Karl Kodat put uit zijn zondagse goocheldoos - Puik R Antwerp FC heeft een versnelling meer
MECHELEN — Dat is de beste ploeg die wij hier al aan het werk hebben gezien. In de stem van de Mechelse supporter klonk de berusting van de man die zich als Job met zijn lot heeft verzoend. Onze ervaring is ontoereikend om de Mechelse bewering te onderschrijven of in twijfel te trekken. Feit is dat R Antwerp FC er in deze competitie als eerste in geslaagd is KVM voor eigen publiek te overwinnen. Feit is ook dat het lang geleden is dat dergelijke lof nog over het hoofd van de eerbiedwaardige 'Great Old' werd uitgestrooid.
De zege van een groots R Antwerp FC was onbetwistbaar. Rood-wit bleek bestendig over een versnelling meer te beschikken, pronkte met ster-individualiteiten als Karl Kodat en René Desaeyere die men vergeefs in het andere kamp zocht en kon met een haast sprekend gemak vooraan de openingen vinden waar de thuisploeg tevergeefs naar zocht. R Antwerp FC liet er van bij aanvang niet de minste twijfel over bestaan dat het de slag in het veldmidden zou winnen. René Desaeyere en Roger Van Gool gingen hun tegenstanders als lucht voorbij en konden zoveel ruimte scheppen dat de snelle Karl Kodat, die kennelijk zijn zondagse goocheldoos had op zak gestoken, de Mechelse verdedigers 90 minuten lang een zwaar hoofd bezorgde. KV Mechelen werd weliswaar niet op eon hoopje gespeeld, maar het verschil in aanpak en instelling had tot gevolg dat R Antwerp FC in nauwelijks een kwartier drie rijpe kansen kon scheppen. Karl Kodat zag een schitterende kopbal door de staak gestuit. Leonard mocht een kaars branden wanneer de Oostenrijker even nadien na een fraai maneuver met Ove Eklund van op de strafschopstip net overschoot.
Beter verging het de steeds op de loer liggende Ove Eklund die in de 17e minuut een slordige terugspeelbal van De Moor onderschepte en Leonard met zwier dribbelde. R Antwerp FC nam daar tijdelijk vrede mee en toonde dat het ook mans genoeg was om de Mechelse offensieve acties in te dijken. René Desaeyere bleek een kraan in de interceptie. In het strafschopgebied werden alle gaatjes oordeelkundig afgesloten. Ook met de indrukwekkende reeks hoge centers naar het hoofd van de rijzige Stevens wisten de Antwerpverdedigers wel raad. KVM kreeg de kans onmiddellijk na de rust de wedstrijd een andere richting uit te sturen. Stevens, vrijgespeeld door Van Broeckhoven, trof de deklat. De reactie van R Antwerp FC was hevig en beslissend. Een doelpunt van Roger Van Gool werd wegens buitenspel van Eklund afgekeurd. Het was slechts uitstel. Even later zou Xavier Caers een afgeweerde knal van Karl Kodat onderscheppen en met een gloeiend 25-meter schot de geruststellende 0-2 op het bond schieten. Onstuimig gezoen in het Antwerpkamp en hangende lippen natuurlijk in het Mechelse waar men genoegzaam besefte hoe laat het was.
De wedstrijd had ons nog een hele tijd kunnen boeien. De ongelukkige kwetsuren van Jos Velser (spierscheuring) en Xavier Caers (verstuiking) na te harde aanpak van de Mechelaars die tal van Antwerpspelers kreunend op de grasmat uitstrekte, haalden alle vaart uit het spektakel. Toegegeven dat sommige Antwerpenaren er iets bij deden, maar het had allemaal zo erg niet hoeven te zijn indien scheidsrechter Geluck een minimum aan psychologisch inzicht had kunnen opbrengen. Hij vond het inderdaad nodig als een doorgedraaide Jan Klaassen molenwiekend een eindeloos nummer op te voeren dat in de Poesjenellenkelder wellicht het succes van het jaar zou zijn geweest maar waarvoor men "in een voetbalstadion geen 180 frank pleegt neer te tellen". Wanneer alles weer in goede banen was geleid bleef er nog slechts de tijd over om R Antwerp FC een voor KV Mechelen soms pijnlijk nummertje vriesvoetbal te zien opvoeren (HNB - Jaak Beuckelaers - 1974-01-14).
