Verbluffend R Antwerp FC mag op 12 mei naar 'heilige' Wembley
De oudste club van het land klopt Spartak Moskou (3 - 1) en speelt als vijfde Belgische ploeg, de finale van een Europese beker. Meteen na de wedstrijd bestormden de fans het terrein.
Op de Bosuil werd geschiedenis geschreven. Als vijfde Belgische club wist Antwerp zich ten koste van Spartak Moskou voor de finale van een Europese beker te plaatsen. De Bosuilen treden meteen in het voetspoor van RSC Anderlecht, Club Brugge KV, R Standard CL en KV Mechelen. Op 12 mei speelt de oudste Belgische club de finale van de Bekerwinnaars op de heilige grasmat van Wembley, precies vijftien jaar nadat Club Brugge KV in dezelfde Londense voetbaltempel de Landskampioenen-finale betwistte en nipt verloor tegen Liverpool FC. Het werd een meeslepende terugwedstrijd gisteren op de Bosuil, want al na tien minuten leek R Antwerp FC uitgeteld. Dat was zonder Alex Czerniatynski gerekend, die de gelijkmaker binnenvlamde en in de slotfase aan de basis van de beslissende penalty lag (GvA - 23/04/1993).
Wembley rood en wit
Deurne — Op woensdag 12 mei zal het Wembley-stadion in rood en wit gehuld worden. Dan komt R Antwerp FC mmers op bezoek om de finale van de Beker der Bekerwinnaars af te werken.
De Great Old zorgde gisteren in een sfeervol Bosuilstadion voor een nooit geziene stunt. De memorabele uitschakeling van Vitosha Sofia werd voor goed uit het geheugen van de Antwerpaanhangers gebannen. Als er nu over R.A.F.C. wordt gepraat, staat de pandoering die aan Spartak Moskou werd gegeven en de daaraan verbonden historische kwalificatie voor een Europese beker, centraal. Geen twijfel mogelijk.
Het zag er nochtans lange tijd naar uit alsof de Russen uit Moskou te sterk waren voor de jongens van Walter Meeuws. Zeker nadat Radchenko Spartak al na tien minuten op voorsprong had gebracht. R.A.F.C. zou echter R.A.F.C. niet zijn als het in zo'n belangrijk treffen niet zou terugknokken. Het deed wat het moest doen. Drie keer scoren. De aanhang brulde uit voile borst: "We gaan naar Wembley toe".
Het onnoemelijke zwoegwerk van de R.A.F.C.-elf werd beloond. De "heilige" mat van Wembley wordt inderdaad hun terrein. Alex Czerniatynski voor de rust, Dragan Jaklovljevic en uitblinker Hans-Peter Lehnhoff vanop de strafschopstip na de pauze, zorgden door hun goals voor het huzarenstukje. De prestatie van de Great Old krijgt nog meer glans als erbij wordt verteld dat Spartak eerder als de best voetballende ploeg van de overgebleven halvefinalisten werd genoemd. De Russen bewezen trouwens ook op de Bosuil uit het goede voetbalhout te zijn gesneden. Bij momenten speelden ze het spelletje zo nonchalant dat het leek alsof ze op training bezig waren. Nonchalance wordt echter altijd afgestraft. Zeker op de Bosuil.
Spartak wegspelen was er voor de Great Old dus zeker niet bij. R.A.F.C. had achteraan een goede organisatie nodig om de Russen op slechts één tegendoelpunt te houden. Rudi Taeymans even niet in de buurt van Radchenko toen die de 0-1 op het bord knikte, bleek nadien onvermurwbaar. Zijn inzet werd door de supporters geapprecieerd. Ze hadden een 'Taeye USA' voor Rudi in huis. Nog steengoed in verdediging: libero Nico Broeckaert en mandekker Rudi Smidts. De Antwerpjongens hadden vooraf gezegd dat ze er hun hoofd voor zouden leggen. Ze deden het. Met klinkend resultaat. Inzet won het van technisch vernuft. Dat is voetbal. Spartak dus naar af.
R.A.F.C. heeft andermaal bewezen dat Russen in te tomen zijn door ze de ruimte af te nemen. De jongens van Walter Meeuws hadden ook nu hun les weer schitterend van buiten geleerd. Door het systeem dat R.A.F.C. speelde, was de kloof tussen aanval en verdediging soms iets te groot. Geen probleem voor H.-P. Lehnhoff. Hij vulde de leegte op. Bovendien had hij nog het lef om de beslissende strafschop om te zetten. Als je het ons vraagt doet voorzitter Wauters er toch maar best aan hem ook volgend seizoen op de Bosuil te houden. Bij de drie vorige Europese bekerwedstrijden in eigen huis had R.A.F.C. niet kunnen overtuigen. Het kon zelfs niet winnen.
Gisteren maakten de Bosuilknapen alles goed. Czernia scoorde zijn zevende Europees doelpunt voor de Great Old. Hij wordt meteen Europees topschutter van de club. Jammer voor Karl Kodat. Alex Czerniatynski is van plan ook in de finale de tegenstrevende verdedigers te tarten (Luk De Ranter - GvA - 23/04/1993).
R Antwerp FC met hart en ziel
Royal Antwerp Football Club speelt op 12 mei de finale van de Europese Beker voor Bekerwinnaars op Wembley, de plaats waar de grasmat in voetbalmiddens "heilig" wordt genoemd. R.A.F.C. schakelde gisteren op de Deurnese Bosuil Spartak Moskou uit en mag in de finale tegen Parma AC, dat Atletico Madrid afhield.
