Algemeen gevoel: Bedankt supporters voor de positieve bijdrage

Merci Antwerp' , 'Merci Walter Meeuws', 'Always look on the bright side of life' en een eindeloos 'Que sera'.
Dat was tot ruim twintig minuten na affluiten het dankwoord van de 17.800 supporters aan hun club en hun spelers.  Het was alsof Antwerp FC de Europabeker toch had gewonnen.  De Parma-aanhang werd er een beetje stil van. In Wembley had men dat nog niet eerder meegemaakt.  Ook buiten het stadion werd de sportieve viering van R Antwerp FC verdergezet.
Het leek alsof het mooie weer gisteren besteld werd.  Woensdag was Londen tot in de late namiddag in een nevel gehuld.  Daarna brak de zon door en toen de spelers het veld betraden, waanden we ons in Italië.
Onmiddellijk na  de aanvang van de wedstrijd werd duidelijk dat de sfeer in het Wembleystadion aansloot bij de zachte lente-avond.  De Parmesaanse en de Antwerpse aanhang wedijverden met mekaar.  Wie was het meest enthousiast? Achteraf zou blijken dat Antwerp FC op dat vlak meer doelpunten maakte.  Hiermee win je natuurlijk geen beker, maar kom je wel op een goed blaadje bij de Uefa, die zopas startte met een fairplay-campagne.  En ook de neutrale toeschouwer wist dat te waarderen.

Druk of niet, je  moest als speler al op sterke benen staan om geen koude rillingen over de rug te voelen lopen door het aanhoudende en luide gezang.  Het leek soms alsof het Parma-heir niet bestond.
De voetballers speelden  het spel mee, moedigden kort voor het begin de toeschouwers aan. Czernia klapte in de handen en zijn voorbeeld werd tienmaal gevolgd.  Het antwoord  van op de tribunes bleef negentig minuten lang duren.
Toen de aanmoedigingen dreigden te verstommen, kwam Czernia zich nogmaals persoonlijk met de zaak bemoeien.  Na het doelpunt van Cisse was hij het opnieuw die het publiek opzweepte.
De hoop bleef ook na de rust bestaan, al vielen de 17.800 eventjes stil omdat Antwerp ettelijke malen door het oog van de naald kroop.
En toch was het beslissende doelpunt voor niemand reden om de Great Old te laten vallen. Integendeel, de gezangen werden nog luider en het roodwitte enthousiasme maakte een geweldige indruk op de Parma-aanhang en de Engelse toeschouwers.  Dat hadden ze zelfs in het eerbiedwaardige Wembleystadion nog nooit gezien.  Toen Antwerp FC voor de zoveelste keer aan een koude douche ontsnapte, stootte een Bobby zijn collega smalend aan.  Omdat het publiek hierop dolenthousiast reageerde, keek de Bobby waarderend in onze richting.

Ook nooit  gezien. De meer dan zeshonderd opgetrommelde agenten hadden geen kind aan de toeschouwers.  Ze waren nochtans met evenveel opgekomen als voor een hoogrisicomatch als de Cup Final van zaterdag. "Beter voorkomen dan genezen," zegde Inspector George Allman voor de match.
"Als blijkt dat de supporters zich gedeisd houden, verminderen we stilaan in getal.  We zorgen voor een goede scheiding tussen de twee groepen.  Maar, je moet weten, jullie supporters zijn geen lastpakken.  Heerlijk zoals die zich gedragen.  Zaterdag krijgen we andere katten te geselen."
Je houdt het trouwens nauwelijks voor mogelijk dat 600 agenten en 20 stuks bereden politie in Wembley voor de veiligheid zorgden.  Enkel om mee op de foto te staan, waren ze er.  Voor het overige bleven ze gedeisd, maar ze waren verdomd alert.  Daar zorgde George Allman wel voor.
Voorbeeldig was ook de informatie aan de toeschouwers.  Naast het Engels klonk ook Italiaans en perfect Nederlands uit de stadionluidsprekers.  De samenstelling van de Antwerpploeg werd in het Nederlands aangekondigd, die van Parma in het Italiaans.  Bij de vervangingen gebeurde hetzelfde.
Tijdens de rust konden de toeschouwers in alle comfort een natje en een droogje verorberen en even naar schone toiletten gaan.  Wembley mag dan wel al een eerbiedwaardige leeftijd hebben, comfort is er in overvloed.
Het maakt het allemaal zoveel mooier om als supporter die nooit in de Bosuilkuip kwam, een wedstrijd te volgen.  Ze hadden zich laten overhalen en waren na afloop diep onder de indruk.  Niet alleen van het stadion, maar van de enthousiaste ondertsteuning van de ploeg.
Wellicht is dit laatste de beste reclame van het seizoen, zondagmiddag tegen FC  Luik.  Het gaat weer om een Europees avontuur.

