Bosuilen slaan tweemaal terug en schieten tussenin nog een strafschop tegen de dwarslat - Van der Linden pakt 'zijn' goal
ANTWERPEN - Spel maken, aanvallen, scoren... RSC Anderlecht wil daar een gewoonte van maken in België, maar buitenshuis loopt dat moeilijke spelletje wel eens minder vlot. Dat is normaal. Voor de Mos zeker geen reden om ook maar een duimbreed van zijn principes af te wijken. "Het volk moet winnen," zegt hij. "Het volk én de sport."
De Brusselse trainer loofde zaterdagnacht de kwaliteit van de match en beschreef de goals als evenveel beauties. Dat is een optimistische voorstelling van de feiten, want wat we kregen, nam slechts bij tussenpozen de allures aan van een topmatch. Het eerste half uur bijvoorbeeld was ronduit vervelend, een soort studieronde waarin de keepers met rust werden gelaten, R Antwerp FC snel en gretig stoorde en RSC Anderlecht moeite had met de verwerking daarvan. Ook het begin van de tweede helft leek saai. Toch trok het volk blij napratend naar huis.
In voetbal telt vaak de laatste indruk en die was tweemaal goed. Men spaarde alles op voor het derde en het zesde kwartier tempo, goals, opwinding, spanning... Zelfs wat hilariteit, in hoofdzaak het gevolg van het optreden van een afscheidnemend lijnrechter. Sanzot, die men bij gelegenheid zelfs in de topklasse als spelleider aan het werk heeft kunnen zien, demonstreerde aan de tribunezijde hoe men buitenspelposities verkeerdelijk kan blijven interpreteren. Iemand uit het publiek kreeg het daarbij op zijn heupen en gooide warempel een schenkblad naar het veld. De schotel kwam neer op haar zij en rolde meters diep het terrein op. Hoofdspelleider Crucke had het niet gezien, maar Sanzot stak heel snel zijn vlaggetje op. Dat was prima werk en één van de schaarse keren dat hij zaterdag ook gelijk had.
Vijf minuten later...
RSC Anderlecht liep tweemaal weg van een gemotiveerde tegenstander en werd ook tweemaal in identieke omstandigheden bijgehaald: zijn voorsprong werd telkens al na vijf minuten weggeschopt met afstandsschoten die vanop de grens van het Brusselse zestienmetergebied werden afgevuurd en millimeters naast een doelpaal het net invlogen. In het Anderlechtkamp brak dit koppel tegentreffers toch zuur op. "Te vermijden, allebei," zo klonk het. "Eerst concentratietekort en daarna een misser van Grün..." Men verwees daarbij naar het gemak waarmee Frans van Rooij vlak vóór de pauze lijnrecht het Brusselse middenveld overstak en Hans-Peter Lehnhoff bediende, die zijn eindschot als het ware kon voorbereiden.
In het slotkwarier stapte Grün gewoon naast een center van rechts, zodat Curcic het leer kon bemachtigen. De Joegoslaaf nam het geschenk in ontvangst, trok fluitend een paar passen zijwaarts en fusilleerde De Wilde met een schot in de winkelhaak. De goals van RSC Anderlecht getuigden van rijpheid en stijl. Het eerste werd door Nilis aangetekend nadat vier tussenstations in blitz-tempo waren aangedaan. Van Tiggelen, Jankovic, Degryse en Van der Linden zorgden voor de voorbereiding. Laatstgenoemde, aanvankelijk licht uitgejouwd bij een paar balcontroles en een naastglijdend schot, zorgde ook voor het eerste hoogtepunt uit de tweede speelhelft.
Kari Ukkonen liep snel door op links, centerde gepast in het doelgebied en Van der Linden reageerde prompt op de draaiende voorzet. Voor de neus van Wim De Coninck kanonneerde hij de vallende bal met volle goesting in het dak van het doel. Scoren op het veld waar je bent grootgebracht, het doet toch deugd van binnen. Zijn vreugde kon ook niet op, het applaus duurde lang. R.A.F.C. incasseerde manmoedig dit koppel Brusselse kletsen. Het schudde snel de sterretjes uit haar kop en sloeg terug. Het kreeg zelfs nog een unieke kans voor het benutten van een derde doelpunt maar Frans van Rooij dreef de penalty na handspel van Grün, wildweg tegen de onderkant van de deklat (Stef De Wolf - bron: onbekend - 21/08/1989)!
Dienblad zonder glazen
Deurne — Twintig minuten zou de stadionklok hebben aangegeven, ware het niet dat ze het vertikte te tikken, als er voor het eerst een gevaarlijke fase te noteren viel. Patrick Schrooten was op weg naar een huisbezoek bij doelman De Wilde, maar die hield de deur niet open. Integendeel, hij klapte ze vlak voor de neus van Patrick Schrooten dicht. De wedstrijd was gelanceerd. Een laag schot van Degryse zag er mooi uit, maar keeper Wim De Coninck stak er zijn beste beentje voor. Een combinatie Jankovic-Degryse belandde bij de hoog opverende Mark Van der Linden. De ex-Antwerpkapitein doceerde 'kopkunde' en er was een elegante zwever van Wim De Coninck nodig om de bal uit het doel te houden. Grün probeerde het ook, maar het zou sowiewo niet zijn avond worden.
De onwaarschijnlijk zwakke vlaggenman Sanzot hield er de zot mee. In zoverre zelfs dat hij na een van zijn vele magistrate missers een dienblad langs zijn oren op het veld zag vallen. Het bevatte drank noch versnapering. De prutserijen werden gelukkig door de voetballers weggespeeld. Degryse-Van der Linden-Degryse en via Nilis nul-een. Buitenspel, volgens de Antwerpspelers. H.-P. Lehnhoff liet het niet aan zijn hart komen en maakte op aangeven van Frans van Rooij, met een schitterend afstandsschot gelijk.