De bijna twintigduizend toeschouwers konden feesten. Ze werden door een enorm hard werkende thuisploeg op een avondje Europees voetbal getrakteerd zoals er blijkbaar alleen op de Bosuil afgeleverd kunnen worden. R.A.F.C., dat in Moskou met de kleinste score had verloren, geraakte opnieuw op achterstand. Met doelpunten van Dragan Jakovljevic, Alex Czerniatynski en Hans-Peter Lehnhoff werd de scheve situatie rechtgezet. De Antwerpsupporters bouwden donderdagavond een puik feestje in Deurne en in de Antwerpse binnenstad. Lachende gezichten, onbekenden die mekaar uitbundig groetten. Het was allemaal te zien rond het Bosuilstadion.
Die verrassende vriendelijkheid gold eveneens de Russische supporters. Zij werden vrolijk uitgewuifd en namen geen aanstoot. Als voetbalkenners hadden ze genoten. Ondanks sussende woorden van de stadionomroeper kon de jongste meute van het Antwerpheir niet tegengehouden worden. Onmiddellijk na het fluitsignaal moesten ze hun idolen op het veld gaan koesteren. De stadionpoorten stonden dan ook om veiligheidsredenen open. Het feest verliep gedisciplineerd, terwijl in alle tribunes mensen mekaar met ongeloof bekeken. Buiten werd linea recta koers gezet naar supporterscafes, terwijl anderen de autoclaxon en het open dak uitprobeerden op weg van Deurne naar Antwerpen.
In de Antwerpse binnenstad was vooral de Grote Markt prettig bezet. Toeterende auto's werden door een uitgelaten bende aangemaand tot meer. De zingende Antwerpsupporters toonden duidelijk hoe voetbal ook in Antwerpen een feest kan zijn. Er was niet de minste reden om baldadig te zijn. De politie had vooraf trouwens een kleine honderd manschappen ingezet (GvA - 23/04/1993).
Great Old reageert fel op vroege achterstand en speelt op 12 mei de finle tegen Parma AC - Wembley, hier is de Bosuil!"
Tien minuten en toen dacht men: het is gedaan. Spartak Moskou scoorde en dus moest R Antwerp FC dat driemaal doen. Wie kan zoiets tegen deze Moskovieten? Niet velen, wel R.A.F.C. De Bosuil sloeg furieus terug met spel dat naar het hart greep. Het scoorde Czernia, Dragan Jakovljevic en Hans-Peter Lehnhoff. Precies genoeg voor een Europese finalestek op 12 mei in Wembley tegen Parma AC, de club van Georges Grün. Vijf jaar na KV Mechelen doet R.A.F.C. een gooi naar de Europese kroon.
ANTWERPEN — Dit is een historisch moment en zo werd het donderdag ook door duizenden aangevoeld. Het duurde een vol uur voor de Bosuil ontruimd was en op dat moment zag men dingen die men hier niet voor mogelijk waande. Met honderden tegelijk waren de Antwerpsupporters de draad en de balustrade overgekropen en zo begaven ze zich, hand in hand, naar de tribune waar de Russische aanhang zich vlaggezwaaiend ophield. Vanop het veld, handen kletsend boven het hoofd, brachten ze een laatste hulde aan het handvol mensen dat van ver was gekomen en triest de lange weg terug moest.
Niemand die hier aanwezig was, vergeet ooit de taferelen die zich vlak na afloop voor de eretribune hebben afgespeeld. Walter Meeuws ging de lucht in midden een bos van rood-witte sjaals en vaandels. Zijn spelers kwamen er op af en volgden dezelfde weg. Nico Broeckaert werd secondenlang op en af gegooid, Rudi Smidts daverde van de ene schouder op de andere, Czernia ging op zijn handen staan en naar Cisse Severeyns is een half uur vergeefs gezocht, die was nergens meer te zien. Dit was feesten en tempeesten, alles in een aanstekelijke geest van vrede en vreugde. R.A.F.C. door het dolle heen en op weg naar Wembley, waar op woensdag 12 mei de finale wordt gespeeld van de Europese Beker voor Bekerwinnaars. Ze gaan daar wat beleven in Londen. Met duizenden steken ze die dagen de zee over. Met de boot, met het vliegtuig, zwemmend desnoods.
Van 0-1 naar 3-1 !
Eer het zover was, eer het besef van die finaleplaats bij iedereen doordrong, was er heel wat gebeurd op de Bosuil. Eerst diende Spartak weggezet. Dat klinkt simpel, maar doe het maar eens. Na tien minuten al moest je een super-optimist zijn om nog in een laatste overlevingskans te geloven. Toen scoorde Spartak Moskou het doelpunt dat R.A.F.C. meteen confronteerde met een rauwe en allerminst gezellige realiteit: het moest nu zelf nog driemaal scoren tegen een opponent die in zijn vorige wedstrijden nooit eens twee goals had binnengelaten. Begin er maar aan...
