Uitblinker Jim De Schrijver beslist de derby
Onder de hoogtepunten in een seizoen mag toch altijd nog het winnen van de derby gerekend worden. Nadat R Antwerp FC aan huis de laatste derby's steeds had verloren, werd gelukkig nog eens gewonnen. De man van de dag was zonder twijfel John 'Jim' De Schrijver. Hij speelde niet alleen een voortreffelijke wedstrijd, maar scoorde ook het beslissende doelpunt. Eerder had hij al de voorzet gegeven waarop Karl Kodat de stand kon openen. Vlak voor de rust kwam Lambert de ingekomen Theo Custers vloeren, maar vier minuten na de pauze verraste Jim De Schrijver de paarse verdediging na een vrijschop van Karl Kodat en bezorgde R.A.F.C. dus de verdiende overwinning (Bron: Antwerp Clubblad - 9).
Veel meer zwoeg dan stijlwerk
16.000 toeschouwers, zwaar speelveld, eerst stijve bries, daarna druilregen. Door het behoorlijke gedrag van de spelers kreeg scheidsrechter Wouters geen zwaar karwei te verwerken, zelfs al moest hij er een paar de gele kaart toesteken. Overweldigende individuele prestaties van de spelers vielen om zo te zeggen niet te vermelden. Wel vertolkte de wederoptredende Bob Geens een verdienstelijke rol en liet oak Jim De Schrijver zich opmerken door zijn opgedreven activiteit, terwijl Karl Kodat toch nog het gaafste veidwerk opbracht. Bij de bezoekers was het alleszins schraler gesteld, slechts Meeuws, Mücher enMallants verhieven zich uit de anonimiteit.
Het gezegde dat de lotsbeschikking doorgaans zelf haar keuze doet, kreeg in de Antwerpse derby zijn bevestiging. In het kleurloze vertoon werd rood-wit inderdaad wel door het lot gediend, doelman Lauryssen stak daarbij een handje toe... of moeten we zeggen, niet toestak? Tegen de verwachtingen in, kaapte de 'aloude' dus de volle buit. Dit wit evenwel niet beduiden dat de Bosuil-ploeg dit volstrekt niet verdiende, want van de beide formaties was zij het tenslotte die... het minst ontgoochelde. Wel werdende punten verworven, glorie bleef daarbij echter uit. De Bosuilen toonden zich van meet af meer gemotiveerd dan de bezoekende Kielenaars. Slecht gerichte doelschoten wisselden bestendig af met onbegrijpelijk balverlies. Toch werd doelman Laurijssen terloops gesolliciteerd door een geniepige poging van Karl Kodat, die van een geleuter in de paarse achterhoede gebruik had gemaakt om door te sluipen. Hoewel Beerschot aangewezen was op uitbraken, zou van die kant de gevaariijkste fase ontstaan als Cabral voorbij Geens geraakte en de daaruit gelanceerde Cornelis de dwarsligger trof.
In feite ontstond weinig of geen aftekening, daar de meeste verrichtingen zich afspeelden in het middenveld en de wederzijdse portiers zelden op de korrel werden genomen. Tot... Plots Jim De Schrijver door Karl Kodat aan de loop werd gezet langs de rechterwing. Volgde dan een scherp inzenden, waarbij Anderson de interceptie miste en doelwachter Lauryssen aarzelde om tussenbeide to komen, het leder toch nog even wegtoetste tot voor de voeten van de opgerukte en vrijstaande Karl Kodat, die zich natuurlijk niet liet pramen om het geschenk af te ronden. Aan de overzijde sprong goalie Jean Trappeniers van puur genot op zo 'n ongelukkige wijze in de hoogte dat hij een beenletsel opliep en de plaats moest ruimen voor 'remplacant' Theo Custers. Het kwam nu meteen tot uiting dat de gastploeg moeilijk kon reageren. De Kielse tussenfractie ontbeerde de gewone carburatie om de apbouw naar behoren af te wikkelen. Wel zou Lambert terloops een kans teloor laten gaan als Mücher vanop rechts inzond. Meestal bleef het vertoon beperkt onder de middelmaat. Wanneer niemand er zich nog aan verwachtte, kwam de gelijkmaker toch tot stand. Het moet erkend dat die van dusdanige keurige makelij was, dat men die zeker kon aanvaarden. Cabral speelde de dicht bijstaande Mallants aan en het fraaie effectballetje van daze laatste voerde prompt de doorgelopen Lambert in schietstand, die tussen de voorste staak en de lokale doelman zijn knalschot bestelde.
