Maestro Frans van Rooij dirigeert tiende Bosuilsymfonie
WAREGEM - In de Regenboog-schouwburg werd gisteren door het Great Oldorkest uit Deurne de tiende Bosuilsymfonie van Georg Kessler uitgevoerd, gedirigeerd door Frans van Rooij. Net als na het vertolken van de negen vorige competitiecomposities waarvoor de grijze grootmeester eerder dit seizoen al de partituur leverde, kreeg de Antwerpse virtuozengroep ook aan de Gaverbeek een verdiende ovatie van de talrijk meegereisde fans. Uit of thuis, de verse vedetten van de enige Vlaamse metropool blijven de kampioenschapspunten plukken alsof ze voor hen geplant zijn. In het kampioenschap lopen ondertussen al tien ploegen rond die zich vertwijfeld afvragen wat Libramont dan wel heeft wat zij niet hebben.
Had de stralende najaarszon op het bankje zijn trainershart tot euforische temperatuur opgewarmd? Of hadden zijn zegevierende onderdanen in de kleedkamer dreigend met hun vuile shoes gezwaaid om hem te dwingen eindelijk eens tot openbare bekentenissen over te gaan? Hoe dan ook, een kwartier na de match meldde Georg Kessler: "Na tien opeenvolgende geslaagde wedstrijden durf ik te stellen dat R Antwerp FC in deze competitie een goede start heeft genomen. Ik zou zelfs durven zeggen: een zéér goede start". De ouwe taaie verkondigde het uiteraard op zijn unieke manier. Klaar en luid, maar op het waarschuwende toontje dat niemand hoefde te hopen op nog een hoera-dansje erbij.
Wat aan de verklaring van de bezoekende coach voorafging was ook ruimschoots de moeite en het inkomgeld waard. Een pittige, spannende vertoning, met veel doelgevaarlijke situaties, rare goals, betwistbare overtredingen binnen de strafschopzone, (soms té) vinnige duels en vaak lange periodes vol fraai combinatiewerk van afwisselend de ene en de andere dominerende partij. R.A.F.C. dat op de vreemde bodem even complexloos naar de zege mikte als speelde het binnen de eigen Bosuilmuren, kwam vlug op voorsprong. Marc Van der Linden zwiepte vanop de flank een hoge bal voor de SV-goal. Tot zijn innig jolijt zag hij hoe Galjé zich compleet verkeek op zijn mislukt inzenden. De doelman zwaaide zijn vuisten nog naar het leder toen dat ding al achter hem tegen de paal sloeg en in het doel spatte. "Een beetje een gelukstreffer," vonden ook de winnaars achteraf.
Amper zestig seconden later was er een supersave van Wim De Coninck om de koppende Niederbacher van de gelijkmaker te houden. De matchbeelden bleven over en weer flitsen aan videoclipsnelheid. Een fraaie tweede goal van Marc Van der Linden werd met het buitenspelvlaggetje uitgeveegd. Galjé noch Wim De Coninck werd de tijd gegund de vogeltjes te tellen in de zwiepende populieren. Tien minuten voor rust schotelde Borkelmans de bal voor de voeten van Niederbacher. Tot stijgende wanhoop van de Waregemgezinde tribunebevolking begon die het rijtje Antwerpverdedigers voor hem af te lopen, alsof hij ze man-per-man de hand wilde schudden alvorens af te drukken. Net toen iedereen dacht dat hij het beruchte tikje té lang getalmd had, vlamde hij naar de goal. Wim De Coninck bleek toch nog verrast en kon het projectiel alleen nog maar eventjes aantikken met de vingertoppen.
Een schoonheidsfoutje vonden zowel Wim als Hans meer dan voldoende. De twee keepers lieten zich in al hun overige daden en dat waren er veel, op geen enkele tekortkoming meer betrappen. Integendeel. Na de 1-1 steeg de vermaakwaarde van het spektakel zowaar nog. Voor de eerste helft om was, dwong Galjé nog twee keer applaus af. Telkens op keurig en hard gemikte schoten van Hans-Peter Lehnhoff. Tussen de twee Duitse knallen door werd Karagiannis door Yves Vanderveeren binnen de grote rechthoek tegen de vlakte geholpen met een ingreepje dat toch wel een penaltygeurtje verspreidde. Na de match was dat luchtje volgens de Waregemse kleedkamerbewoners uiteraard nog altijd een ferme strafschopstank. Hoe dan ook, op het moment zelf had de ref een verstopte neus.
Na een puik schot van Frans van Rooij, veruit de beste man op het veld, door Galjé in corner gemept, gaf KSV de indruk het wedstrijdlaken naar zijn haar te trekken. De Antwerpinspiratie bleek opgedroogd. Strateeg Frans van Rooij bleef moedig leiding geven, maar predikte in de woestijn. De bezoekers werden gedwongen over te schakelen naar een aaneenschakeling van ingrepen om de dreigender wordende Waregemse machtsgreep te fnuiken. De periode van KSV-overwicht bereikte een hoogtepunt met een unieke doelkans van Van Baekel. Hij rondde af met een zwak lobje, waarmee ex-ploegmaat Wim De Coninck geen moeite had. Het hoogtepunt dat 2-1 had moeten worden, werd het eindpunt van de Waregemse overheersing.
