Twee talentvolle doelmannen hielden brilstand op het scorebord
Sclessin - Het Antwerplegioen, talrijker dan ooit, was tevreden met het behaalde punt, maar niet zo opgetogen over de verrichtingen van het elftal dat de voorgaande weken met de regelmaat van een klok doelpunten maakte. De Sinjoren speelden te veel op balbezit met het gevolg dat de acties dikwijls te traag werden uitgevoerd. De aanvallers werden zodoende meestal in de door de thuisploeg opengestelde buitenspelval opgevangen. De scorekansen lagen dan ook aan de lage kant. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Standard evenmin veel mogelijkheden creëerde om een doelpunt aan te tekenen.
Het publiek dat enorm veel had verwacht van het duel tussen de twee rood-witte ploegen, is dan ook niet ten volle aan zijn trekken gekomen. In de eerste dertig minuten was het spel erg schamel. De toeschouwers konden zich slechts opwarmen aan een volgens de Luikse aanhangers door de scheidsrechter niet toegekende strafschop. Nadat Xavier Caers na zeven minuten Musovic uit balans zou hebben gebracht in de penaltyzone, was dhr. Delcourt van oordeel dat de aanvoerder van Royal Antwerp FC geen opzettelijke overtreding had begaan.
Een eventueel toekennen van een penalty had de wedstrijd misschien anders kunnen oriënteren. Nu bleef het meestal bij prestaties in het middenveld met een schitterende en hardwerkende Roger Van Gool. De beste vertegenwoordiger van de rood-witte bezoekers probeerde meer vaart te brengen in de acties en slaagde daar gedeeltelijk in. Rond het half uur draaiden de bezoekers iets sneller en vlotter.
Tot een afwerking kwam het zelfden, aangezien Ove Eklund dikwijls in de buitenspelval werd opgevangen. Karl Kodat werd meermaals tegen de vlakte gelegd door Dolmans en Labarbe, de rechtstreeks bewaker van de Antwerpaanvaller. Vier minuten voor rusten schonk Karl Kodat René Desaeyere, niet zo autoritair als gewoonlijk, een kans tot scoren. Piot dook naar de juiste hoek. Zestig seconden voor de rust hield Jean Trappeniers de nul op het bord wanner hij een kopstoot van Rora, op voorzet van Musovic, meesterlijk uit zijn doel ranselde, wanner de Rouches de armen al opstaken ten teken van triomf.
Doelmannen
Ik ben de mening toegedaan dan te Sclessin de beste twee doelmannen van de eerste klasse in het veld stonden. Voor rust was het Jean Trappeniers die zich had onderscheiden bij een verraderlijke hoge bal van Rora. In de tweede speelhelft was het Piot die recht had op applaus. Royal Antwerp FC voetbalde in het vierde kwartier beter dan de thuisploeg, trapte een paar snelle en verrassende combinaties in elkaar. René Desaeyere kwam de bal bij Frans Vermeyen brengen, die erg verdienstelijk en intelligent in één tijd doorzond naar Ove Eklund , die een kogel afvuurde, waarmee Piot veel moeilijkheden ondervond.
Na het uur lag een onvermoeibare Roger Van Gool aan de basis van een nieuwe actie, opgenomen door Karl Kodat, afgewerkt door Ove Eklund, die nogmaals Piot op zijn weg vond. Royal Antwerp FC beheerste de situatie, had af en toe af te rekenen met gevaarlijke knaap Sigurvinsson, die zich niet alleen als spelmaker, maar ook als afwerker deed gelden. Xavier Caers, die insgelijks flink presteerde, ging enkele malen mee de eerste lijn in , maar door het te traag acteren van Louis Van Gaal, die de bal te lang aan de voet hield, kon Dewalque , die Eklund van geen vin loste, de bezoekers opvangen in de buitenspelval.
Herstelde Standard zich, mede doordat de Sinjoren te flegmatiek speelden, een zevental minuten voor tijd was Royal Antwerp FC dicht bij de voltreffer die ze waarschijnlijk de zege zou hebben gebracht. Een actie van Frans Vermeyen bracht Ove Eklund voor Piot, die de Antwerpaanvaller tegemoet trad om het doelpunt te verhinderen en zo zijn talent nogmaals bewees. Ove Eklund gaf Karl Kodat nog een mogelijkheid, maar de referee floot voor een overtreding van eerstgenoemde Antwerpspeler.
Een doelpunt van Royal Antwerp FC was allicht verdiend, de zege evenwel niet. Daarvoor was de prestatie te weinig overtuigend geweest (GvA - René Mariën - 1974-02-04).
|