R.A.F.C. begon eraan en het slaagde in haar opzet. Het was een verschrikkelijke achtervolging dat na het schot in de winkelhaak van Czernia meeslepende allures aannam. Wat een emotie! Het was 1-1 aan de pauze. De weg zag er toen nog lang uit, te lang zelfs. Tot halfweg de tweede helft Dragan Jakovljevic om zijn as tolde en een raket onder de lat binnenjoeg. Toen schoot het stadion voorgoed wakker en kreeg Walter Meeuws de steun van de twaalfde man, waarop hij vooraf zo vurig gesmeekt en gebeden had. R.A.F.C. liep vooruit en liet zijn prooi niet meer los. Het wurgde en toen kreeg Czernia een hemelse ingeving. Hij ging wat oplopen tegen Onopko, die verloor zijn geduld en sloeg Alex neer met een klap van zijn elleboog. De lijnrechter had het gemerkt, hief de vlag op en het gevolg ken je. Uitsluiting van Onopko en strafschop voor R.A.F.C. Hans-Peter Lehnhoff achter de bal, een harde knal en 3-1.
Dat was genoeg. Er bleven toen nog vijftien minuten te gaan en die maakte R.A.F.C. vol met bijvalrijk controlevoetbal. De beloning is groot. Een miljoenenbuit en een Europese finale in de Londense voetbaltempel. De Great Old is daarmee na RSC Anderlecht, Club Brugge KV, R Standard CL en KV Mechelen de vijfde Belgische club die ooit een Europese eindstrijd aanging.
De conclusie? Walter Meeuws is inderdaad een groot trainer. Met dit materiaal ze presteren... (Stef De Wolf - D.N.G. - 23/04/1993).
Een primeur en dus schitterende vreugdetaferelen
ANTWERPEN — Wat niemand voor mogelijk had gehouden, is gisteren dus toch gebeurd. R Antwerp FC speelt de finale van de Europese beker voor bekerwinnaars. De vreugdetaferelen die zich na de kwalificatie in het Bosuilstadion afspeelden waren onvergetelijk. Spelers en suppporters gingen uit de bol, trainer Meeuws genoot intens van de primeur waarvoor hij en zijn spelers hadden gezorgd. Volgende afspraak? Wembley, woensdag 12 mei 1993 (GvA - 23/04/1993)!
R Antwerp FC speelt de finale van de Europacup: weinigen konden het gisteren geloven - "Mirakels op bestelling"
ANTWERPEN — Om kwart voor acht brak gisteren de hel los op de Bosuil. De mirakels worden met het jaar groter: vorig jaar een zege in de Belgische beker, nu een finale in de Europabeker en dat nog wel op Wembley! Het is nu al duideI ijk dat duizenden supporters de oversteek naar Londen zullen meemaken.
De man die deze groep de ziel heeft gegeven om eerder met inzet dan met talent dergelijke daden te verrichten, kon een kwartier lang nets uitbrengen. Schuddebollend liep Walter Meeuws door de, gangen: "Ik weet niet wat ik moet zeggen, ik weet niet wat ik moet zeggen..." Rudi Smidts, Hans-Peter Lehnhoff, Czernia, Cisse Severeyns en al de anderen spraken over een droom die is uitgekomen: voor een Europese finale naar Wembley. Allemaal benadrukten ze ook dat ze het fantastische Antwerppubliek wilden feliciteren voor de steun, ook toen het in de beginfase een zo goed als onmogelijke opdracht leek te worden.
Stralend liep Eddy Wauters tussen zijn spelers: "Dit is het meest emotionele moment dat we de laatste paar jaar hier hebben meegemaakt", stelde de president vast.
In en rond het Bosuilstadion duurde het feest natuurlijk de hele nacht door. Vooral toen de helden zich aan hun dankbare supporters vertoonden, stegen voortdurend kreten en gezangen op die zowat in heel Deurne te horen moeten zijn geweest. En nu dus... de finale.
Dragan Jakovljevic hield zijn spreekwoordelijke kalmte, maar stelde dan heel beslist: "Op Wembley gaan we ook winnen. De tegenstander speelt daarbij geen rol. Met Spartak hebben we een club van wereldformaat uitgeschakeld. Dat bewijst dat we iedereen aankunnen." (Michel Schepers - DNG - 23/04/1993).
Koelbloedige Hans-Peter Lehnhoff
Deurne — Hans-Peter Lehnhoff was natuurlijk een van de drukst omringde spelers. Hij scoorde het beslissende doelpunt vanop de stip. "Voor de wedstrijd hadden we al afgesproken dat ik een eventuele strafschop zou trappen. Natuurlijk gierden de zenuwen me door de keel, maar ik nam mijn verantwoordelijkheid en scoorde. Ongelooflijk. Wembley halen is ook voor mij het absolute hoogtepunt van mijn carrière. De supporters hebben ons naar de overwinning geschreeuwd. Ik zou wel iedere week in zo'n goed gevuld stadion willen spelen."
Dat Spartak technisch de beter voetballende ploeg was geweest, wilde H.-P. Lehnhoff zonder schroom beamen. "Ik zei al eerder dat we de zwakste ploeg van de vier overgebleven halve finalisten waren. Anderzijds wist ik dat we door karakter en inzet veel kunnen bereiken. Dat hebben we nog maar eens bewezen. Zelfs na die vroege 0-1 achterstand zijn we erin blijven geloven. Met z'n allen knokken voor wat we waard waren. Dat is het huidige R Antwerp FC. Ach, dit is echt een schitterende groep. Ik hoop dat de bestuursmensen er in zullen slagen ons bij elkaar te houden (Luk De Ranter - GvA - 23/04/1993).
