Tragedie blijft voortduren
Luik - De tragedie blijft duren. In een zo goed als leeg en dat was gisteren echt niet overdreven, Sclessin kon R Antwerp FC zich niet veilig spelen bij RFC Luik. Dat laat na de verdiende zege de rode lantaarn zelfs over aan KV Oostende. "Ik werk bij Cockerill, ik weet wat werken is. Kl...zakken," schreeuwde een van de honderd meegereisde Antwerpfans tijdens de eerste helft naar de wandelaars die toen zijn favoriete ploeg vormden en naar verluidt twee jaar geleden een Europese bekerfinale hebben gespeeld. Zijn wanhoopskreet bleek, op een opflakkering na de pauze na, in dovemansoren gevallen.
Tijdens het openingskwartier versierde de alleen mathematisch nog niet veroordeelde thuisploeg liefst zes doelpogingen tegen de zwalpende bezoekers, die de geschorste Geert Emmerechts misten. Dat het bij de rust 2-0 stond, was zelfs lief voor de Antwerpspelers die een lesje kregen in agressiviteit en waar sommigen het woord 'profvoetballer' lang tot een lachertje degradeerden. De Sinjoren kenden de tegenslag van een vroege tegentreffer, maar ook daar zijn oorzaken voor. Varga mocht dadelijk z'n twaalfde competitiedoelpunt vrij binnenkoppen na een hoekschop van Milosevic. Elf minuten later zond Kinet Fadiga weg. De Senegalees schoof de bal onder een hulpeloze Stewan Stojanovic. De sowieso mentaal al frèle bezoekers waren meteen helemaal van de kaart.
Nieuwe doelpogingen van Kinet, Varga en Deflandre misten doel of vonden Stewan Stojanovic op hun weg. Halfweg de eerste periode maakte de ploeg van kapitein Rudi Smidts die ook in de malaise deelde, eindelijk iets wat op een vuist leek. Meer dan een gevaarlijke vrije trap van Itzhacq Zohar, door de bezoekende aanhang steevast met 'Lehnhoff' weggehoond, en een flets schot van Krist Porte leverde dat voor de rust niet op. Rubenilson en Cisse Severeyns raakten niemand voorbij, de buitenspelval deed de rest. R.A.F.C. vatte de tweede helft met meer overtuiging en snelheid aan. Niet moeilijk, minder kon niet. Libero Nico Broeckaert schoof geregeld in, maar ideeën ontbraken. Niet alleen bij hem overigens. De bezoekende aansluitingstreffer kwam dan ook na een stilstaande fase tot stand. Carlo Lavigne kopte de hoekschop van Itzhacq Zohar die even daarvoor afgestopt was door Beeken, in doel.
Collega-trainers als Daerden en Helleputte zagen van in de tribune hoe Ratko Svilar zijn spelers naar voren schreeuwde. Het duel werd boeiend, zij het dat goed voetbal uitbleef. Scheidsrechter Colligon had de wedstrijd helemaal niet onder controle en kende uiteindelijk geluk dat het niet uit de hand liep. Francis Severeyns claimde een strafschop. Rudi Smidts en Monteiro Rubenilson konden niet afwerken. Kansen bleven, ondanks het inbrengen van Kurt Vangompel uit. Je zag de moed zo wegglijden bij de Sinjoren. Milosevic zag zijn poging om de Antwerpse risico's af te straffen aan de overzijde voorlangs rollen. Varga kon niet tenvolle profiteren van nonchalance bij Nico Broeckaert. Hij besloot tegen de paal. Een persoonlijke actie van Fadiga bezegelde het bezoekende lot tot slot helemaal. Stewan Stojanovic stond weer voor aap (Koen Van Den Daele - GvA - 2/05/1995).
Retrospectieve door Peter
Al van bij het begin van het kalenderjaar worden de Antwerpsupporters overal waar ze komen, bestookt met dezelfde vragen: hoe zit dat met die ploeg? Willen ze niet meer? Kunnen ze niet meer? Je leest dat het op training zo goed gaat. Het zou allemaal een kwestie zijn van vertrouwen, "het zit em in het kopke".
Alles is zoals het is en het is slecht, heel slecht. In Luik lagen de rood-witten onder en verloren terecht. Varga en Fadiga scoorden al heel snel, Carlo Lavigne en opnieuw Fadiga zorgden na rust voor de 3-1 eindscore (Antwerp Clubblad-17 - 14/05/1995).
|
