Bezoekers pakken uit met anti-voetbal
Antwerpen - Mocht voetbal altijd gespeeld worden als zaterdag aan de Bosuil, kwam er geen volk meer naar kijken. De goed zesduizend aanwezigen, die een uur rek- en vertragingsmaneuvers van de Kortrijkse bezoekers hadden moeten doorstaan, kregen het zodanig op de heupen dat ze hun ongenoegen in spreekkoren ventileerden. "Antivoetbal, anti-voetbal". Trainer Leekens mocht na afloop wel verklaren dat de druk van R Antwerp FC te groot was om met aanvallende tegenstoten uit te pakken, iedereen kon vaststellen dat KVK eenvoudig niet wilde combineren. De ploeg kreeg bovenop nog de steun van de scheidsrechter, want die ondernam niets tegen de antipropaganda.
Als de bal na een kwartier in de eerste helft al van hand tot hand gaat alvorens de inworp volgt, doelman De Man de helft van de uitgetrapte ballen door zijn maats teruggestuurd krijgt en slechts een foutje van de tegenstander afgewacht wordt om een tegenactie op te zetten, dan verdien je zelfs geen gelijkspel. Leekens huldigde dezelfde tactiek als tegen RSC Anderlecht en KV Mechelen. R Antwerp FC liet zich vangen. Het was na een kwartier spel duidelijk dat je de boel niet via een overbevolkt centrum moest gaan forceren. Als je dan merkt dat Hans-Peter Lehnhoff met De Wolf dolde, waarom dan niet het beproefde recept met Ralf Geilenkirchen in steun op de vleugel uitspelen?
De donkerharige Duitser begon wel op rechts maar verhuisde na een vijftal minuten, in het zog van Staelens naar links, waar hij eerder aan verdedigen dan aan aanvallen dacht. Het gevolg was dat wanneer de thuisploeg in het offensief trok, maximum drie man voorin te vinden waren: Hans-Peter Lehnhoff, Marc Van der Linden en Thierry Pister. Te weinig om de Kortrijkse muur te kraken. De inbreng van Nico Claesen, onmiddellijk na de rust, leverde niet veel op. Hij stond voorin te geïsoleerd nadat Marc Van der Linden een stapje terugzette en Ralf Geilenkirchen op de plaats van Rony Van Rethy postvatte. Niettegenstaande een fel slotkwartier vond R.A.F.C. geen mogelijkheid om de twee punten binnen te halen.
Zoals dikwijls in dergelijke wedstrijden was de beste kans nog voor de ploeg die ze niet verdiende. Vlak voor rust ging Abeels op rechts door, zond een voorzet op de voet van Snelders, die zijn volleyschot hoog over keilde. Buiten een door de thuisverdediging onderbroken actie Desnica-Snelders en een ongevaarlijk schot van dezelfde Desnica over doel, lieten de Kortrijkspelers niets zien. Of toch, veel terugspeelballen. Bij een van die fases wierp Hans-Peter Lehnhoff zich tussen Schwabe en de doelman en moest De Man hem in extremis stoppen.
De Duitser was tijdens de eerste helft de beste man op het veld, zette leuke combinaties op en was bij elke gevaarlijke fase betrokken. R.A.F.C. kwam al bij al te weinig uit de hoek en kon zelden voor reëel gevaar zorgen. De beste kans kreeg het nog in het begin, toen Frans van Rooij de bal van Thierry Pister controleerde, even naar binnen zwenkte en een grondscherende schicht naast de paal kanjerde. Het Antwerpgeschut stond overigens niet te best afgesteld. Rony Van Rethy, Hans-Peter Lehnhoff en Thierry Pister joegen de bal hoog in de wolken.
De tweede helft leverde aanvankelijk een nog sterielere bedoening op. De KV-jongens leken bij wijlen op rugbyspelers voor de manier waarop ze de bal, over verschillende stations, tot bij Ducoulombier brachten, die met meestal verre inworpen evenmin voor gevaar zorgde. KVK wilde eenvoudigweg geen voetbal spelen en werd na verloop van tijd door het publiek uitgejouwd. Dat was van aard om de rood-witten tot meer actie te brengen. De meeste van hun aanvallen eindigden echter in hoekschop, 12 tegen 3 voor KVK. Toch konden de thuisspelers nog enkele keren dreigend voor doel komen.
Zo moest De Man een kopbal van Marc Van der Linden, op aangeven van Hans-Peter Lehnhoff neutraliseren. Hij was bij een tweetal andere fasen verslagen. Gelukkig voor hem eindigde de een-twee-beweging Frans van Rooij-Nico Claesen met een loeier naast de paal. Hans-Peter Lehnhoff was te klein om de inswinger van Marc Van der Linden, na goed samenspel met Rudi Smidts, binnen te koppen (Henk Verleyen - bron: onbekend - 13/03/1989).
Retrospectieve Bob Crauwels (25)
Met een laf spelconcept met gedurende 90 minuten antivoetbal om de 0-0 op het bord te houden, is Leekens in zijn opzet geslaagd. KV Kortrijk voerde aan dat de ploeg achteraan stevig georganiseerd was, waardoor de Antwerpkansen, ondanks lokaal overwicht op één hand te tellen waren. Het publiek was al bij al 'de dupe' van zulke aanpak.
Tijdens de eerste helft was Frans van Rooij met een laag hard schot vlak naast de zijpaal het dichtst bij een doelpunt. Vlak voor de rust maakte Snelders bij de eerste Kortrijk-kans er ei zo na op wraakroepende wijze 0-1 van.
Met Nico Claesen in de tweede helft aan de aftrap, probeerde Georg Kessler met bijkomende aanvalskracht de KKV-verdediging, met Broeckaert als sterkhouder, tevergeefs te ontwrichten. De Bosuilen bleven beuken met de schrik in het achterhoofd, op counter het deksel op de neus te krijgen!
Uiteindelijk bleef het bij een 0-0, waarbij men zich de vraag kan stellen wat middenmoter KVK in feite behelst heeft op zulke wijze een punt te behalen, dat het niet eens strikt nodig had! Ondanks dit verliespunt snoept R.A.F.C. Club Brugge KV (na 5-1 verlies tegen S.T.V.V.) de vierde plaats af (B.C. - Antwerp Clubblad-13 - 25/03/1989).
|