"Wacht even, ik besef het nog niet zo goed" (Walter Meeuws)
ANTWERPEN — Een ongelooflijke triomf voor Walter Meeuws en zijn spelersgroep. Na de bekerwinst, de vijfde plaats in de competitie, nu een EC-finale op Wembley! "Ik besef het nog niet goed", zei de Antwerptrainer. "Straks, binnen een paar uurtjes, wanner ik de videocassette heb bekeken, zal dit fantastische succes helemaal tot me doordringen. Om te bekomen analyseerde hij de wedstrijd. "Deze prestatie wint aan prestige doordat we tegen een supersterke tegenstrever hebben gespeeld. We hebben een helft een wereldploeg aan het werk gezien... Daartegen winnen wij. Dan moeten wij toch ook heel wat beter zijn dan een gewoon 'boerenploegske'. De finale ? Het maakt me niet uit wie de tegenstander is, als het maar op Wembley is! Een pluim voor heel de ploeg. Vraag me niet wie uitblinker was, dat waren ze allemaal. Dit was weer zo'n prestatie zoals enkel R.A.F.C. er een kan leveren. Ik had het vooraf aangekondigd. Enkel R.A.F.C. kan tegen dit Spartak Moskou winnen." Ook in de euforie lag de toekomst niet veraf. "Ik hoop dat er van het bestuur uit initiatieven worden genomen. Zo'n Europese finale brengt geld in het laatje en opent perspectieven. De status die we nu hebben, schept verplichtingen. Meer wil ik daar niet over kwijt. Laten we nu maar feesten."
Voorzitter Eddy Wauters reageerde: "Fantastisch. Nog sterker dan destijds het mirakel tegen Vitosha Sofia. Ik had dit voorspeld. Bijna twintig jaar geleden speelden we Europees tegen Ajax Amsterdam. Toen werd een derde goal afgekeurd. Ik wist dat zoiets niet opnieuw zou gebeuren. Het was vanavond nog eens de echte hel van Deurne." ( Ludo Vandewalle - DNG - 23/04/1993).
"Dit was de echte hel" (voorzitter Eddy Wauters)
Deurne — Eddy Wauters glunderde. "Ik had het je voorspeld", zei de voorzitter. "Het zou een match zoals bijna twintig jaar geleden tegen Ajax worden. Toen wonnen we met 2-1, maar werd in de slotfaze het beslissende derde doelpunt afgekeurd. Dit keer gebeurde dat gelukkig niet. De jongens zorgden gewoon voor een schitterende prestatie. De scheidsrechter nam de juiste beslissing door die strafschop toe te kennen. Het tekent ook een klassespeler als Hans-Peter Lehnhoff dat hij op dat moment durft te trappen. Een doelpunt van goudwaarde. Tegen Vitosha Sofia hadden we al eerder voor een ongewone stunt gezorgd. Dit is echt het allerhoogste wat we als club al ooit bereikten."
De president was na de vroege achterstand niet ontgoocheld. Hij wist dat zijn spelers nog zouden terugslaan. "We begonnen sterk aan de wedstrijd maar na die tegengoal zijn we stilgevallen. Toen Dragan Jakovijevic in de tweede helft voor ons tweede doelpunt zorgde, wist ik dat we het nog zouden halen. Het publiek stond als een man achter de ploeg. Ze toverden de Bosuil voor de Spartak-spelers nog eens om in de echte hel van Deurne. Je ziet, op zulke momenten moeten de tegenstanders over goede papieren beschikken om tegen R Antwerp FC te komen winnen."
Eddy Wauters keek ook even in de toekomst. "Op Wembley hebben we evenveel kans om te winnen als onze tegenstander. Hier heb ik van gedroomd. Ook omdat leze kwalificatie perspectieven biedt voor de toekomst. Denk maar aan de bijkomende recette die we door onze kwalificatie voor de finale zullen ontvangen. Die extra uitstraling die we als club zullen krijgen. Kortom, R Antwerp FC deed op alle fronten een geweldige zaak. Sportief en financieel. Want dat er volk op Wembley zal zijn, dat staat vast."
Eddy Wauters kon ook niet nalaten de contractbesprekingen even aan te halen. "Ik zei het toch dat we moesten wachten met de onderhandelingen", lachte hij. "Zoals Walter Meeuws tegen de Russen de juiste tactiek gebruikte, zo bezig ik de volgens mij de goede manier van werken met betrekking tot de contractverlengingen. Stel dat we straks nog de Beker voor bekerwinnaars winnen ook, dan kunnen de spelers toch met sterkere motieven aan de onderhandelinfgstafel gaan zitten. Zo is het toch."
Voor hij naar de spelers vertrok, haalde de voorzitter opnieuw de steun van het publiek aan. "Je ziet dat het nog kan bij R.A.F.C. De twaalfde man was echt op post. En niet om negatieve commentaren te spuien. Zelfs in de eerste helft, toen de situatie nog lang niet rooskleurig was, bleven ze de ploeg steunen. Op die manier kan het voetbal op de Bosuil niet stuk." (Luk De Ranter - GvA - 23/04/1993).
Ongelooflijk, maar waar
Deurne — Walter Meeuws zong voor, de spelers vielen a capeila in. De kwalificatie voor de finale van de Beker der Bekerwinnaars heet "ongelooflijk maar waar" te zijn. Walter Meeuws werd van links naar rechts gesleurd. Hij brulde boven de joelende supportersmenigte uit. Schitterende beelden voor TV-camera's. Leuke momenten, ook voor de pers. R Antwerp FC voor het eerst in de geschiedenis van de club in een finale van een Europese beker. Tijd om te feesten.
