Telegram
We noteren het eerste gevaar na twee minuten. Pauwels schudt schaduw Rudi Taeymans van zich af, zoekt het hoofd van een wachtende Rekdal, maar Wim Kiekens kan nog ontzetten in corner. Vaste hoekschoptrapper Daniel Simmes stuurt de bal in het pak, waar hij wordt weggekopt in de voeten van Goossen, die een gestrekt schot voorlangs afvuurt. Rond het kwartier speelt draaischijf Hans-Peter Lehnhoff de goed gevolgde Ronny Van Rethy vrij, die niet meteen een vuurpijl uit de sloffen tovert, wel een afgeweerde bal tussen de palen. Doelman Mampaey heeft er bijzonder veel moeite mee, laat het leder tussen armen en benen glippen, maar kan het nog net voor een aanbulderende Czernia vatten. R.A.F.C. dringt aan met een schot van Kari Ukkonen, maar dat vindt de weg naar het kader niet. Een 16-meter volley van Simmes, die het doelgevaar uit de zwakke eerste helft besluit, krijgt Stewan Stojanovic plat.
Vijf minuten na rust valt zowaar het enige doelpunt uit de lucht. Simmes roefelt Czernia-gewijs door de Antwerpafweer, blijft wat gelukkig in balbezit, Van Nuffelen neemt over en vindt De Smet, die een gemeten balletje naar een vrijstaande Peeters zendt. Peeters geeft in een tijd naar de inlopende Van Kerckhoven die niet aarzelt en laag voorbij Stewan Stojanovic schiet. Een weinig later bouwt hetzelfde duo opnieuw een aanval op, Peeters is onforuinlijk bij de lage voorzet van Van Kerkchoven. Een twintigtal minuten na de pauze volgt het antwoord van R Antwerp FC. Cisse Severeyns draait zich vrij en schildert een voorzet op het hoofd van invaller Willy Vincent, die een metertje naastkopt. Even later lost Mampaey op een gelijkaardige manier als voorheen een schot, maar hij weet zijn ploeg nipt voor een hoekschop te behoeden. R.A.F.C. legt nog wel een eindoffensief aan de dag, maar meer dan een trap hoog over van Cisse Severeyns en een aantal ongevaarlijke corners zitten er niet in (T.W. - GvA - 30/11/1992).
Flits Van Kerckhoven enig hoogtepunt
Lier — "Een heel matige derby" (Walter Meeuws), "een dramatische partij voor de toeschouwers" (Herman Helleputte), "over de wedstrijd valt in feite nauwelijks wat te vertellen" (Nico Van Kerckhoven).
Een korte samenvatting van een burenduel dat niet verder kwam dan fastfoodkwaliteit en waarbij men al een paar flinke lijnen gesnoven moest hebben om het wel een aantrekkelijk vertoon te vinden. Twee plus twee is vier, zoveel 'kansen' telden we. De Pallieters benutten in een flits een van de zeldzame mogelijkheden. The Great Old legde een bloedeloze herhalingsoefening van haar tweede helft tegen KSC Lokeren op de mat. Belangrijkste besluiten: K Lierse SK wint voor het eerst na vier partijen, R.A.F.C. reist met een 2 op 10 verder van de hemel naar de hel.
Verrassing in het doel van rood-wit. Ratko Svilar noch Wim De Coninck verdedigden de Antwerpkleuren, maar ruimden baan voor Stewan Stojanovic. "Ik achtte Ratko Svilar niet voor 100% fit," verklaarde Walter Meeuws het inzetten van zijn derde keeper. "In de loop van de week voerde ik een gesprek met onze 42-jarige titularis. Daaruit besloot ik dat het beter was dat hij een paar speeldagen niet onder de lat zou staan." Rudi Smidts, aanvankelijk twijfelachtig wegens een dijverrekking, bekleedde wel zijn vertrouwde linksachterpositie. K Lierse SK trad aan met het elftal dat afgelopen week in de tweede helft in Gent succesvol een punt uit de brand sleepte. Het driespitsensysteem met Pauwels aan de aftrap (ook al speelde die met een inspuiting en diende hij na rust vervangen wegens een andere blessure) en de jonge Serneels op de liberostek. "Marc Mertens toefde in de tribune. Ik zag het nut er niet van in hem op de bank te laten postvatten, vermits een eventuele inbreng toch niet meteen tot een grote tactische wissel zou leiden."
