Reddende engelen in gebreke
Deurne - Ratko Svilar, de vooruitgeschoven reddende engel van R Antwerp FC, heeft de pers op het verkeerde been gezet. Hij liet iedereen in de waan dat Cisse Severeyns met zijn schouderblessure nog wel een tijdje hobbyist zou blijven. De tweede reddende engel, Cisse zelf, combineerde goed mee. Vrijdag liet hij zijn trainer weten te kunnen spelen. Op het perscommuniqué vanuit de Bosuil: geen Severeyns bij de vijftien. Allicht werd geredeneerd dat die van KSC E. Aalst nogal zullen schrikken bij het verschijnen van de wonderbaarlijk genezen spits. De bezoekende trainer Jan Ceulemans, een pak minder gecomplexeerd dan zijn collega, lachte voor en na de aftrap in zijn vuistje. Het geheime wapen scoorde niet. De aangekondigde De Bilde wel.
KSC E. Aalst won dus, beker inbegrepen, voor de derde keer tegen R.A.F.C. Rudi Smidts, gevierd voor zijn vijfhonderdste wedstrijd, vatte de miserie goed samen. "Ik ben steendood en ik heb geen bal geraakt," zei de zwaar ontgoochelde kapitein na de verkwikkende douche.
Als je verliest voel je de pijn van de inspanningen altijd meer. En verliezen doen ze geregeld bij R.A.F.C., nu al de dertiende keer in deze competitie. De Great Old tuimelt naar de op drie na laatste plaats. Dat Gilles De Bilde met zijn voor een spits voorbeeldige techniek en met zijn snelheid en wendbaarheid geen hapklare brok zou zijn voor jongens als Geert Emmerechts en Nico Broeckaert was voorspelbaar. De Bilde liet de aanhang niet in de steek. Hij werd de beste man op het veld en kon rekenen op een stel gemotiveerde ploegmaats.
Vooral op het sublieme linkervoetje van Van Wambeke. Wie zijn de dwazen die al jaren miljoenen uitgeven voor een buitenlandse spelmaker als er een Van Wambeke op onze velden rondzwerft? Was Frans van Rooij een haas? Zag iemand Itzhacq Zohar al eens de honderd meter in minder dar één minuut lopen? Dragan Jakovljevic heeft er zelfs eer verlengd weekend voor nodig. "R.A.F.C. is onvoorstelbaar zwak, we hadden het eerder moeten afmaken," mijmerde Van Wambeke na afloop. Ook Ceulemans maakte zich die bedenking. "Als je tegen deze ploeg 0-2 voor komt, moet de match gespeeld zijn. Toen we op minder dan tien minuter voor het einde de 1-3 pakten, bleven mijn mannen maar aanvallen. Libero Van der Hoorn leek wel onze diepste spits."
Laat de trainer zich maar nerveus maken, wij hebben ons goed geamuseerd. Met Okpara al had die in de beginfase veel moeite met Cisse Severeyns, hij herpakte zich volledig. Met aanvallende acties van verdediger Lamberg. Met de opvallend ijverige Leo Van der Elst. Met de ideeënrijke Van Wambeke op het middenveld. En met de soms sublieme De Bilde vooraan. Een geluk voor R.A.F.C. dat van Ankeren een dagje vrij nam. De doelpunten mochten gezien worden. Een flits van Van Ankeren liet rechtsachter Timmerman links aan de tweede paal scoren. Het nummer twee, getekend Van Wambeke-De Bilde, doet een mens besluiten meer dan ooit naar het voetbal te gaan.
Met de rug naar het doel in het midden van het veld de bal deviëren, rond Geert Emmerechts draaien, wegspurten, in volle ren bediend worden door Van Wambeke, in de zestienmeter doordringen, dribbelen, Wim Kiekens en Nico Broeckaert uitkappen en dan naast de doelman plaatsen. Na de rust was het Wim Kiekens, opnieuw met lengtes voorsprong de beste Antwerpspeler, die probeerde de heropstanding van zijn ploeg in te luiden. Wim Kiekens duwde de aansluitingstreffer binnen. Pas laat op de avond werd de weg naar de netten nogmaals gevonden. Eerst De Bilde op aangeven van Edi Krncevic. Daarna John Aloïsi na een solo waarbij Cisse Severeyns Okpara mee naar de zijkant trok (Roger Vlemings - GvA - 12/03/1995).
Retrospectieve door Peter
Al voor de derde keer ging R Antwerp FC dit seizoen de boot in tegen een offensief geweldig SC Eendracht Aalst. De komst van topschutter De Bilde had heel wat volk naar de Bosuil gelokt. Een opkomst van 7000 toeschouwers is immers meer dan behoorlijk gezien de positie van de Great Old in het klassement.
De bezoekers startten sterk, maar vonden in het eerste halfuur steeds een uitstekende Yves Van der Straeten op hun weg. In de 31e minuut was het toch prijs. Van Ankeren liep iedereen voorbij op rechts en liet de goedgevolgde Temmerman binnenduwen. Nog voor de pauze liet De Bilde zien waarom hij topschutter is. Knap voorbij drie, misschien wel vier Antwerpspelers en dan een ontzettende loeier voorbij een kansloze Yves Van der Straeten.
Na de rust keerde de spanning snel terug, toen een alweer hard werkende en klaarkijkende Wim Kiekens zijn ploeg in de match bracht. Kansen om op gelijke hoogte te komen waren er evenwel niet. Tien minuten van het einde scoorde De Bilde zijn tweede, de beslissende treffer. John Aloïsi soleerde nog knap voorbij zowat heel SC E. Aalst, om vervolgens ook De Schrijver te vloeren, maar de goal kwam te laat. De prestatie van de ploeg op zich was tamelijk deftig te noemen (Antwerp Clubblad-17 - 14/05/1995).
|