"Natuurlijk ben ik enorm blij. Ik had op voorhand op de sterkte van Spartak gewezen. We wisten dat we boven ons kunnen moesten uitstijgen om de Moskovieten uit te schakelen. Als je met zulke groep werkt, weet je dat het kan. De groep beschikt over de mogelijkheden iets extra's te presteren. Dat bewezen we vorig seizoen door de Beker van België te winnen en dat doen we nu weer door de finale van een Europese Beker te halen. Een Belgische beker winnen, schept verplichtingen. Een Europese finale spelen des te meer. De club moet nu kleur bekennen. Als het nu niet gebeurt, gebeurt het wellicht nooit."
De Antwerp-coach moest duidelijk nog bijkomen van de doorstane emoties. "Door de enorme intensiteit van de wedstrijd is de draagkracht van het gebeuren nog niet volledig tot me doorgedrongen. In ieder geval heeft Spartak bewezen een ennorm goede ploeg te zijn. Na dat doelpunt zijn we, ondanks onze minder geslaagde eerste helft, niet gaan panikeren. Ik had voor de wedstrijd al veelvuldig gezegd dat een tegengoal geen onoverkomelijke hinderpaal mocht zijn. Tijdens de rust heb ik daar nog eens nadrukkelijk op gehamerd. Mede door de steun van de twaalfde man hebben we de scheve situatie kunnen rechttrekken." Walter Meeuws had het tijdens de wedstrijd meermaals moeilijk met de beslissingen van de Portugese scheidsrechter. "In zo'n match is het echt moeilijk om je emoties te verbergen. Je leeft geweldig mee. Het straffe is eigenlijk dat we dit scenario bijna op voorhand hadden uitgetekend." En dan schuddebollend: "R Antwerp FC in de finale van de Beker der Bekerwinnaars, ongelooflijk, maar waar."
Sterke verdedigers
Bij de opvallend sterk voetballende jongens vonden we de heren Smidts en Taeymans. De mandekkers vingen de Spartakspitsen goed op. Vooral voor Taeymans een bevestiging van al het goede van de voorbije weken. "Het loopt inderdaad steeds beter. In de eerste helft had ik wel wat problemen met Radchenko, omdat ik niet in Moskou speelde, kende ik die speler niet zo goed. Na zijn vervanging was Pisarev mijn rechtstreekse tegenstander. Hij week meer uit naar de hoeken van het veld. Op zo'n speler verdedig ik liever."
Rudi Taeymans werd door de Antwerpsupporters aan de aanwezige bondscoach Paul Van Himst aangeprezen. "Dat het publiek zo achter je staat, doet natuurlijk plezier, maar ik ben realist genoeg om te beseffen dat de nationale ploeg iets te hoog gegrepen is. Natuurlijk droom je wel eens van de Rode Duivels. Voorlopig ben ik echter meer dan tevreden met het ticket dat we voor Wembley pakten."
Na het derde doelpunt van Hans-Peter Lehnhoff was Rudi Taeymans toch nog niet gerust in de goede afloop. "Spartak zette dan uiteraard nog alles op alles met als gevolg dat we onder druk kwamen. Ik was zenuwachtig, jongen. Ongelooflijk. Wembley was immers zo dichtbij. We mochten dat niet meer weggeven, hé."
Eerlijke Rudi Smidts
"Natuurlijk was Spartak de beter voetballende ploeg." We haalden Rudi Smidts uit bad. Eerst werken. "Ik ben ongelooflijk tevreden dat we zulke clubs konden uitschakelen. We hebben echt gevochten als leeuwen. Daar lag de basis voor ons succes. We beseften uiteraard dat het met die 0-1 niet gedaan was. De kopjes gingen zeker niet beneden. Integendeel, ik voelde dat de hele groep klaar was om er voor te gaan. Het resultaat ken je." Rudi Smidts had natuurlijk ook gezien dat vooral tijdens de eerste helft de ruimte tussen verdediging en aanval te groot was. "Hans-Peter Lehnhoff moest in zijn eentje de ruimte dichten. Anderzijds was het zo dat we zelfs bij die 0-1 achterstand geen overdreven risico's wilden nemen. We hebben het gelijk aan onze kant gekregen. Een tweede tegendoelpunt zou dodelijk geweest zijn."
Dat Spartak zich niet plaatste, heeft het volgens Rudi Smidts aan zichzelf te wijten. "Dat de Moskovieten zulke schitterende uitgangspositie nog uit handen gaven, begrijp ik niet. Aileen al die strafschopfaze mag toch nooit gebeuren. Het was volgens mij trouwens niet Onopko maar Ivanov die Czernia een slag in de nek verkocht. Ach, goed voetballen volstaat echt niet om door te dringen tot een finale. Dat werd bewezen. ledereen bij ons heeft voor twee gelopen. Voor Spartak moet het enorm moeilijk voetballen geweest zijn tegen zo'n gedreven tegenstander als R Antwerp FC."