Blareau
Het treffen werd gekenmerkt door veel fouten, bitsige duels en de daaruit volgende spelonderbrekingen. Scheidsrechter Blareau, al menig malen bekritiseerd omdat hij wel eens te kordaat optreedt, dacht de wedstrijd in handen te nemen door bij ieder betwistbaar contactje zijn macht te laten gelden. Hem het verwijt aansmeren dat hij het gebeuren aan flarden blies, is uit den boze. 90 minuten luchtledige grauwheid kan men moeilijk als een spektakel betitelen. Voorbeelden? Zelfs met een numeriek aanvalsoverwicht was Hans-Peter Lehnhoff, die vrijwel constant Fierens in zijn schoenen meedroeg, niet in staat een ontwrichtend balletje naar een medemaat te schuiven. Net hij wist na afloop: "De wil is er wel, maar de frisheid ontbreekt. We kwamen voor een punt en verloren er dus een."
Honger
Een mening die sportieve baas Walter Meeuws deelde. "Zo'n partij verdient geen goals. Het was dus normaler dat de brilscore op het bord bleef. Uiteraard ben ik ervan overtuigd dat beide ploegen stukken beter kunnen. Maar ja, wij slikten de vermijdbare treffer. Het tegenovergestelde van afgelopen seizoen, toen wij met de winst aan de haal gingen."
"De voetbalfijnproevers bleven vanavond op hun honger," vulde zijn collega Herman Helleputte aan. "Geen oogstrelend voetbal, neen, maar wij scoorden en trokken aan het langste eind. Ik ben het ermee eens dat we de zege misschien niet echt verdienden, maar ik ben wel tevreden over de mentaliteit van mijn spelers. Ze vochten voor iedere bal en werkten voor elkaar. Peeters? Wel, een 18-jarig talent zoals er nog in ooze rangen lopen. hij is sterk aan de bal en verstandig in het samenspel. We behouden zicht op een plaats bij de subtop," wist de Lierse-trainer nog. "Zeer belangrijk dat we de aansluiting blijven behouden, want in het huidige klassement is het zo dat je van de ene dag op de andere zomaar uit het kransje achtervolgers wordt gewipt. Zoiets hoopten we nu en hopen we volgende week te vermijden (T.W. - GvA - 30/11/1992)."
Meer dan zomaar een gemiste kans
Lier— Bedrukte gezichten bij bestuursleden en supporters, ontmoedigde blikken bij trainer en spelers. Kortom, er viel zaterdagavond weinig vreugde te rapen in het Bosuil-kamp na de 1-0 nederlaag op het Lisp. Een verlies overigens na een partij die voor wat R.A.F.C. betreft, gewoon een voortzetting is van de tweede helft tegen KSC Lokeren een week eerder. En die was barslecht. Het ergste van al was dat men de volle buit in handen moest laten van een tegenstander die nauwelijks beter presteerde. K Lierse SK kreeg in feite slechts een enkele scoringskans, maar die bleek uiteindelijk goed te zijn voor twee punten. Het heeft evenwel geen zin een verwijtende vinger uit te steken naar de verdediging, als ook de aanval het laat afweten.
"Het is gewoon de frisheid die ontbreekt," zei Hans-Peter Lehnhoff achteraf. De Duitser gaf toe dat ze gekomen waren voor een gelijkspel, maar dat ze door die ene tegengoal nu puntenloos huiswaarts moesten. "Achteraan stond K Lierse SK scherp. Zodoende kregen we op de twee halve missers van doelman Mampaey, na geen enkele kans. Er zit nu echt niets anders op dan uit onze volgende twee thuismatchen een vier op vier te halen," aldus H.-P. Lehnhoff.
De enige Antwerpspeler die zich in zekere mate gelukkig voelde, was kapitein Rudi Smidts. Dat had meer betrekking op zijn fysieke paraatheid, dan wel het resultaat van de wedstrijd. "Een compliment aan het adres van de medische staf. Zondag na de match tegen KSC Lokeren kon ik amper lopen, donderdag nadien stond ik alweer op het veld. Ik voel niet de minste hinder meer. Maandag laat ik mij nogmaals onderzoeken, maar het is blijkbaar allemaal goed meegevallen."
Verder had Rudi Smidts het over een 'gemiste' kans, een woord dat bij alle rood-witten over de lippen kwam. Dat is echter veel te zacht uitgedrukt. R.A.F.C. verspeelde zaterdag niet enkel twee kostbare punten. De Club zag zijn vorig seizoen door het veroveren van de nationale beker en een vijfde plaats in het kampioenschap opgepoetst blazoen, zodanig verbleken dat je vragen begint te stellen over de kracht van het elftal en zijn mogelijkheden.
Op de duur moet je beginnen denken dat het zich terugtrekken voor het internationaal tornooi van Gran Canaria geen financiele oorzaken heeft, maar veeleer een disciplinaire maatregel is als gevolg van de weinig overtuigende Europabeker-kwalificaties tegen Glenavon FC en Admira Wacker. De beslissing schept in ieder geval een zeker ongenoegen binnen de spelersgroep, die echter de kans liet ontglippen om mits een daverende verrichting dergelijke veronderstellingen de kop in te drukken (J.CLA. - GvA - 30/11/1992). |