Drie minuten later was het 1 -2. Frans van Rooij trapte een corner. Jan Poortvliet, volledig vrij aan zijn heerlijke lot overgelaten, kopte de bal binnen. Na de match lag die fase nog op de lever van Haesaert en hij liet duidelijk verstaan dat ze hem nog meerdere dagen buikkrampen zal bezorgen. "Zo'n blunder van Borkelmans. Onvergeeflijk. Een duel verliezen, dat kan altijd, maar je man niet houden? Dat is doodzonde. En dan nog in een situatie waar ik zo fel op gehamerd had tijdens de theorie. Op papier uitgetekend en op het bord. Corner van Frans van Rooij, inlopende Jan Poortvliet en bij die Jan Poortvliet hoorde... Borkelmans te zijn, maar die was in geen velden of wegen te zien," sakkerde de KSV-patron.
Decraeye had de ontgoocheling van zijn trainer kunnen verlichten door achttien minuten voor affluiten een niet te missen kans in 2-2 te veranderen. Dappere Pino zal zich overmorgen nog altijd afvragen hoe hij die bal er van zo dicht zo ver over kon vlammen. Na die verprutste mogelijkheid lieten meerdere thuisspelers de armen zakken. Hun Antwerpcollega's daarentegen, draafden in het slotkwartier fris en met ongebreideld enthousiasme naar luider klinkende cijfertjes toe. Zonder twee geslaagde pantersprongen van Galjé hadden ze die trouwens ook nog afgedwongen (Mark Dheedene - Het Nieuwsblad - 07/10/1987)!
Frans van Rooij en negen werkpaarden
WAREGEM. — Leuk praatje na de wedstrijd. Waregemtrainer Haesaert: "Een ongelukkig doelpunt en het tweede doelpunt een grote blunder. Wij hebben de tweede helft het spel moeten maken." Ja wadde... Antwerptrainer Georg Kessler: "Tevreden. In de tweede helft gedomineerd en KSV Waregem in onze greep. Verdiende overwinning. R.A.F.C. definitief een goed elftal."
Inderdaad, R.A.F.C. mag nu het predicaat van een steengoed elftal opeisen, want wat het in Waregem bewees was grote klasse. Daarenboven een groot talent als Frans van Rooij: overal te vinden en rondom hem negen werkpaarden en een goede doelman.
De mannen van de Metropool hebben reclame gemaakt voor het Antwerpse voetbal, dat staat vast. Een ijzersterk elftal, zonder complexen, in alle lijnen goed uitgebalanceerd en gebruik makend van de hele breedte van het veld. Totaalvoetbal en aanvallend tot en met! Resultaat kan niet uitblijven en dit manifesteerde zich al na tien minuten. Rudi Smidts bediende Frans van Rooij. Met een prachtig hieltje stuurde hij Marc Van der Linden op rechts die scherp voorstuurde. Doelman Galjé misrekende zich. Bal tegen de zijpaal, tegen zijn lichaam en binnen. In een spetterend eerste kwartier vond Niederbacher Wim De Coninck op zijn weg en kwam Hans-Peter Lehnhoff hetzelfde tegen met Galjé.
De wedstrijd was meteen opengebarsten. Niederbacher kopte over, Marc Van der Linden zag een doelpunt (buitenspel?) afgekeurd en dezelfde Marc Van der Linden zag zijn kopstoot op hoekschop van Frans van Rooij nipt naast suizen. KSV Waregem wroette en het lukte ook. Even over het halfuur slalomde Niederbacher voorbij enkele bezoekende verdedigers, drukte af en de botsende bal verraste doelman Wim De Coninck: 1-1. Een voetbalfestijn dat de massa voor rust nog tweemaal in vervoering bracht: Karagiannis glipte door en werd gepakt, zonder gevolg. Hans-Peter Lehnhoff liet Galjé nog even zijn talent bewijzen.
Na rust ging het festival verder met R.A.F.C. dat duidelijk zijn stempel op het geheel plaatste. Orkestmeester Frans van Rooij dirigeerde, drukte af, gaf een hoekschop en Jan Poortvliet kon deze trap helemaal ongedekt tot een tweede doelpunt ombuigen. Een doelpunt dat bij trainer Haesaert diep in de keel schoot, omdat Borkelmans Jan Poortvliet de vrije teugel gaf. Naarmate de tijd vorderde kwam de kracht van R.A.F.C. meer en meer naar boven: goed gestructureerd tegen KSV Waregem dat het wat overhaastig deed. Hoe anders te verklaren dat Decraeye helemaal alleen nog hoog over besloot? Als toetje: twee kanjers van H.-P. Lehnhoff en Frans van Rooij op doelman Galjé. Topvoetbal, zo heet dit (Pol Morisse - GvA - 07/10/1987).
|