De pauze was kennelijk te kort om de grensrechter tot betere inzichten te brengen. Scheidsrechter Crucke kreeg een corrigerende taak. Ondanks of misschien precies door de miskleunen van Sanzot viel er toch een nieuw knap doelpunt. Ukkonen, ingekomen voor de gekwetste Vervoort, trok gepast voor, Van der Linden toetste vinnig binnen. Buitenspel, zei R Antwerp FC opnieuw. Georges Grün voelde zich geroepen om ook met het dienblad rond te gaan. Een dom handspel werd door Frans van Rooij vanop de stip niet afgestraft, maar de volgende aanbieding was het wel raak. Grün trapte naast de bal die in de voeten van Curcic uitstierf. De debuterende Joegoslaaf draaide de zaak keurig voorbij De Wilde.
In de slotminuut had R Antwerp FC uitzicht op winst. Nico Claesen nam de voorzet van Czernia vol, maar slordig, op de slof (Roger Vlemings - GvA - 21/08/1989).
Retrospectieve door de ogen van Bob
Ingevolge de walk-over van RSC Anderlecht tegen KSV Waregem (6-0) op de openingsspeeldag, werden de kansen voor de Bosuil voor de vroege topper, in een opgesmukt stadion eerder sceptisch afgewogen! De fel gemotiveerde rood-witten lieten zich door de Brusselaars geenszins in het hoekje drummen. In verdediging maakten Nico Broeckaert autoritair als libero en Wim De Coninck tussen de palen, pogingen van Van der Linden en Grün onschadelijk maakten en hielden de zaken zo onder controle hielden voor de Great Old. Ook aanvallend kwam R.A.F.C. er goed uit met een schot van Patrick Schrooten, moeizaam gestopt door De Wilde.
Vijf minuten voor de rust kwam RSC Anderlecht toch op voorsprong. De op rechts (in buitenspel?) vrijstaande Nilis de Antwerpdoelman kansloos liet (0-1). Vier minuten later kwamen de rood-witten langszij. Hans-Peter werd in het centrum bediend door frans Van Rooij, hij loste een bom met zijn rechter een en De Wilde had er geen verhaal tegen (1-1).
Ook in de tweede helft bleef een geconcentreerd R.A.F.C. het intrinsiek klasrijkere RSC Anderlecht onder controle houden. Een kwartier voor tijd nam Marc Van der Linden een inswinger van op links van de ingekomen Ukkonen in een tijd op de slof 1-2) en leek de wedstrijd gespeeld. Een minuut later kende scheidsrechter Crucke onder fel Anderlechtprotest R.A.F.C. een penalty toe na handspel van Grün. Frans Van Rooij vlamde de elfmetertrap echter tegen de onderkant van de deklat.
Toch kwam de Great-Old opnieuw langszij. Grün trapte met nog 11 minuten te spelen naast een center van H.-P. Lehnhoff. Miroslaw Curcic fusilleerde De Wilde met een strak schot in de kruishoek (2-2). De Great Old pakte niet onverdiend een punt tegen RSC Anderlecht, dat ondanks alles de grote titelfavoriet blijft (Bob Crauwels - Antwerp Clubblad-5 - 21/10/1989).
Uitspraken
Microman: "Het Antwerpbestuur bedankt alle supporters die meegeholpen hebben aan het opknappen van ons stadion." De voetballiefhebbers reageerden iets minder. Met de 15.000 aanwezigen werd het te verwachten totaal van rond de 20.000 niet gehaald.
Frans van Rooij: "In de voorbereiding trapte ik een vijftal strafschoppen vlotweg, boemboem tegen de netten en nu dit tegen RSC Anderlecht. Het zal mijn jaar niet zijn. Tegen KSC Lokeren kreeg ik een rode kaart toen ik, nadat ik zelf voortdurend was aangetrapt, een keer een geintje uithaalde en even een been liet hangen. Hier zie ik hoe Nilis ongestraft Quaranta in de kreukels mag schoppen." Hij vond de scheidsrechter nochtans toch een pak beter dan de grensrechter. Een mening die langs alle kanten in het Bosuilstadion werd bijgetreden.
Yves Vanderveeren: "Zeven jaar geleden speelde ik onder Davidovic libero bij R.A.F.C. Vandaag werd ik, door het wegvallen van Frank Mariman, opnieuw als bankzitter gekozen. Bij de invallers speelde ik alle oefenwedstrijden als voorstopper. Ik denk dat ik mijn selectie dus te danken heb aan mijn polyvalentie." Yves Vanderveeren, een vriendelijke en erg relativerende knaap, begaf zich na die uitspraak met knipperend ooglid naar het 'brubbelbad'.
Franky Dekenne: "Van der Linden zette tijdens een kopduel een knie boven in mijn dij. Woensdag maakte ik in Lokeren met Etim precies hetzelfde mee. Ik ben een rustige jongen, het zijn dingen die me amper uit mijn lood kunnen slaan."
Nico Claesen: "Het is hard werken vooraan. Ik moest veel bijspringen op links en door al die inspanningen mis je voor de afwerking vaak de kracht. Bij het vluchtschot in de slotminuut werd ik door het been van Kooiman flink gehinderd."
Alex Czerniatynski: "Toen de strafschop tegen de lat uiteenspatte, dacht ik dat het met ons gedaan was." Op de vraag waarom Van der Linden in een duel een neus trok naar Czernia, sprak hij wijs. "Ik ben bijna dertig. De tijd dat ik me om die dingen druk maakte, is lang voorbij. Ik vraag me zelfs niet meer af: waarom (R.V. - GvA - 21/08/1989)."
|