De finale van Europese beker spelen, is echter geen waarborg voor een nieuw Europees ticket. "Met de finale van de Beker voor Bekerwinnaars ingecalculeerd, moeten we nog zes wedstrijden afwerken. Zes matchen die we eigenlijk moeten winnen om zeker te zijn van Europees voetbal volgend seizoen. Ja, we werken andermaal een ongelooflijk seizoen af. Een beetje hetzelfde als vorig jaar. Een zwakke eerste ronde en een veel sterkere tweede." Is Rudi Smidts de kapitein van een echte bekerploeg? "Zo lijkt het ondertussen wel, ja. Laten we echter niet te hard roepen. Volgend seizoen worden we misschien in de eerste ronde uitgeschakeld. In voetbal weet je nooit. Vraag dat maar eens aan de mensen van Spartak Moskou (Luk De Ranter - GvA - 23/04/1993)."
De spelers na R Antwerp FC - Spartak Moskou
"Mooiste dag uit mijn loopbaan" (Hans-Peter Lehnhoff)
ANTWERPEN — "Dit is de mooiste dag uit mijn loopbaan, mooier nog dan de dag waarop R Antwerp FC de Bekerfinale won", zei Hans-Peter Lehnhoff. "Bij 0-1 zijn we toch in onze kansen blijven geloven", aldus de nummer 10 van de Bosuil. "Hoewel we tegen een erg sterk Spartak speelden. Het begin was moeilijk. Toen was de kloof tussen aanval en verdediging te groot. Nadien hebben we de zwakke punten van de Moskovieten gevonden en uitgebuit. lk dank het publiek. We hadden de steun van onze twaalfde man hard nodig" (S.M.M. - D.N.G.)
"Naar Wembley: droom komt uit" (Rudi Smidts)
ANTWERPEN — Rudi Smidts was door het dolle heen. 'We gaan naar Wembley, een droom komt uit", schreeuwde hij. "We begonnen goed, maar kregen dan een dom doelpunt tegen. Bij de rust kwamen we overeen rustig te blijven. Gebleken is dat dat de juiste aanpak was. Een dikke proficiat voor de hele ploeg en voor het publiek." (S.M.M. - D.N.G.)
"Spartak sterk" (Rudi Taeymans)
ANTWERPEN — "Spartak was zó sterk, ze bleven tot het einde komen. Wij zaten kapot. De slotfase zijn we op automatische piloot doorgekomen. Die vroege 0-1 ? Buitenspel! (S.M.M. - D.N.G.)
"Sterke defensie is basis van triomf" (Nico Broeckaert)
ANTWERPEN — Een heel opgemerkte rol in het Antwerpgeheel vertolkte Nico Broeckaert. De libero loopt weer te voetballen op het niveau dat hem destijds toeliet onder de leiding van... Walter Meeuws even Rode Duivel te worden "Onze hele defensie was hier vandaag trouwens soliede, op die manier liebberi we mee de basis van deze triomf gelegd", oordeelde de Zottegemnaar. "In het begin hadden wij veel last met de opkomende middenvelders van Spartak, dat verbeterde geleidelijk. Bij het Russische doelpunt was volgens mij van buitenspel geen sprake, maar allicht geloofden nog weinigen na die vroege opdoffer in onze fmalekansen. Gelukkig konden wij die achterstand nog voor de rust ongedaan maken, psychologisch hebben we ons daar enorm aan opgetrokken. (S.M.M. - D.N.G.)
"Is dit nu echt of droom ik alles?" (Didier Segers)
ANTWERPEN — Didier Segers maalde zijn kilometertjes nog maar eens of op die linkerflank, maar de gelukzaligheid overheerste na de kwalificatie duidelijk de vermoeidheid. "Dit is een droom", stamelde hij van geluk. Dit is mijn eerste Europese campagne en meteen stoot ik door tot de finale en dan nog op Wembley. Ik kan het nauwelijks geloven."Dan weer nuchter: "In het begin van de wedstrijd botsten we op een stevige Russische muur, maar R.A.F.C. heeft toen als een hecht blok gereageerd. Een ding is zeker, ik zal vannacht alvast heel goed slapen (S.M.M. - D.N.G.).
"Ik ben stikkapot, maar zo gelukkig" (Patrick Van Veirdeghem)
ANTWERPEN — Patrick Van Veirdeghem speelde na vier weken afwezigheid opnieuw mee. Op een voor hem ongewone rechtsachterplaats speelde hij een sterke wedstrijd. "Alles is goed verlopen daar op rechts", glunderde hij. "lk ben blij ook aanvallend mijn steentje te hebben bijgedragen. Vooral dan tijdens de eerste helft. Nu zit ik wel stikkapot, aan het eind van de wedstrijd moest ik me laten vervangen, ik had krampen. Nu voel ik die vermoeidheid nog nauwelijks. Dit is voor deze club en voor mezelf een onvergetelijk moment. En straks op Wembley, als ik eraan denk krijg ik nu reeds de kriebels... (S.M.M. - D.N.G.).
Hans-Peter Lehnhoff de bezieler, Nico Broeckaert organisator van een onuitputtelijke Antwerp-elf - Czernia forceert het zaakje - De Bosuilen een voor een
Stewan Stojanovic: kwam in de eerste helft niet veel in het stuk voor. Toch kreeg hij een doelpunt te slikken. De Serviër twijfelde te lang om in te grijpen (dacht hij aan buitenspel ?) op de niet eens harde kopbal van Radtsjenko. Voor het overige diende hij twee afstandschoten te keren. Dat deed de doelman sereen. In de tweede helft was hij bij de pinken toen Karpin (na balverlies van Dragan Jakovljevic) oog in oog met hem verscheen. Speelt straks zijn tweede EC-finale in twee jaar.
