"Slechts door een strafschop, die twintig minuten voor tijd werd toegekend, na een dubbel handspel in het beruchte gebied, is Antwerp met de hakken over de sloot geraakt. Deze achtste achtereenvolgende overwinning was er bijgevolg geen om hoog mee van de toren te blazen en betekende veeleer een anti-propaganda voor de Rappan-beker.
Ter verontschuldiging kan misschien aangevoerd worden dat Cercle Brugge, in deze kompetitie trouwens het prototype van het betonvoetbal en derhalve weinig sympatiek, een moeilijk te bespelen ploeg is, die aan de Bosuil nog speelde alsof haar behoud op het spel stond. De overtuiging van de gasten was trouwens groter dan die van de thuisploeg.
Slechts in de eerste vijf minuten liet Mortier een paar steken vallen, maar voor de rest was hij zijn reputatie waard. Zijn rode trui had precies niet de uitwerking op de Antwerp-aanvallers die deze kleur doorgaans op een stier heeft. Antwerp voetbalde vooral in de 1ste helft, waarin het nochtans uitgesproken de wet dikteerde, veel te nonchalant.
Al te zelden werd de nodige koncentratie opgebracht om er iets goed van te maken en bovendien waren de schutters in vakantiestemming. De Bruggelingen speelden in twee blokken, maar steeds met vijf verdedigers die geen krimp gaven. De thuisploeg moest bijaldien een half uur wachten op een doelpunt, dat weliswaar van een zeer behoorlijke kwaliteit was.
De center van Mees naar de tweede paal werd door Bohez voor de voeten van Van de Velde gekopt, die met de wreef scoorde. Nog voor de rust kwam Cercle aan een verrassende gelijkmaker als Buyse het met een twintigmeterschot probeerde en Braem blijkbaar te laat reageerde. De A-keeper ging niet vrij uit, al was zijn gezicht belemmerd.
Ook na de rust geraakte Antwerp niet boven de middelmaat, mede omdat Van Gool niet meer in zijn schik is en Mees geen vriendje van de zon. Antwerp trachtte het lot wel te forceren, maar wou te vaak langs het centrum doordringen, hetgeen onmogelijk bleek, want de Brugse verdediging kende het klappen van de zweep en greep overigens naar alle middelen.
Intussen was ook Willy Mortier onklopbaar geworden. Zonder grote saves te moeten weggeven, wist hij met alles raad, ook met een venijnige kogel van Vic Mees. Onder impuls van Popelier en Buyse speelde Cercle realistischer in de aanval en kreeg enkele doelrijpe kansen, temeer omdat de Antwerp-verdediging ook verre van onfeilbaar was.
Zo moest E. Wauters, samen met Deprez de beste verdediger, op de lijn een poging van Bailliu redden. Gelukkige strafschop, zeggen we, die Antwerp 20 minuten voor tijd kreeg, ook al was deze gewettigd. Van Gool schoot de bal hoog in de touwen (2-1). Zonder die penalty hadden de groen-zwarten denkelijk hun opzet kunnen bereiken, zegge een gelijk spel.
Via Van de Velde - Janssens kende Antwerp nog zijn beste aanval, maar het vluchtschot van laatstgenoemde kwam niet tussen de palen, terwijl Bohez ook nog een puike voorzet van Van Gool de nek omwrong. Alles bijeen was Antwerp toch meer in einde-seizoensfeer dan Cercle, dat zijn klassieke, maar beperkte wapens hanteerde.
|
