Sterke thuisploeg vergeet de dolende kampioen af te maken
DEURNE - R Antwerp FC was zaterdagavond stukken sterker dan RSC Anderlecht. De thuisploeg beheerste de wedstrijd van begin tot einde, dicteerde ritme en tempo en kreeg zowel voorals na rust voldoende mogelijkheden om de kampioenen af te maken. Vooral Cisse Severeyns en Nico Claesen dreven de Brusselse verdedigers tot wanhoop. Bij de afwerking ging het onveranderlijk fout door gebrek aan beheersing of gemis aan onontbeerlijke meeval.
RSC Anderlecht van haar kant faalde individueel en collectief. Het ontbrak de ploeg aan samenhang, gedrevenheid, frisheid en kracht. In de duels lagen de jongens van Boskamp onder. Zij ondergingen de match, kregen nooit greep op het in iddenveld en speelden een wedstrijd tegen de tijd. Voor Sporting moet de Bosuil wel op een doolhof geleken hebben. De tweede nederlaag van het seizoen kon alsnog worden vermelden, was in de eerste plaats te danken aan geluk.
De strakke wind joeg de thuisploeg onmiddellijk naar voren. RSC Anderlecht, zonder Emmers maar met de debuterende Chidi Nwanu als laatste man, plooide schijnbaar gewillig terug. Verwonderlijk was evenwel dat het spelbeeld vijfenveertig minuten lang geen wijzigingen zou ondergaan. RSC kreeg geen voet aan de grond. In het middenveld probeerde Zetterberg wel eens een moeilijke voorzet te versturen, maar die kwamen niet ter bestemming. Bosman en Nilis geraakten nooit een millimeter weg van hun tegenstander. De andere spelmakers konden uitsluitend aan de afweer denken.
R.A.F.C. overweldigde de tegenstander fysiek, tactisch en zelfs technisch en kreeg voor de rust ook vier wenkende kansen. Een eerste keer waaide een center van Nico Claesen over de bezoekende verdediging. Cisse Severevns probeerde De Wilde zonder succes te lobben. Vervolgens opende Cisse Severeyns voor Krist Porte. Het lage en geplaatste schot vond eerst de hand van de doelman en vervolgens ook de paal op zijn weg. Het scheen desondanks een kwestie van tijd. RSC Anderlecht werd overspeeld en snakte naar adem. Cisse Severeyns liet Rutjes alle hoeken van het veld zien. Hij bood Milos Bursac de mogelijkheid aan alvorens zelf tien centimeters tekort komen om een inzenden van Nico Claesen af te kunnen ronden.
Sporting, dat in die eerste helft driemaal zoveel overtredingen beging als de tegenstander, verstuurde zowaar één schot riehting Ratko Svilar. De lage knal van Albert ging meters naast. Het kon niet anders of de kampioenen zouden na de rust beter voethallen en nadrukkelijker in de wedstrijd aanwezig zijn. De illusie hield vijf minuten stand. Driehonderd seconden lang poogden de middenvelders de acties te binden, zelfs dan reikten de combinaties geen vijf voorzetten ver. Nilis zou de hele wedstrijd buitenspel blijven lopen en voor de tien andere Anderlechtenaars was het pompen of verzuipen.
De beruchte lange ballen van de thuisploeg brachten de Brusselse verdediging, bij wie Nwanu defensief goed zijn mannetje stond, maar niet aan uitverdedigen toekwam, doorlopend in verlegenheid. Diepe ballen van Hans-Peter Lehnhoff en Rudi Taeymans hadden Cisse Severeyns de winning-goal moeten opleveren, maar zijn doelpogingen gingen telkens nipt over of naast. Ook Milos Bursac kreeg van Nico Claesen een uitgelezen kans. Wanneer de kleine flankaanvaller raak kopte, stond hij buitenspel... R.A.F.C., doorlopend sneller op de bal en breder in de duels, werd er radeloos en moedeloos van.
Men mocht het zowaar meemaken dat Ratko Svilar drie minuten voor affluiten zijn eerste bal moest pakken. Het betrof een volmaakt onschuldig afstandsschot van Haagdoren die met zijn vermetele poging vooral tijd probeerde te winnen. RSC Anderlecht geraakte desondanks zonder nederlaag van de Bosuil weg. Routine, stielkennis en vooral geluk waren daar niet vreemd aan. Die factoren spelen voor wie kampioen wil worden (H.P.E. - D.N.G. - 20/12/1993).
Paars-witten stelen een punt
ANTWERPEN — Herfstkampioen RSC Anderlecht zit in een dal. De paars-witten voetbalden op de Bosuil niet één kans bij elkaar. Overvallen door fysieke en mentale pijn vertoonde de ploeg van Boskamp een onthutsend gebrek aan samenhang. Op het puntje dat tegen de Great Old werd veroverd, had RSC Anderlecht geen recht. Dat gaven ze ook in het paars-witte kamp probleemloos toe.
