In de 95e minuut!
Antwerpen - R Antwerp FC trekt in blessuretijd uitzichtloze situatie recht: drie doelpunten in zes minuten. De sensatie was compleet! Nooit eerder gezien, allicht nooit eerder gebeurd! R Antwerp FC is gekwalificeerd voor de volgende ronde. Het scoorde in de laatste acht minuten, waarvan vijf in blessuretijd, liefst drie keer. Voordien had het de hele wedstrijd door troosteloos lopen klungelen in de afwerking.
De Great Old stond met 0-1 in het verlies aan de rust en niemand gaf tien minuten voor tijd, nog een centiem voor de kwalificatiekansen van de rood-witten. Vitosha speelde immers reuzesterk. Het liet eerst enkele kansen liggen, maar het liep toch 1-3 uit via Donkov en Mitharski. Niets kon Sofia nog gebeuren, zelfs niet toen Ralf Geilenkirchen voor de Bosuil had gescoord. Toch gebeurde het. Nico Claesen scoorde 2-3 in de negentigste minuut. Ref. Kaupe zette een lange blessuretijd in. Het gevolg van het uitvallen van Frankie Dekenne, waardoor R.A.F.C. zelfs met tien verder moest. Het werd een dolgek slot. Eerst maakte Nico Claesen gelijk, vervolgens kopte Raph. Quaranta met een buffelstoot de laatste, plots opgeflakkerde hoop, verbluffend in de netten: 4-3. R.A.F.C. gekwalificeerd. De Metropool zette onmiddellijk een lang en uitbundig feest in. Rood en wit, de liefdevolle kleuren...
Ontnuchterende start
Hield Dimitri Davidovic woord en bracht hij om acht uur zijn aangekondigde elftal in het veld, dan had zijn Bulgaarse collega Jetchev danig kat en muis gespeeld met de Belgische pers. Zoals verwacht geraakte spelmaker Jordanov speelklaar. Toch verschilde de formatie van dinsdag op drie plaatsen van de ploeg die de heemmatch afwerkte. Libero Hubcev werd vervangen door Koev, middenvelder Donkov ruimde de plaats voor Jotov en tijdens de opwarming geraakte ook nog doelman Popov geblesseerd, zodat Zdravkov uiteindelijk aan de aftrap kwam. Die wijzigingen hadden Vitosha in geen geval uit evenwicht gebracht. Integendeel ! Sofia zorgde al na vijf minuten met zijn eerste actie voor een complete ontnuchtering in het Bosuilstadion.
R Antwerp FC, beladen met de zware opdracht te moeten scoren, had zijn verdediging dicht tegen de middellijn geschoven. Savov strafte die overmoed af. Een doorsteek naar Slavcev, een crochet van deze laatste voorbij Wim De Coninck en een lage bal haarfijn tot in het net (0-1). Nog geen zestig seconden later sneed Iskrenov alweer als een heet mes doorheen de Antwerpse boter en kanonneerde staalhard op de kruising! Van een anti-climax gesproken... R.A.F.C. wilde en moest wat terug doen. Het oefende stijgende druk uit op de Bulgaarse defensie, die sterk gegroepeerd afweerde, zelfs tot op de rand van het ontoelaatbare de opkomende spitsen aanpakte. Het gevolg daarvan was twee vrijschoppen van Frans Van Rooij, die door doelman Zdravkov onschadelijk werden gemaakt. Even voordien had Hans-Peter Lehnhof in vrije schietpositie onbeheerst naast geschoten. Een doelpunt van Nico Claesen werd wegens buitenspel afgekeurd.
R.A.F.C. had het in die eerste speelhelft niet onder de markt met de Bulgaarse opponent, die onafgebroken op de tegenaanval loerde en bijna succes had via Mitharski. Terwijl bij de Great Old nog maar eens pijnlijk tot uiting kwam waar de zwakke plek in het elftal ligt: in de spits natuurlijk, waar het duo Claesen-Czerniatynski geen greintje opportunisme aan de dag legde. Op een pass van Alex trapte Nico vanuit een scherpe hoek onbesuisd in het zijnet. Nog wat later liep Hans-Peter Lehnhof zich te pletter op Zdravkov. Datzelfde deed Mitharski op zijn beurt aan de overkant, toen hij oog in oog met Wim De Coninck kwam. Inmiddels waren de vijfenveertig minuten wel weggetikt en stond R.A.F.C. voor een bijna onmogelijk te klaren karwei: het moest in nog eens drie kwartier ten minste tweemaal scoren om door te stoten naar de tweede ronde. R.A.F.C. scoorde niet tweemaal, wel het dubbele (Luc Uyttenhove - bron: onbekend - 27/09/1989)!
"The Day After" van Han
Voor al wie wat met R Antwerp FC te maken heeft, was het die dag na het mirakel uiteraard moeilijk opstaan... Het secretariaat hoorde in elk geval op post te zijn. Met een houten kop en slappe benen, maar wakker gehouden door die heerlijke beelden die maar door ons hoofd bleven flitsen, geraakten we "the day after" door...