Ove Eklund en Xavier Caers scoren in rustige demonstratie - Xavier Caers sluit het spektakel te vroeg af
"lk weet niet of er in het land een ploeg is, die beter speelt dan R Antwerp FC...", Jean Trappeniers zegde het bedaard in de kleedkamer waar onder het stortbad de vreugde werd uitgezongen op de tonen van de 'liefdevolle kleuren'. Uiteraard is het moeilijk om positief te verklaren wie de beste van alle goeden is, maar het is onweerlegbaar dat ook R Antwerp FC aanspraak mag maken op deze officieuze titel. Te Mechelen heeft de formatie van Guy Thys weer een demonstratie gegeven van een bijna tergende rust en bovendien van een scherpe snelheid in de offensieve acties, die voorafgaandelijk op een beredeneerde wijze vanuit de verdediging en over het middenveld werden ingeleid.
Mogelijk kon de wijze waarop K.V. Mechelen de eerste match van de terugronde inzette op een gedeelte van de 11.000 toeschouwers indruk maken. In de allereerste fasen werd immers een stevige forcing gevoerd ingevolge vrijschoppen en corners. Het kwam al onmiddellijk tot uiting dat daarbij uitsluitend het hoofd van Bob Stevens en van John Talbut werd geviseerd. Van zohaast René Desaeyere en zijn partners de bal grepen, was het duidelijk dat de geordende aanvallen die door de rood-witten opgebouwd werden tot een veel groter gevaar zouden Leiden. Al in de vijfde minuut verplichtte Karel Kodat na een laterale pas van Louis van Gaal de aandachtige Leonard tot een spectaculaire save nadat de Mechelse achterhoede 'afgetast' was geworden.
In de twaalfde minuut kwam het tot een gelijkaardige voorbereiding, maar Karl Kodat kopte het inzenden van Louis van Gaal onderaan tegen de paal, op een ogenblik dat de Waalse keeper van de thuisploeg geen verhaal had tegen de poging. Nauwelijks twee minuten later was het Ove Eklund die weer vanop rechts zijn Oostenrijkse partner bereikte. Karl Kodat, een van de sterren van een sprankelende avond, trapte in de eerste tijd de droomkans over de lat. Op dat ogenblik verdiende R Antwerp FC al een voorsprong, maar pas in het begin van het tweede kwartier zou deze er onder eerder gelukkige voorwaarden ook komen. De Moor onderschepte een voorzet van Karl Kodat naar Ove Eklund en speelde de bal achteloos naar Leonard terug. Ove Eklund had dit maneuver verwacht, snapte het leder weg en scoorde zonder moeite.
Reeds toen mocht blijken dat K.V. Mechelen de situatie nog moeilijk zou kunnen rechtzetten.
De voetballers van Staf Van den Bergh zijn nu eenmaal gecomplexeerd nadat zij sinds weken tevergeefs achter een doelpunt aanholden. Thans hadden zij zelfs een nochtans niet onverdienstelijke Bob Stevens in de spits van de aanval gebracht. De beste mogelijkheid van de rood-gelen om de situatie eventueel recht te zetten, deed zich onmiddellijk na de rust voor. Van Broekhoven en Stevens combineerden snel, maar laatstgenoemde kogelde de ontstane kans tegen de lat. De aanhef van die tweede helft was ten andere sensationeel. Een doelpunt van Ove Eklund werd door Geluck geweigerd wegens buitenspel. Toen iedereen zich aan een strafschop verwachtte wanneer Talbut de onhoudbare Karl Kodat velde, was het integendeel de Wiener die bestraft werd, omdat hij zich spectaculair zou hebben laten vallen.
In de tiende minuut sloot Xavier Caers de match definitief af. Op een afgeweerde hoekschop schoot hij in drop. Leonard raakte de bal nog met de vingertoppen en via de eerste paal vloog de bal tegen het net. Dat was de 0-2. R Antwerp FC verloor Jos Velser nog, maar stelde op een beheerste wijze en zonder moeite zijn logische zege veilig door met succes het balbezit na te streven (Ray Baete - DNG - 1974/01/14).
|