Patrick Van Veirdeghem: werd op rechtsachter geposteerd om Popov te neutraliseren. Hij slaagde daar goed in, beter dan NOureddine Moukrim in Moskou. Meer zelfs, hij lag aan de basis van het eerste Antwerpdoelpunt. Zijn afgeweerde schot werd door Czernia binnengetrapt. Toen Popov na 40 minuten met een letsel werd vervangen, kreeg hij Gaschkin als tegenstander. In het slot vervangen door Noureddine Moukrim.
Nico Broeckaert: was achterin eens te meer de rots in de branding. Hij hield de snelle Russen ver van het doel, behalve een keer en toen kopte Radtsjenko raak. Net als de andere Antwerpspelers dacht hij hier aan buitenspel. Hij trok Antwerps mooiste aanval in de eerste helft mee op gang, maar Cisse Severeyns kopte naast. In de tweede helft bleef hij brandjes blussen.
Rudi Taeymans: ging niet vrijuit bij het vroege doelpunt van Spartak. Geloofde in buitenspel en gaf Radtsjenko de nodige ruimte waardoor die simpel kon binnenkoppen. Ook later kreeg Radtsjenko meer ruimte dan Wim Kiekens de spits in Moskou gaf. 'Den Taaie' haalde dan ook opgelucht adem toen Radtsjenko na 40 minuten vervangen werd. Bemoeide zich niet veel met het offensief. De voorstopper deed dat slechts een keer. Hij speelde Dragan Jakovljevic vrij die hoog en droog binnenknalde. Daarna het prototype van een speler 'die zijn kop ervoor legt'.
Rudi Smidts : voetbalde zoals steeds een sobere partij tegen Pisarev. Hij greep al vroeg in de wedstrijd gepast in toen zijn rechtstreekse tegenstrever alleen op Stewan Stojanovic afging. Bleef met zijn ervaring als Rode Duivel, ook overeind in het helse slotoffensief van Spartak.
Ronny Van Rethy: net als in de heenmatch heel verdienstelijk tegen Ledjachov, een van de zes Russische internationals bij Spartak. De Limburger gaf zijn tegenstander weinig ruimte waardoor hij nauwelijks in zijn spel kon komen. Ronny Van Rethy kon zijn favoriet onderdeel (op doel schieten) geen enkele keer uitvoeren.
Dragan Jakovljevic: was nadrukkelijker in d wedstrijd aanwezig dan we dat van hem de jongste weken gewend waren. Toch diende hij doorgaans in de beresterke Onopko zijn meerdere te erkennen. Hij had wel een knappe actie in huis toen hij na een uur de bal kreeg toegespeeld van Rudi Taeymans. Hij draaide zich schitterend vrij en knalde hoog de 2-1 binnen. Even later ging de Bosnier in de fout. Balverlies resulteerde in een kans voor Karpin, maar die kon niet afronden. Werd in de slotfase vervangen door Geert Emmerechts.
Hans-Peter Lehnhoff: in de beginfase samen met Czernia de bezieler van een gretig R.A.F.C. De Duitser was ook de eerste die zich hervatte na het tegendoelpunt na tien minuten. Schilderde een mooie voorzet op het hoofd van Cisse Severeyns, maar die kon het leer niet goed raken. Kende niet veel meeval in de afwerking. Toonde zich in de tweede helft zelfs te altruïstisch toen hij oog in oog kwam met Tsjertsjesov, maar de bal teruglegde. Trapte daarna de belangrijkste strafschop uit zijn carriere tegen het net.
Didier Segers: net als in Moskou sterk tegen Karpin. Hij liet de Spartak-international nauwelijks in de wedstrijd komen waardoor de gevreesde Russische infiltraties vanop de rechterkant werden afgestopt. Kon zich offensief maar zelden uitleven. Zijn rushes langs de lijn bleven in de koffer.
Cisse Severeyns: teerde zoals altijd op zijn flitsen. Die kwamen er slechts sporadisch uit. Raakte een knappe voorzet van H.-P. Lehnhoff onvoldoende om zijn tweede Europese doelpunt te scoren. Kreeg weinig ruimte en dan heeft Cisse het altijd moeilijk.
Alex Czerniatynski: begon sterk, maar was aangeslagen na het vroege Russische doelpunt. Toch stond hij er plots weer toen hij een afgeweerd schot van Patrick Van Veirdeghem in een tijd overnam en hoog boven Tsjertsjesov in de netten besloot. Het betekende voor Czernia zijn zevende Europese goal. Hij mag zich daarmee Antwerps Europees topschutter aller tijden noemen. Werkte op de duur de Russische defensie zo op de zenuwen dat hij eerst van Chlestov, daarna van Onopko een elleboogstoot kreeg. Die tweede aanval leverde rood voor Onopko en de winnende elfmeter op.
Geert Emmerechts: verving Dragan Jakovljevic.
Noureddine Moukrim: verving Patrick Van Veirdeghem (D.N.G. - Ludo Vandewalle - 23/04/1993).