Royal Antwerp FC verdiende de twee punten, maar kreeg ze niet. Kansen genoeg maar De Wilde kloppen zat er niet in. De Anderlechtdoelman toonde goede reacties op pogingen van Cisse Severeyns en Hans-Peter Lehnhoff. Het was evenwel niet al goud wat blonk voor de Zelenaar. Door twijfel bij het uitkomen kwam Cisse Severeyns in de tweede helft dicht bij een doelpunt. "Op die diepe ballen verwacht je als defensie dat de doelman komt", meldde Anderlechttrainer Boskamp droogjes. Ook het uitverdedigen na een terugspeelbal loopt niet viot. Daarnaast kreeg het paars-witte sluitstuk het liefst vijf keer heel warm. In de eerste helft raakte hij een poging van Krist Porte, na geniaal voorbereidend werk van Cisse Severeyns, net genoeg zodat het leer tegen de paal hobbelde.
Na de pauze zag De Wilde bij drie roodwitte pogingen evenveel keer dat het Antwerpse kanon slecht gericht stond. Cisse Severeyns lobde in kansrijke posities over en naast. Ook Milos Bursac kon het leer niet tussen het kader plaatsen. Ref Piraux en zijn grensrechter kwamen RSC Anderlecht ook opvallend te hulp. Een kopbaldoelpunt van Nico Claesen werd wegens heel twijfelachtig buitenspel afgekeurd. Indien R.A.F.C. van RSC Anderlecht had willen winnen, had het zaterdag gebeurd moeten zijn. "Om te winnen moet je scoren", vertelde trainer Haesaert denkend aan een extra, kopbalsterke aanvaller. Voor het overige moet ik mijn ploeg feliciteren met de uitstekende prestatie."
Geen vermoeidheid
Hoogst ongewoon: 87 minuten dienden we te wachten alvorens een schot van RSC Anderlecht tussen de palen belandde. Haagdoren poogde vanop 30 meter. Ratko Svilar had niet de minste moeite met het schot(je). Voor het overige zagen we, op twee slecht gemikte afstandspogingen van Albert na, niets. Zetterberg zat in de zak van Wim Kiekens. Bosman liet een vermoeide indruk. Albert is niet fit, de motor van Boffin sputterde. Nilis kwam niet voorbij Rudi Taeymans en ga zo maar door. Maar... indien de spelers van Club Brugge, die dit seizoen geen Europese opdrachten moeten afwerken, klagen over vermoeidheid, mogen die van Anderlecht dat dan niet?
"Waarom zouden ze vermoeid zijn?", weerlegde Boskamp een insinuatie in die richting. Toch niet van dat wedstrijdje per week te spelen? Neen hoor, R Antwerp FC speelde gewoon een pak agressiever en sneller dan wij. We wonnen amper een duel. Zelfs ons sterke punt, de bal in de ploeg houden, kwam en niet uit. lk prijs me heel gelukkig met dit puntje." Over het debuut van Chidi Nwanu, op de liberoplaats neergezet, was Boskamp wel tevreden. "Defensief speelde hij een goede partij. Hij moet enkel bij balbezit nog vlugger naar het midden opschuiven (Ludo Vandewalle - D.N.G. - 20/12/1993)."
Retrospectieve door Peter
R Antwerp FC heeft tegen RSC Anderlecht een ware demonstratie gegeven van gezond agressief en attractief voetbal. Niemand vermoedde dat er een Belgische ploeg in staat was om de landskampioen zo weg te spelen. De rood-Witten speelden uitzonderlijk sterk, maar kenden jammer genoeg geen geluk in de afwerking.
De hele partij lang domineerde de Great Old zijn tegenstander die niet één kans wist te versieren. Kansen voor R.A.F.C. waren er bij de vleet, pech en overhaasting stonden een verdiende zege in de weg.
In de eerste helft waren er beste mogelijkheden voor Krist Porte, Cisse Severeyns, Milos Bursac en Hans-Peter Lehnhoff. Krist schoot tegen de staak, Cisse was vijf centimeter te klein om binnen te koppen, Milos devieerde net naast, De Wilde had alle geluk van de wereld dat hij het schot van Hans-Peter via zijn lichaam naast zag hobbelen.
Ook de tweede periode bood mogelijkheden te over voor een geestdriftig R.A.F.C. Cisse Severeyns zag zijn twee lobballen over of naast gaan. Milos Bursac zag kans voor open doel om nog naast de kooi van De Wilde te trappen. De Bosuiljongens maakten toch nog dat verdiende doelpunt, maar Piraux kon het niet over zijn hart krijgen om deze goal te valideren. Het bleef dus bij 0-0. Een ding staat vast: R.A.F.C. heeft aan de 15.000 aanwezigen getoond wat het kan (Antwerp Clubblad 12 - 15/01/1994).
|
