Eigen bericht - De eerste thuiszege had ondanks de niet aflatende steun van de twaalfde man lang op zich laten wachten, maar na het halve verlies tegen ASV Geel, wilde Richard Sticker niet opnieuw met puntenverlies rekenen in eigen huis tegen Royal Excelsior Virton. Zo liet de Antwerpcoach optekenen in diverse voorbeschouwingen bij het bezoek van de reeksvijfde aan de Bosuil. De gasten uit de Gaume zijn dus niet langer het 'lelijke eendje' van de reeks, ook al dateert hun laatste winst tegen de Great Old al van december 2004 in het eigen stadion. Hoewel ook Jorn Brondeel en Papé Diakité inmiddels de ziekenboeg delen met de revaliderenden Wim De Decker en Maël Lépicier, kon de Antwerpcoach zijn elftal ongewijzigd tussen de lijnen sturen. Jordy Huysmans kwam als tweede doelman bij de selectie. Hij kon net als zijn medespelers David Iboma, Emrullah Güvenç, Kevin Tano, Gauthier Madjo-Matsingi, Robin Lenaerts en Jonas De Roek vanuit de dug-out toezien hoe zijn kleuren een hele degelijke eerste helft kon kruiden met een hele reeks mooie doelpogingen en een technisch sterk nummer van Seïd Khiter dat de Great Old applaus en voorsprong opleverde bij het rustsignaal.
De bezoekers mochten dan de aftrap hebben, rood-wit nam vrijwel onmiddellijk het commando over. Zeer tot genoegen van de toch weer talrijk opgekomen fans van de Great Old, die moeiteloos het lange spandoek, de drie vlaggen en het handjevol supporters van bezoeker R.E. Virton. De jonge delegatie van R.A.F.C. dat vrijdagavond zijn wedstrijd afwerkte in het verre Luxemburg, leek haast groter in aantal dan de afvaardiging van Excelsior in Deurne-Noord. Ondanks het lokale overwicht, kwamen de bezoekers, die zich overigens met hun doelman tot kampioenen van de enerverende tijdtrekkerij zouden kronen en daarvoor ook nog op punten beloond zouden worden, als eersten bij het cornerpunt. Niet veel later toonde R.A.F.C. voor het eerst de Antwerpvariant met twee spelers aan het vlaggetje, van wie Anthony Di Lallo tot aan zijn vervanging de bal steevast voor de muit zou jagen. Günther Vanaudenaerde nam die eerst vol op de slot en dat leverde via Kasri al een tweede beurt op. Doelman Defourny moest er vol met de vuist tegenaan. Joren Dom probeerde over te pakken, maar werd prompt teruggefloten door de wedstrijdleiding.
Even later mocht Anthony Di Lallo opnieuw aanleggen, maar hij pegelde met zijn stevige rechter naast. Hoewel het bezoekende blok er bijzonder stevig en bijzonder bevolkt uitzag, was er constante rood-witte dreiging. Joren Dom wist zijn doelpoging niet te kaderen en al dat moois nog voor de eerste vijftien minuten verstreken waren. Leuk om volgen ook hoe een collectieve aanval langs o.a. Seïd Khiter en rechterflank Umberto Carvalho Dos Santos via Anthony Di Lallo voor doelgevaar, helaas nog niet voor een doelpunt zorgde. De kleine strateeg blijft zo op zijn doelpuntenhonger zitten. Dat overkwam de Bosuilbanken evenzeer tot in het derde kwartier. Na een verre inworp ter rechterzijde via Günther Vanaudenaerde, mogelijk via William Owusu Acheampong verlengd, maakte Seïd Khiter zich met een technisch hoogstandje in de kleine rechthoek los van twee tegenstanders en deponeerde zijn derde van het seizoen in de linkerbenedenhoek. Gertjan Marten zorgde nog bijna voor de verdubbeling voor de kampwissel. Hij devieerde de flankvoorzet van Umberto Carvalho Dos Santos in een tijd naast de kooi van Defourny.
De nu zwaarbebaarde ex-Antwerpdoelman moest dus met achterstand naar de bezoekerskleedkamer, maar wat zich in de eerste zes minuten na de rust afspeelde. Daarvoor wreef niet alleen Defourny, de bezoekende technische staf, maar ook het handjevol Luxemburgse supporters de ogen uit. Nauwelijks terug op het terrein of Ngadrira duikelde de zestien binnen. Eerst bewoog er niets, maar op instructie van scheidsrechter Pots vlagde de assistent de bal op de stip. Boosdoener Bryan Van den Bogaert, hoewel laatste verdediger voor doel, kwam onverklaarbaar weg zonder kaart en dat is beslist een teken van onzekerheid bij de wedstrijdleiding. Dessoleil knalde Frank Boeckx de verkeerde hoek in en de bordjes in evenwicht. Meteen kwamen de Antwerpspelers Kevin Tano, David Iboma en Emrullah Güvenç los van de bank voor een stevige opwarming. Superturk mocht zich daarbij verheugen in een stevige vokale ondersteuning van tribune 2. Nauwelijks afgetrapt of de bezoekers mochten opnieuw richting Antwerpdoel middels een bijzonder lichte vrijschop. Cornet in de zestien, verlengde tussen een bos aan benen, Frank Boeckx werd uitvallend geklopt door intikkende Lafon.
De bezoekers stonden meteen op voorsprong en plooiden meteen massaal terug. Ngadrira kreeg meteen alle vrijheid en ruimte om het de rood-witte verdediging in het algemeen en Bryan Van den Bogaert in het bijzonder, moeilijk te maken. Enkele minuten later leek de gelijkmaker in de maak. Bryan Van den Bogaert trof in de rebound van de door Defourny (slecht)weggewerkte hoekschop van Anthony Di Lallo, de kruising. Weg kans. Na nog een volgende hoekschop van de bezoekers door Antunes naastgekopt, ruimde Umberto Carvalho Dos Santos baan voor Emrullah Güvenç. Toeval of niet, R.A.F.C. harkte meteen vier opeenvolgende doelkansen bij elkaar. Bij de eerste devieerde William Owusu Acheampong ongelukkig naast. Gevraagd naar een reactie tijdens de persconferentie, benadrukte coach Richard Stricker de waarde van de spits voor zijn elftal. Bij de volgende mogelijkheid zag Seïd Khiter zich een tweede treffer door de neus geboord door de doelpaal. In derde instantie joeg Anthony Di Lallo de bal over het groen-witte doel. In samenspel met William Owusu Acheampong vond ook Emrullah Güvenç de weg naar de netten niet.
Ingevallen voor de laatste vijftien minuten, slaagde ook Kevin Tano er niet meer in nog een pareltje uit zijn voetbalschoenen te schudden. Joren Dom kreeg in blessuretijd nog een gele prent te zien van de wedstrijdleiding voor zijn onverdroten inzet. Het leverde de Great Old evenwel geen meer dan verdiende goal meer op. Terwijl Excelsior een feestje bouwde, werd de rood-witte groep en zijn coach met een ongemeen harde scheldtirade richting kleedkamer gezonden.
|