Eerste vaststelling: op weg naar de club ontwaarden we al de eerste mensen met Antwerpsjaals om! Mensen die we dagelijks op hetzelfde uur naar hun werk zien vertrekken, plots omhuld met de liefdevolle kleuren. De eerste wakkere supporters bellen ons op om een gezellig praatje te doen. Misschien hebben zij geen toehoorders meer of is vrouwlief die eeuwige Antwerpverhalen beu... We nemen het erbij, het is immers een rustige dag en we kunnen ons een babbeltje permitteren... De gelukstelegrammen worden met een zekere spoed binnengebracht voor trainer en spelers.
Ondertussen komt er nog een telefoon uit het buitenland van een verre supporter die de uitslag vraagt en kreten van ongeloof slaakt. Journalisten bellen. Al te graag praten we telkens weer over die heerlijke minuten. 's Middags krijgen we telefoon van de Voorzitter die blijkbaar de uitslag nogmaals wil verifiëren. Het is, dat begrijpt u wel, niet eenvoudig om het verloop van die laatste dolle minuten weer te geven aan iemand die er niet bij was! Alles zal blijkbaar toch doorgedrongen zijn, want nadien neemt hij contact op met Dr. Boghemans om zich te vergewissen van Franky Dekenne's toestand.
Een onverlaat komt het secretariaat binnen en vraagt of dit wel degelijk de bedevaartplaats is waar zulk groot wonder geschied moet zijn ... Het secretariaat geraakt nu stilaan bevolkt. "Ik was met een zekere argwaan de reclamepanelen in 't oog aan 't houden voor de staanplaatsen want na onze derde goal zag ik er een paar van de grond verdwijnen. Met een half oog volgde ik de vrije trap van Hans-Peter Lehnhoff die tot mijn grote verbazing ingekopt werd door Raph Quaranta. lk kon mijn reclamepanelen nu helemaal vergeten, maar dat namen we er uiteraard bij...," vertelt Frans Van Hove.
Eugene Meulders, adjunct-secretaris, of het wandelend reglementenboek, haalde, hoe kan het anders, de reglementen erbij. "De scheidsrechter heeft helemaal niet laten overspelen. Het waren de reglementaire minuten die hij moest bijtellen na de lange verzorging van Franky Dekenne. Hij deed gewoon wat hij moest doen, voor de rest floot hij altos tegen R.A.F.C...." Marcel Florus, ex-secretaris en behulpzaam met de verzekeringen, kan terugblikken op een lange carriëre, maar dit had hij toch nooit meegemaakt.
"Wel herinner ik me een Europese verplaatsing in 1965-66 naar Glentoran Belfast waar we in de mist moesten spelen en dienden te vertrouwen op het gejuich van onze spelers om te weten of we scoorden... 3-3 speelden we daar en we waren geplaatst !"
Louis Wouters, de secretaris himself glunderde uiteraard. Ook zijn werk is beloond. En, herinneren we hem, was hij het niet die voor de wedstrijd voorzag dat R.A.F.C. veel doelpunten zou maken, want dat "ze van achter te pakken zouden zijn..." In alle euforie en vroegte is hij de Bulgaren nog gaan uitwaaien. "Ze waren toch al lets beter gezind..." Manager 's Jegers van Waldorf was vermoeid van zijn gezicht in de gepaste plooien te trekken... "Ik was zo blij voor R.A.F.C., maar het zou toch misplaatst zijn dat te tonen... Niet lang na de wedstrijd kwamen de Bulgaren hier aan... Het vervelende was dat zo nog moesten eten. We hadden een mooie tafel gedekt, maar die bleef praktisch onaangeroerd.
Twee Bulgaren lagen de hele tijd met hun hoofd op tafel te schreien. Ik had echt met ze te doen. Het moet verschrikkelijk pijnlijk geweest zijn... Toch liep ik uiteraard de hele tijd met binnenpretjes rond..." Ook de buschauffeur van Weemaes die de Bulgaren naar het hotel voerde, sprak van een begrafenisstemming, af en toe onderbroken door een denkelijk Bulgaarse vloek... En zo blijven we maar de hele dag doorpraten. Over een supporter die bij een 1-3 stand al vertrokken was en op de snelweg vernam dat het 4-3 geworden was. In alle haasten over de berm reed om in het stadion nog de sfeer te kunnen snuiven en mee te vieren. We zitten met de schrik dat we echt over niets anders meer kunnen praten ... De video-cassette kan niet genoeg teruggespoeld worden.
Misschien vragen we ook wel het radio-cassetje van Dirk Gerlo met die heerlijke getuigenissen... Hebt u Frank Raes gehoord? Michel Lecomte van de RTBF? Heerlijk te weten dat die Waaltjes zo enthousiast kunnen zijn voor R.A.F.C. Help, we kunnen er echt niet genoeg van krijgen! De dag nadien blijven we maar kranten kopen, TV-posten afzoeken om nog eens terug te kunnen genieten ... Nee, we geraken nooit los van die beelden. Geen enkele dokter vindt daar iets op... (Han - Antwerp Clubblad-04 - 07/10/1989).
|