Doorgaans wordt beweerd dat zo'n treffer vlak voor de pauzg van psychologische invloed is op het verdere gebeuren. Ook deze 'wijsheld' werd ditmaal de nek omgedraaid. Een hoge trap van Meeuws bezorgde rood-wit een vrijschop even voor het achtergebied. Karl Kodat nam de kick met een boogballetje over de opgestelde muur. De portier ving het ding gemakkelijk op, maar liet het vervolgens onbegrijpelijk uit de handen glippen, zodat de opgedaagde Jim De Schrijver niet de minste moeite kende om de flater ten gelde te maken.
Was de eerste periode nog verlopen zonder dat men er al te veel aanstoot aan genornen had, maar evenmin veel pret aan had beleefd, dan zouden de zaken daarna an kwaad tot erger evolueren. Slechts de nipte stand bleef van aard om enige spanning uit te lokken. Wat zich echter op het inmiddels glibberig geworden veld afspeelde was waarlijk het aankijken niet meer waard. R Antwerp FC stelde zich bij de stand van zaken te weer met man en macht. De paars-witten bleken niet bij machte om het roer nog om te gooien. Naar het einde toe kwamen de 'mannekens' nog wel drukken, maar van eon zgn. 'forcing' was geen sprake. Al met al een derby van uiterst gering allooi (Leo Stey - bron: onbekend)
Jim De Schrijver dominteert de derby der verveling
De Antwerpse derby was een r zwak en wanordelijk geval waarin de thuisploeg zelfs niet behoorlijk moest spelen om Beerschat van zich af te houden. De verkeerde passes waren niet te tellen en het geheel dreef op een ritme dat enkel in lagere klassen een fatsoenlijke beurt kon maken. Vooral Beerschot was onkennelijk, het middenveld zakte weg en slechs in de slotminuten kreeg men de indruk dat de Coppens-brigacte nog een gelijkspel zou verwerven dat het niet[ verdiend zou hebben. Jim De Schrijver was de spelbepalende figuur bij R Antwerp FC. Hij zat overal en was in een van die dagen waarop men veel kan ondernemen zonder lets te missen. Zijn grootste verdienste zat in het aandeel dat hij had bij de twee doelpunten die Beerschot binnenkreeg. In de vierentwintigste minuut werd hij op rechts weggestuurd en hij maakte maximaal gebruik van de vrijheid die Nielsen in die strook aan zijn tegenstanders liet. De bal kwam keihard naar binnen, Lauryssen en Anderson vochten een kortstonclig duel uit bij de eerste paal en de hobbelende bal werd van dichtbij door Karl Kodat in een hoek geschoten. Na de rust scoorde De Schrijver zelf. Bij een obstructiefout van Meeuws op Mocibob, vlak voor het strafschopgebied, tilde Kodat het leder fijn over de muur. Lauryssen bleef op zijn lijn hangen en Antwerps rechtsachter scoorde van dichtbij met een hobbelschot dat nauwelijks de binnenzijde van het middelste net raakte.
De lob van Mallants
Op dat moment bleven er nog veertig minutem te spelen en elkeen begon met spanning uit te kijken naar de reactie van Beerschot. Die kwam er niet. Het paarse middenveld ging volledig onderuit en hield door onnauwkeurig passenwerk de tegenstander zelf in de match. Doelman Theo Custers, die Jean Trappeniers had vervangen, werd zelden bestookt. Aan de overzijde maakten dekkingsfouten in de Beerschot-verdediging het mogelijk dat R Antwerp FC het gevaarlijkst bleef. Tweernaal over de volle duur van de wedstrijd haalde Beerschot de plaatselijke defensie uit verband. In de twaalfde minuut openden Cabral en Cornelis de rechterkant van Antwerps laatste linie. Het schot van Cornelis met de linker afgevuurd, viel achter de rug van Jean Trappeniers op een winkelhaak. Net voor de rust kwam Beerschot aan de gelijkmaker en dat was een fase die even wat warmte bracht voor de verkilde lui achter de balustrades. Jan Van der Veen tikte de bal verkeerd. Cabial ging er op rechts mee weg, pasje achteruit tot voor de linker van Mallants, die de bal over twee verdedigers heen tilde tot bij Lambert. Beerschots middenvelder liep tot voor de neus van Theo Custers en gaf toen een schot weg dat haarfijn gemeten tussen doelman en eerste staak binnensloeg. De vreugde van Beerschot zou van korte duur zijn.
Na vier mmuten spelen in de tweede helft kreeg het van Jim De Schrijver de genadeklop. Wat daarna gebeurde was flauwe soep, het vertellen met waard. De fout ervan lag ditmaal niet bij de spelleider. Pierre wouters was onberispelijk en doorlopend bij de zaak. Hij gaf geel aan Anderson en Van Gucht nadat beiden op elkaar inramden in het bezoekencle doelgebied en de herrie al te lang aansleepte om het zonder gevolg te laten. Achteraf was er eenzelfde sanctie voor Walter Meeuws (Bron: onbekend)
|
