Eigen bericht - Zuid-Engeland is niet alleen het magische Wembley Stadium, maar ook het voor ons nog onontdekte Ashley Gate waar Bristol City FC thuis is. De aftrap van de partij pas om 7:45 PM (plaatselijke g.m.t.) en dus dook het webteam van de geplaveide paden. Voor een ommetje langs het tot ons aller verbeelding sprekende Stonehenge en het al vele eeuwen trotserende Romeinse badencomplex van Bath. Het weer guur, werd het bezoek aan het heiligdom met de mythische stenen 'tafelen' net niet uitgeregend. Ook maar de minste blik op de wereldvermaarde 'waterwinkel' van het plaatselijke Spa werpen, was simpelweg onmogelijk door regenval die de watermassa uit de riolen omhoogkolkte. Ook in het verre westen van de British Isles was het een afwisseling tussen een flauw zonnetje en buien die de supporters- en spelers ook tijdens de partij geselden.
De aftrap was precies op het voorziene uur in het niet zo fors bezette Stadium. Aanvoerder Trenson en de overige rode bezoekersshirts showden trots de (nieuwe) hoofdsponsor op de brede voetballersborsten. Helaas werd daarmee ook de hardnekkige geruchtenstroom over afwezige spelers bevestigd. De keuze van Dimitri Davidovic had eerder weg van een experimenteel elftal i.p.v. het al goed geoliede competitieklare geheel dat de vele honderden fans verwachtten. De lokalen leken in witte shirt, rode broek en witte kousen (met rode hechttape bovenop bij enkelen) wel het perfecte spiegelbeeld van de Bosuilen. Hun coach had met Nicky Maynard alvast het genoegen clubs meest recente en duurste ooit inkomende transfer te kunnen presenteren. De nieuwe signee had tegen R Antwerp FC al meteen een onvergetelijke, bijna mythical binnenkomer in petto. Mede door toedoen van de nieuwe spits, zijn de cijfers dus bepaald indrukmakend uitgevallen, maar de spelers van Dimi Davidovic brengen wel het meest stormachtige applaus mee uit de West-Engelse havenstad. De Antwerpfans wonnen de slag om het Ashton Gate. Hoe moeilijk ook de opdracht voor hun favoriete kleuren, de gezangen rolden oorverdovend vanaf de supporterszitjes in de Wedlock Stand over het groene gras.
De fors opgelopen score was de plaatselijke Reds wel gegund, maar kwam uiteindelijk nogal fortuinlijk tot stand. Dimi's noodelftal zonder de afwezige Serviërs, zonder Ray Fränkel en nog steeds zonder de onnaspeurbare en onvervangbare Peter Utaka, kon ondanks het strakke tempo dat Bristol City onderhield, aanvankelijk goed meekomen. Het werden vijftien minuten van veelal de middenzone afblokken en een prikje tegenzetten langs flanken Bas Vervaeke en Emmerik De Vriese. Darko Lukanovic stak helaas wat bleek af tegen zijn overbuur spits. De Antwerptopschutter kwam maar weinig bij de bal. Er viel dan ook niet te spotten met zijn rechtstreekse belager die kop en schouder boven hem uittorende. Roodwit probeerde met een paar corners die echter in de plukgrage handen van doelman Basso belandden. Zelf hanteerde de bezoekende verdediging meermaals de buitenspelval als efficiënt wapen, terwijl ook goalie Wauthy er met de vuisten tegenaan moest. En er was die corner die hij met de voeten kon afweren. Geluk stond aan de zijde van de Antwerpdoelman als hij Adebola in twee keer van een tweede thuisdoelpunt kon houden. Toch kwam die goal er helaas toch nog voor het rustsignaal. De klok tikte al heel lang voorbij de door de vierde official gevraagde extra speeltijd. Skuse stuurde Maynard op avontuur en de spits vloerde de toegesnelde Kevin Wauthy een tweede keer. Dat was toch even slikken over de roodbloezen.
Kwam daar bovenop nog een vroeg doelpunt na de kampwissel. De bal rolde de rechterflank op en kwam van Sproule langs de achterlijn voor de voet van superspits Maynard die zijn droomdebuut met een derde doelpunt bekroonde. 'Never give up the fight' hielden de jongens van Dimi Davidovic in gedachte. Zelfs al waren ze op een hulpeloze 3-0 achterstand geplaatst, plots schoot het aanvallend compartiment in actie. Een beetje buiten verwachting dook Emmerik De Vriese, gesteund door 'tester' Ammick Ciani, plots enkele keren gevaarlijk voor doel op. Geen werk dat doelman Basso niet kon behappen. Scheidsrechter Ward die al niet bepaald continentaal leidde, vond in Darko Lukanovic de ideale scapegoat om de Antwerpaanval monddood te fluiten. De spits miste nochtens slechts van een haartje het verdiende tegendoelpunt om vervolgens een opstootje met zijn rechtstreekse bewaker uit te vechten. Waarom uiteindelijk Louis Cary en Emmerik De Vriese de bolwassing incasseerden, was niet zo duidelijk. Zo'n kwartier voor tijd nette Darko Lukanovic vanop zo'n 25 meter ei zo na de eerredder, maar weer was er doelman Basso om met de vuisten in corner af te weren. Ondanks enkele wijzigingen leek bij R Antwerp FC de ademtank verder leeg te lopen.
Thuisploeg BCFC nam de touwtjes opnieuw stevig in handen. Kreeg in zicht van het eindsignaal nog een scheidsrechterlijk cadeau toen die een (onschuldige) ingreep van een onberispelijke Roel van Hemert naar de witte stip verwees. Lee Trundle stuurde Kevin Wauthy de verkeerde kant uit en voor de vierde keer werd een lokaal doelpunt door de stadionspeaker aangekondigd. Zo werd het al bij al een nogal vertekende score die het weldoordachte en bij momenten goed uitgevoerde verweer van R Antwerp FC helemaal versluiert. |
