik werden gesuggereerd, maar het bleek uiteindelijk de borst te zijn geweest. Min of meer een dom doelpunt dus, ook al kwam er geen voet of hoofd bij te pas. K St.-Truidense had meteen het doelpunt gemaakt, waarvoor R Antwerp FC tot maandagochtend had moeten spelen.
De gasten bleken inderdaad nog steeds in hetzelfde bedje ziek. Ze waren verdedigend bepaald zo sterk als de thuisploeg en speelden ook constructiever, maar de geest wilde nooit vaardig worden over een voorhoede, waarin de doorzetter ontbrak en de meeste aanvallen in zichzelf vastliepen, mede omdat K St.-Truidense zijn extra-premie zo maar niet wilde verliezen. Volgens keeper Weynants waren er inderdaad drie blauwe brieven beloofd indien gewonnen werd. Mogelijk was dit een der redenen waarom de thuisploeg meer energie opbracht in de tweede helft, waarin Weynants maar twee keer aan 't werk werd gezet, door een 'sleper' van Jef Van Gool (47') en een puike kanjer van Eddy Bertels (72') in twee tijden gered.
Dit was een der zeldzame en werkelijke inspanningen van Eddy Bertels die zelf de aanval had opgezet. Voor de rest speelde hij, ofschoon hij het grootste gedeelte van de wedstrijd als binnenspeler fungeerde, als een rasechte luiaard, die men naar de reserven moet verwijzen. Op uitzondering van een actieve Deckers, speelde de voorhoede statisch voetbal om bij te wanhopen. In de eerste helft had R Antwerp FC nochtans een goede indruk gelaten als voetballende ploeg, maar miste het alle zin voor realisatie. Al het voorbereidende werk van Vic Mees (uitmuntend van opstelling) en Jef Janssens viel negatief uit, want alle schoten konden rustig door Weynants opgevangen worden. K St.-Truidense probeerde in een tijd te spelen, maar deed dat veel slordig.
Aan weerszijden kwam men tot dezelfde vaststelling: de aanvallers die doorgaans numeriek in de minderheid waren ten opzichte van de verdedigers. Eddy Bertels knalde in de vlucht in het zijnet. Deckers werd door een niet-bestrafte obstructiefout geremd. Verder was het aantal scorekansen gering. Maes en vooral Lolinga konden als puntspelers niet bekoren, waar Neefs en Vermeulen heel wat nuttiger presteerden. Lolinga werd zelfs uitgefloten, omdat hij een aantal doelrijpe kansen miste.
"Na de rust, tegen de wind zullen we het wel voor mekaar brengen", dacht de S.T.V.V.-voorzitter, maar hij zal toch nooi aan een dergelijk doelpunt gedacht hebben. Een zevental minuten voor de goal mocht Wim Coremans, die in de eerste helft al uitlopend een lastige lobbal van Maes had geplukt, een kaasje branden, als hij een hoge voorzet van Maes miste en de bal op het doelhout plofte. St.-Truiden beet zich zegedriftig vast in de voorsprong. |
