Tweemaal nieuweling Willems
Deurne - De talrijk meegespoorde aanhangers van KV Mechelen zullen ongetwijfeld een prettige herinnering bewaren aan de openingswedstrijd. Na vijf minuten waren zij al in de stemming wanneer Willems uit hoekschop met het hoofd een eerste doelpunt maakte. In de laatste seconden va neen boeiende match met vlagen van goed voetbal, konden zij zich nogmaals ontladen wanneer dezelfde Willems geen moeite had tegen een volledig ontwrichte rood-witte verdediging, die risico's had genomen, zijn tweede doelpunt scoorde.
Doelman Leonard moest geen enkele keer beroep doen op zijn veelzijdige talent, terwijl Jean Trappeniers meerdere keren een extra inspanning diende te leveren om een afstraffing te voorkomen. Zo diende hij tweemaal te duiken: een eerste keer na twaalf minuten bij een verrassend inzenden van Stevens en een tweede maal vlak voor de rust, wanneer dezelfde Mechelaar alleen voor de Antwerpkeeper verscheen.
Speelde Royal Antwerp FC, na een moeizaam begin, flink mee, de ploeg had zelfs veldoverwicht, maar niemand bleek bekwaam om een doelpunt aan te tekenen. Er zat te weinig lijn in de ploeg, de spelers vonden mekaar niet en zochten het in persoonlijke nummertjes, die geen zoden aan de dijk zetten. In tegenstelling tot de meeste Mechelaars, was er te weinig beweging. De beide aanvalsspitsen Ove Eklund en Flemming Lund, van wie de Deen te vaak persoonlijk succes nastreefde en alles te ingewikkeld maakte, acteerden statisch zodat de Mechelse verdediging zelden problemen kende.
Een drietal keren was de thuisploeg desondanks dicht bij de gelijkmaker. De kopbal van Louis van Gaal viel te traag uit. De loeier van de opgerukte Roger Van Gool en de kogel van Xavier Caers suisden enkele centimeters naast de paal. Het aanvalsspel van Royal Antwerp FC bleef steriel en bezat te weinig penetratiekracht. KV Mechelen speelde kalm en beheerst, was gevaarlijk op tegenaanval, vooral omdat de rood-witten met een ontgoochelende Frans Vermeyen, risico's namen. Pedersen, Van Herp en Willems vormden een bedreiging voor de Antwerpverdediging, waarbij Jos Velser zich onderscheidde en zijn ploegmaats meermaals tot een feller verzet en sneller spelen aanspoorde.
Er was echter geen verrassingselement in het geproduceerde spel van de Sinjoren, zodat het niemand verwonderde dat de acties in de buurt van het strafschopgebied meestal geneutraliseerd werden door het duo Talbut - De Moor, dat geen steken liet vallen zoals o.a. Louis Pilot een zevental minuten voor het einde. Hij was niet bij machte een snelle ren van Van Herp af te remmen. De Mechelaar kon kalm Willems aanspelen die op de valreep de eindcijfers vastlegde (GvA - René Mariën - 1973-09-03).
|
