Geen schokeffecten meer als vroeger
Lier - Zaterdag 4 februari stond het bericht in de kranten dat bij R Antwerp FC trainer Urbain Haesaert vervangen werd door doelman Ratko Svilar. R.A.F.C. stond op dat moment twaalfde gerangschikt met 18 punten. Vijf speeldagen later heeft het amper drie punten meer en blijft het steken op een troosteloze veertiende plaats. Het zijn geen schokeffecten meer als vroeger. K Lierse SK met een opnieuw opvallend knappe libero Eddy Snelders, nam vlot afstand van een ongeïnspireerde ploeg. Bij de bezoekers kon alleen Wim Kiekens met opgeheven hoofd van het veld stappen.
R.A.F.C. begon nochtans goed. Wim Kiekens dook overal op. Knalde naar doel en zette zijn collega's aan tot aanvallen. De bezige bij vond geen gehoor. De jongens van rood-wit kunnen het werkwoord voetballen alleen nog in de verleden tijd vervoegen. Bij K Lierse SK zat de vaart er na het openingsdoelpunt van De Smet goed in. Hij kopte een hoekschop van Huysmans tegen de paal. Hij tikte met de rechtervoet de rebound binnen. De Smet had de opdracht de Antwerpse spelmaker Itzhacq Zohar uit de wedstrijd te houden. Geen probleem gezien het nummer tien er nooit 'in' was. Tijd zat dus voor De Smet die op een vrijschop van alweer Huysmans en met Peeters op zijn rug, het nummer twee voorbij Stewan Stojanovic knikte.
Om de wedstrijd te redden zou een tegendoelpunt voor de rust niet hebben misstaan. Mandekker Rudi Taeymans had dat begrepen. Hij ramde na een geslaagd initiatief van Wim Kiekens, op doel. De bal vloog over. Wim Kiekens versaagde niet en schilderde een huizenhoge kans op het hoofd van Kurt Vangompel. De knaap werkte af zoals hij voetbalde: met weinig overtuiging. De rood-witte kameraden, misschien iets te veel 'vrienden' volgens Krist Porte die we 's anderendaags voor het eerst op televisie opmerkten, kwamen niet als geslagen honden uit de kleedkamer.
Geert Emmerechts moest meteen door Snelders worden gelegd. Itzhacq Zohar geraakte niet door de muur. Even later drukte hij wel fatsoenlijk af. Er kwam rook uit de vuisten van Moons die de geschorste Mampaey overigens behoorlijk verving. De wedstrijd werd iets bitsiger en K Lierse SK leek weg te zakken. We hadden die bedenking amper gemaakt of het derde geel-zwarte doelpunt was in aantocht. Pauwels werd binnen de rechthoek door Carlo Lavigne naar de grond verwezen. Huysmans zette de strafschop rustig om. De mini-stormloop van R.A.F.C. was meteen over.
Huysmans wisselde prettige persoonlijke acties af met het uitdelen van gesmaakte voorzetten. Hij bereikte Van Kerckhoven. Stewan Stojanovic was zo vriendelijk even op wandel te gaan. Van Kerckhoven nog vriendelijker door de bal naast de lege kooi te koppen. Een misser die natuurlijk de eerste Lierse-zege sinds december niet in het gedrang kon brengen. Ratko Svilar, mee op het scheidsrechtersblad als invallersdoelman, haalde achtereenvolgens Carlo Lavigne en Itzhacq Zohar naar de kant. Met Dragan Jakovijevic en Noureddine Moukrim kwam alleen nieuw bloed tussen de lijnen, nieuwe ideeën bleven achterwege.
Het waren eerder de Lierenaars die de indruk gaven nog te kunnen scoren. Een doorgedreven inspanning van Goossen op links bracht eerst Snelders, dan Pauwels in stelling. Snelders trapte een gat in de lucht, waardoor we hem slechts 19,5 op 20 kunnen geven. Pauwels mikte van dicht naast de paal. Veel hebben de Antwerpsupporters kennelijk niet meer te goed. De enige hoop die hen rest is de terugkeer van Cisse Severeyns, want aanvallend stelde de ploeg amper wat voor. De enige sterkte van rood-wit zat op rechts waar Wim Kiekens een erg bleke Sammy Greven - het weze de 21-jarige invaller vergeven in dit onmachtig elftal - geregeld moest bijstaan en desondanks toch nog de beste aanvaller van de Bosuilen was (Roger Vlemings - GvA - 3/03/1995).
Retrospectieve door Peter
K Lierse SK had niet meer gewonnen sinds begin december, maar deed het tegen een matig R Antwerp FC opnieuw. Al na 20 minuten was de match gespeeld. Lierse-verdediger De Smet had van de Antwerpdefensie twee keer zo veel ruimte gekregen op stilstaande fasen, dat evenveel treffers een logisch gevolg waren. R.A.F.C. ontsnapte nog aan een grotere achterstand en haalde de rust met 2-0.
Ook na de pauze geen groots spektakel. K Lierse SK deelde in de malaise. Het scoorde nog wel via Huysmans op penalty, maar bleef voor het overige ook opvallend rustig. Tenslotte nog dit, het is echt verwonderlijk hoe weinig mensen nodig hebben om gelukkig te zijn. We mogen wel stellen dat R.A.F.C. niet meteen aan een geweldig seizoen bezig is en dat na nieuwjaar de supporters weinig reden tot juichen hebben gehad. Wel, gedurende het eerste kwartier van de tweede helft speelde rood-wit met geestdrift en overtuiging en meteen schaarde het alweer talrijk meegereisde Antwerplegioen zich massaal achter zijn ploeg.
Ontroerend. Alleen al om die mensen iets terug te geven, hoop ik van ganser harte dat de nachtmerrie tot één seizoen beperkt blijft. Er zijn immers fans die al een heel jaar slecht slapen, daar zij zich met de club vereenzelvigen. Voor al die trouwe fans: kop op, volgend jaar gaat het vast weer beter! Sta me toe om ondanks de zwakke prestatie van de ploeg, twee spelers in het zonnetje te zetten. Rudi Smidts was altijd en overal op niveau en een voorbeeldige aanvoerder. Ook Wim Kiekens knokte op het middenveld met een geestdrift die aanstekelijk had moeten werken voor de anderen (Antwerp Clubblad-17 - 14/05/1995).
|