Hans-Peter Lehnhoff de bezieler, Nico Broeckaert organisator van een onuitputtelijke Antwerp-elf - Czernia forceert het zaakje - De Bosuilen een voor een
Stewan Stojanovic: kwam in de eerste helft niet veel in het stuk voor. Toch kreeg hij een doelpunt te slikken. De Serviër twijfelde te lang om in te grijpen (dacht hij aan buitenspel ?) op de niet eens harde kopbal van Radtsjenko. Voor het overige diende hij twee afstandschoten te keren. Dat deed de doelman sereen. In de tweede helft was hij bij de pinken toen Karpin (na balverlies van Dragan Jakovljevic) oog in oog met hem verscheen. Speelt straks zijn tweede EC-finale in twee jaar.
Patrick Van Veirdeghem: werd op rechtsachter geposteerd om Popov te neutraliseren. Hij slaagde daar goed in, beter dan NOureddine Moukrim in Moskou. Meer zelfs, hij lag aan de basis van het eerste Antwerpdoelpunt. Zijn afgeweerde schot werd door Czernia binnengetrapt. Toen Popov na 40 minuten met een letsel werd vervangen, kreeg hij Gaschkin als tegenstander. In het slot vervangen door Noureddine Moukrim.
Nico Broeckaert: was achterin eens te meer de rots in de branding. Hij hield de snelle Russen ver van het doel, behalve een keer en toen kopte Radtsjenko raak. Net als de andere Antwerpspelers dacht hij hier aan buitenspel. Hij trok Antwerps mooiste aanval in de eerste helft mee op gang, maar Cisse Severeyns kopte naast. In de tweede helft bleef hij brandjes blussen.
Rudi Taeymans: ging niet vrijuit bij het vroege doelpunt van Spartak. Geloofde in buitenspel en gaf Radtsjenko de nodige ruimte waardoor die simpel kon binnenkoppen. Ook later kreeg Radtsjenko meer ruimte dan Wim Kiekens de spits in Moskou gaf. 'Den Taaie' haalde dan ook opgelucht adem toen Radtsjenko na 40 minuten vervangen werd. Bemoeide zich niet veel met het offensief. De voorstopper deed dat slechts een keer. Hij speelde Dragan Jakovljevic vrij die hoog en droog binnenknalde. Daarna het prototype van een speler 'die zijn kop ervoor legt'.
Rudi Smidts : voetbalde zoals steeds een sobere partij tegen Pisarev. Hij greep al vroeg in de wedstrijd gepast in toen zijn rechtstreekse tegenstrever alleen op Stewan Stojanovic afging. Bleef met zijn ervaring als Rode Duivel, ook overeind in het helse slotoffensief van Spartak.
Ronny Van Rethy: net als in de heenmatch heel verdienstelijk tegen Ledjachov, een van de zes Russische internationals bij Spartak. De Limburger gaf zijn tegenstander weinig ruimte waardoor hij nauwelijks in zijn spel kon komen. Ronny Van Rethy kon zijn favoriet onderdeel (op doel schieten) geen enkele keer uitvoeren.
Dragan Jakovljevic: was nadrukkelijker in d wedstrijd aanwezig dan we dat van hem de jongste weken gewend waren. Toch diende hij doorgaans in de beresterke Onopko zijn meerdere te erkennen. Hij had wel een knappe actie in huis toen hij na een uur de bal kreeg toegespeeld van Rudi Taeymans. Hij draaide zich schitterend vrij en knalde hoog de 2-1 binnen. Even later ging de Bosnier in de fout. Balverlies resulteerde in een kans voor Karpin, maar die kon niet afronden. Werd in de slotfase vervangen door Geert Emmerechts.
Hans-Peter Lehnhoff: in de beginfase samen met Czernia de bezieler van een gretig R.A.F.C. De Duitser was ook de eerste die zich hervatte na het tegendoelpunt na tien minuten. Schilderde een mooie voorzet op het hoofd van Cisse Severeyns, maar die kon het leer niet goed raken. Kende niet veel meeval in de afwerking. Toonde zich in de tweede helft zelfs te altruïstisch toen hij oog in oog kwam met Tsjertsjesov, maar de bal teruglegde. Trapte daarna de belangrijkste strafschop uit zijn carriere tegen het net.
Didier Segers: net als in Moskou sterk tegen Karpin. Hij liet de Spartak-international nauwelijks in de wedstrijd komen waardoor de gevreesde Russische infiltraties vanop de rechterkant werden afgestopt. Kon zich offensief maar zelden uitleven. Zijn rushes langs de lijn bleven in de koffer.
Cisse Severeyns: teerde zoals altijd op zijn flitsen. Die kwamen er slechts sporadisch uit. Raakte een knappe voorzet van H.-P. Lehnhoff onvoldoende om zijn tweede Europese doelpunt te scoren. Kreeg weinig ruimte en dan heeft Cisse het altijd moeilijk.
Alex Czerniatynski: begon sterk, maar was aangeslagen na het vroege Russische doelpunt. Toch stond hij er plots weer toen hij een afgeweerd schot van Patrick Van Veirdeghem in een tijd overnam en hoog boven Tsjertsjesov in de netten besloot. Het betekende voor Czernia zijn zevende Europese goal. Hij mag zich daarmee Antwerps Europees topschutter aller tijden noemen. Werkte op de duur de Russische defensie zo op de zenuwen dat hij eerst van Chlestov, daarna van Onopko een elleboogstoot kreeg. Die tweede aanval leverde rood voor Onopko en de winnende elfmeter op.
Geert Emmerechts: verving Dragan Jakovljevic.
Noureddine Moukrim: verving Patrick Van Veirdeghem (D.N.G. - Ludo Vandewalle - 23/04/1993).
|
