Eigen bericht - In het nationale voetbal zijn de zaken slechts definitief beslecht als de dossiers na behandeling in comités en commissies als daar zijn het uitvoerend comité, het beroepscomité, het sportcomité, het geschillencomité of nog de licentiecommissie stof vangen in een donker archiefkamertje. Beslissingen herroepen, is een tweede natuur in dit land, zo werd ook het door de deskundige kalendercommissie voorgestelde seizoensprogramma om de haverklap door elkaar gehaald, commerciële partners terwille. Een ding was wel zeker deze laatste speeldag van de campagne 2014-2015: de wedstrijden van de kampioen, de eindrondekandidaten, de sportieve zakkers, de playdowners en al het andere grut van de reeks werden tegelijk op gang gefloten.
Royal Antwerp FC kreeg daarvoor de Royal Albert Elisabeth Club de Mons over de vloer. De inmiddels gefailleerde degradant uit de Jupiler Pro League met stamnummer vierenveertig kwam ondanks de rijke rugzak aan televisiegelden, allicht voor het laatst in actie onder de eigen naam, de eigen kleuren of het eigen stamnummer, maar niet in het eigen stadion, maar niets is definitief zullen ze ook in Henegouwen hopen. Zo speelt ook de geliefde club nog een extra-time voor het Belgische Arbitragehof voor de Sport. B.A.S., het klinkt bijna als een vloek in Deurne-Noord of wordt het toch de redder in tweede zit?
Op de dag dat met een souvenir aan de kampioenenviering van 1944 (!) een van de mooiste momenten uit de clubgeschiedenis in onze handen viel, stonden twee tweedeklassers in hoge nood tegenover elkaar in datzelfde, toentertijd feestelijke Bosuilstadion. Royal Antwerp FC tegen RAEC Bergen. Pas in de 21e eeuw werd het een geregeld treffen op het nationale tweede niveau en stond de wedstrijd op deze laatste zaterdag van april 2015 allicht voor het laatst op de competitiekalender. De Henegouwers kregen eerder al de genadeklap van de handelsrechtbank, Royal Antwerp FC kent pas over enkele dagen haar lot. Proximus League of niet? In die geest en met een zwaar gehandicapte selectie bereidde de oudste club van 't land de tweesporenontmoeting met stamnummer vierenveertig voor.
Beide clubs telden bijna net zoveel (jonge) beloftes als professionele a-kernspelers in de rangen. Onder die omstandigheden en met op de achtergrond de witte en zwarte rook van het supportersprotest leidde Kevin Van Damme voor het eerst een wedstrijd in Deurne-Noord. De schrik zat er goed in bij clubleiding en supporters van de Great Old. De veiligheidsmaatregelen waren goed voorbereid en stringent. Zo werden een aantal toegangen en doorgangen afgesloten voor het publiek, al vonden desondanks bijna zesduizend fans de weg naar de tribunes. De woordvoerders hadden helaas niet opgeroepen tot kalmte. Het eerste kwartier flitste zomaar op het terrein voorbij zonder noemenswaardige hoogtepunten en gelukkig ook zonder de door de weerman aangekondigde plensregen.
Het leek wel of de overgebleven spelers moesten wennen aan de hoge inzet van de partij of de druk van 'domme vuurwerk' dat ontbrandde op 'den twee'. Met inzet van vredelievende woorden riep stadionomroeper Daniël Vuylsteke op tot civisme. De tweede assistent leek zich nauwelijks bewust van zoveel beweging in zijn rug. Op het terrein kleurde het plots donkerrood. William Owusu Acheampong werd krachtdadig in de vuurlinie gestuurd en kwam niet geheel onverwacht net voor of net in de grote rechthoek Vergerolle tegen. Hoe gedecideerd de uitsluiting ook volgde, de bal belandde nochtans niet op de stip! Dan maar Emrullah Güvenç achter de bal, maar de muur op de reglementaire afstand krijgen was ook voor deze jonge scheidsrechter een te zware opgave.
Maat voor niets dus, al kon de oudste club van 't land meer pressie ontwikkelen. Het werd te zelden druk in de bezoekende zestien. Aan de overkant was het opletten geblazen voor Jonas De Roeck en Gertjan Martens, Jordy Huysmans kon zich beperken tot enkele pluk- en andere opraapballetjes. Op intrap van de jonge doelman kon R.A.F.C. de andere kant uit, al kreeg Joren Dom met een bal buiten het kader en eentje in handen van doelman Saussez, geen loon naar hard werken. Op een ogenblik dat een ruststand al bijna de media haalde, brak David Iboma door over rechts, verlengde Emrullah Güvenç en knalde William Owusu Acheampong de lokale voorsprong op het bord.
Ondanks het numerieke ondertal en de kwaliteit van de jonge opwarmers van de Great Old, bleef RAEC best in de organisatie. Echt stormlopen deden de troepen van afscheidnemende Richard Stricker niet. Tussen de schaarse kansjes voor Jannes Vansteenkiste (hoog over), Jonas De Roeck (kopbal voorlangs), Gauthier Madjo-Matsingi (buiten kader) en de ingevallen en hardwerkende Andy Van Hoof (aarzeling bij het besluiten) door, flitste onervaren scheidsrechter Van Damme met de gele prenten. In de plaats van een strafschop of een veertiende treffer, scoorde Emrullah Güvenç in mogelijk zijn laatste optreden in rood en wit, een allerbelachelijkste gele kaart. Stadionomroeper Daniël Vuylsteke deed ondertussen meer dan zijn job en zal in lengte van dagen door ons geassocieerd worden met 'dom vuurwerk'!
Helemaal geslaagd is zijn (tweede) missie op de Bosuil niet, toch gaf Jonas De Roeck vijftien jaar na zijn kampioensviering van het jaar tweeduizend de fakkel door aan clubopgeleide Robin Lenaerts, al willen de geruchten dat ook hij het Bosuilschip zal verlaten... Einde van een tijdperk of het begin van iets helemaal nieuws? De match van de eenheid bracht wel een zege, maar helaas (nog) geen uitsluitsel!
|
