Zonder te wervelen
Deurne — R Antwerp FC-KV Mechelen 3-2: inzet haalt het van technisch kunnen. Ook dat is voetbal. "We wervelen nog veel te weinig", zei Antwerpcoach George Kessler na de wedstrijd. Een boutade. George Kessler had natuurlijk ook gezien dat KV Mechelen vooral tijdens de eerste helft de betere was geweest. Het was enkel dankzij een brok inzet — "De instelling van mijn spelers was excellent", aldus Kessler — het opportunisme van Cisse Severeyns en het zwak optreden van KV-doelman Drouguet —"Ik beken schuld", zei hij na afloop — dat de Bosuil-boekhouder de eerste driepunter van de campagne '96-'97 mocht inschrijven. Drouguet in de fout dus. Tot drie keer toe zelfs. Eerst toen hij een schuiver van Manu Godfroid niet kon vasthouden en Cisse Severeyns vanuit een scherpe hoek binnenschoof. Vervolgens bij een voorzet van Cisse Severeyns waarop hij een deviatie met het hoofd van William Verbeeck verwachtte maar de bal zonder toucheren aan de verste paal binnenviel. Tenslotte toen hij te laat reageerde op een voorzet van Manu Godfroid waardoor Wim Kiekens kon binnenduwen.
De andere doelman, Antwerps Yves Van der Straeten, was ook aarzelend aan de opdracht begonnen. De lage schuiver van Hasenhütt voor de 0-1 voor KV, leek niet echt onpakbaar. Er werd al eens een bal gelost en het ronde ding opnieuw in het spel brengen, gebeurde niet altijd even zuiver. Yves Van Der Straeten ging gaandeweg steeds sterker keepen. Ook hij was een voorbeeld van inzet. Het tot op het bot gaan, dat steeds maar blijven lopen, het kan het handeismerk van het R Antwerp FC anno '96-'97 worden. Misschien wordt 'kan' zelfs 'moet', want qua puur talent moest de Great Old zaterdagavond passen voor KV Mechelen. De bezoekers waren trouwens met zuiver aanvallende bedoelingen naar de Bosuil gekomen. Hassenhüttl, MBonabucya, Dodik, Peeters, Arveladze, zelfs Leen en Segers zijn spelers die in het bijzonder offensief denken. Malinwa verzamelde ook een handvol doelkansen, maar verzilverde in de eerste heift slechts een mogelijkheid. Het zou de Mechelaars zuur opbreken. Het thuisspelende R Antwerp FC stuurde vooral verdedigend sterke manschappen de wei in. Pascal Plovie, Igor Nikolovski, Geert Emmerechts, Rudi Smidts, George Kulcsar, Wim Kiekens, Manu Karagiannis,... allemaal kerels die oog hebben voor balrecuperatie.
We herhalen de woorden van 'Sir George': de instelling van al wat rood-wit droeg, bleek voorbeeldig. De inbreng van nieuwkomer Manu Karagiannis was misschien zelfs bepalend. Hij kon zijn maats tot onwaarschijnlijk veel draafwerk inspireren. Geert Emmerechts werd de exponent van de defensieve sterkte van R.A.F.C. Cisse Severeyns deed in zijn eentje de wedstrijd kantelen. Hij kon dat doen omdat zijn ploeg na de rust veel meer duels won. Terwijl KVM bleef domineren, maar te gul kansen weggaf. Cisse Severeyns en co deden wel wat Hasenhüttl en de zijnen vergaten: scoren. Een gegeven dat KV-trainer Reynders inspireerde tot volgende volzin: "We hebben R.A.F.C. zelf terug in de match gebracht." Dat Dodik in de slotminuut de marge tot een eenheid wist te verkleinen, kon de pret van de Deurnenaars niet bederven. "Die overwinning hadden we nodig", zei aanvoerder Rudi Smidts terwijl hij zich in keurig maatpak wrong. Ook al een boutade, werd R.A.F.C. in tal van referenda niet als de grootste degradatiekandidaat naar voren geschoven (Luk De Ranter - GvA - 12/08/1996)?
|
