Gemis aan opportunisme na treffer van Paolo Lallo
DEURNE — Toen de thuisploeg op een twaalfde seizoenszege leek af te stevenen, hebben de Mechelaars de weg geëffend naar een dertiende draw. Zo simpel en zo eerlijk was dat. Om een kat een kat te noemen dit gelijkspel kon iedereen verzoenen, alvast ook de gemeenschappelijke sponsor. Toen Paolo Lallo, na een van de goede, maar schaarse ingevingen van Vladi Petrovic, die twee man in de wind zette, aan een solo begon en tijdens die diagonale raid door niemand lastig werd gevallen, tikte de kleine middenvelder de bal ook voorbij Marc Huysmans, de doublure voor Theo Custers.
Ingevolge een beslissing van de Raad van beheer stond Custers niet in het Mechelse doel. Hij werd als steen des aanstoots vervangen door Huysmans. De treffer van Paolo Lallo verloste de rood-witten van een nachtmerrie. Schijn bedriegt... De thuisploeg, die de wedstrijd onder controle had, begon opnieuw aan een onvoltooide symfonie. Achtereenvolgens faalden Vladi Petrovic en Petur Petursson in de afwerking. Door dat gemis aan opportunisme sloop de onrust weer in de plaatselijke rangen. Cluytens stond pas in het veld als Leo Van der Elst de bal paniekerig wegschopte. Vooral Billen woog zwaar op de vertimmerde Antwerpverdediging, die de laatste twintig minuten fel kreunde onder de Mechelse charges. De gelijkmaker kwam derhalve niet als de klassieke aprilse gril.
Billen had al eens naast de verste staak gekopt, een kogel van Deferm werd door Ratko Svilar verbluffend over de lat geduwd. De Antwerpdoelman ging onmiddellijk na die schitterende save in de fout. Hij reageerde niet op een door Benfeld getrapte hoekschop, door de rijzige den Boer ingekopt. Plofte R.A.F.C. in de eindfaze in elkaar, mede omdat talrijke spelers op hun adem trapten, de rood-witten hadden de klus in de eerste helft kunnen klaren. Huysmans stak zijn maats wel vlug een hart onder de riem, maar de Mechelse verdediging was allesbehalve waterdicht. Laten we een paar strafschopgevallen buiten beschouwing, zoveel is zeker dat de ref de boter had gegeten toen hij, na een misverstand Jaspers-Huysmans, een doelpunt van Cnops weigerde (14').
De lobbal was feilloos, maar de voet ging te hoog. Vooral in het tweede kwartier stonden de gasten in de verdrukking. Jaspers en Kesselaers veegden op de lijn pogingen weg van Petur Petursson en aanvoerder Patrick Ipermans. Ook Huysmans weerde nog een schot van Leo Van der Elst. Bij de rust een cornerverhouding van 8-2 voor R.A.F.C., maar 0-0 op het bord (Frans Van Bergen - GvA - 16/04/1984).
Door het oog van Bob (30)
De rood-witten domineerden doorlopend de eerste speelhelft tegen een geenszins denderend K.V. Mechelen. Ingevolge pech bij de afwerking alsook de ombegrijpelijke beslissingen van scheidsrechter Deflem, die een doelpunt van Harry Cnops annuleerde, bleef 'Malinois' overeind. De rust werd bereikt bij een 0-0-stand.
In de 57e minuut vond Paolo Lallo middels een persoonlijke poging toch een opening (1-0). R Antwerp FC leek erg goed op weg naar de zege, maar een kwartier voor tijd kopte Den Boer de gelijkmaker binnen (1-1). De puntendeling stelde een definitief einde aan de resterende (?) Europese illusies van de Great-Old (Bob Crauwels - Antwerp Clubblad-17 - 12/05/1984).
Alweer weggegeven
DEURNE "Met hetgeen we bezitten aan talent hebben we het goed gedaan", zei Leo Canjels, die geen negatieve kritiek duldde. Ik heb geen wonderteam." Jean Dockx repliceerde: "We hadden de gelegenheden om op een 2-0 voorsprong te klimmen. Na de gelijkmaker was het dan weer rotzooien." "Op basis van de kansen mogen we die wedstrijd nooit uit de handen geven," zei aanvoerder Patje Ipermans. Lallo betreurde: "Het had zoveel schoner geweest als mijn doelpunt ook beslissend zou zijn geweest." (f.v.b. - GvA - 16/04/1984)
|