Om zeven uur stroomden de supporters toe op de Grote Markt om de match te volgen op het grote scherm, dat er toch niet was.  De zondvloed even voor achten veegde de markt leeg, maar ze bleven in de buurt om Antwerp FC - Parma ten slotte drijfnat te volgen op de terassen van café's in de buurt.  En al wonnen die van ons niet, toch vrulde de hele bende na tienen "Merci Antwerp"!
Piepjonge Antwerpsupporters troepten samen rond de BRTn-camionette aan Brabo voor het begin van de match en panikeerden toen bleek dat de BRTn-journalisten geen reuze scherm te voorschijn toverden.
De  stortvloed maakte de paniek nog groter: de supporters legden een soort Comedy Capers-race af van het éne café naar het andere op zoek naar een televisie.  De weinige café's in de buurt die er één hadden, zetten hem indien mogelijk voor het raam en daar troepten ze samen, drijfnat.
Wie aan zo'n café een gezamenlijke kreet hoorde, spurtte er naartoe in de hoop dat er werd gescoord, maar meestal verraadde het gebrul de aanwezigheid van een cameraploeg van BRTn of VTM.  Voor het oog van de camera werd het hele gamma Antwerp-kreten gescandeerd van "Say Oe-Ah-Czernia" over "Que Sera, Sera" tot "Wij gaan naar Wembelie".
Velen liepen gewoon van het éne café naar het andere en er circuleerden de wildste geruchten over de stand.  Van een 3-2 voorsprong tot een 1-3 achterstand.  Verdwaalde Nederlanders liepen totaal verloren.  Nu kwam de herrie voor één keer niet van hun kant.
Na het definitieve fluitsignaal werd een gedeprimeerde aftocht verwacht, maar niets daarvan. "Always look on the bride side of life" brulden de 'echten' en beklommen met vlaggen en wimpels de Brabo-rots. Wie nog niet kletsnat was, nam een douche onder de fontein. Hier en daara werd de teleurstelling om de nederlaag weggevloekt, maar de meeste gezichten stonden op zon.
Na een half uur kwamen de eerste slimmeriken aan die de match thuis hadden gevolgd en dus droog bleven.  Voor hen werd het hele gamma kreten en liedjes nog eens dunnetjes overgedaan, maar rond elf uur verspreidden ze zich.  Zingend en dansend.
Wat zou dat zijn geworden bij een overwinning?

Geflankeerd door Uefa-voorzitter Lennart Johansson en bondsvoorzitter Michel D'Hooghe keek Antwerp-voorzitter Eddy Wauters vanuit de Royal Box van het Wembleystadion toe op de talrijk meegereisde supporters die reeds anderhalf uur voor aanvang van de finalewedstrijd van de Europabeker voor bekerhouders voor een formidabele sfeer zorgden.
Toen de spelers hun opwachting maakten, betekende dit ook voor hem een hoogtepunt in zijn 24-jarige voorzittersloopbaan op de Bosuil.
De eerste opdoffer vanwege Parma kwam Antwerp snel te boven aangezien Cisse Severeyns reeds  binnen de minuut tegenscoorde, maar nadat het 1-2 was geworden voor Parma en iedereen zag dat de Italianen hun tegenstander op velerlei gebied domineerden, besefte Eddy Wauters eveneens dat die opperste bekroning - dé beker - niet voor de roodwitten was weggelegd.
In de loop van de tweede helft zakte hij iets verder weg in zijn zetel, om naar het einde toe toch weer met een zekere fierheid het laatste fluitsignaal van scheidsrechter Assenmacher af te wachten.  Van zodra dat had geklonken, werden wederzijdse felicitaties uitgewisseld met de tribunegenodigden en wachtte hij op de komst van zijn spelers, die hun herinneringsmedaille in ontvangst mochten nemen.
Eddy Wauters liet er tijdens de aanloop naar deze finale geen twijfel over bestaan dat hij zijn ploeg niet kansloos achtte. 
<Of hij nu niet een beetje teleurgesteld was over het resultaat en het niet behalen van de beker?>
"Bij elke nederlaag is men een beetje ontgoocheld, ik niet in het minst; maar iedereen heeft gezien dat Parma beter, sterker en rapper voetbalde en dan moet men zich sportief bij dat verlies neerleggen.  Enkele spelers waren wellicht wat onder de indruk van het gebeuren.  Sommigen onder hen kwamen met knikkende knieën op het veld.  Daar heb ik alle begrip voor, ik heb ook gevoetbald."
"Voor R Antwerp FC was de bekercampagne reeds geslaagd van zodra we ons voor Wembley kwalificeerden."
Op een ander vlak is voorzitter Eddy Wauters wel een tevreden man. "De manier waarop onze supporters zich vandaag in het stadion en in Londen hebben gedragen, maakt mij uitermate gelukkig.  Ik mocht van alle Uefa-bonzen felicitaties in ontvangst nemen voor het gedrag van de Antwerpaanhang.  In functie van de toekomst van het voetbal op de Bosuil is dat erg belangrijk.  Ik heb de Antwerpse burgemeester niet gezien, maar indien hij op Wembley was zoals aangekondigd werd, dan zal hij gemerkt hebben dat de roodwitte fans zich voorbeeldig kunnen gedragen.  Met deze dank ik ze allen voor hun steun aan de ploeg en hun gedrag tijdens hun verblijf in Londen.  
Het is spijtig dat wij ze de beker niet hebben kunnen aanbieden, maar ik ben ervan overtuigd dat het zo al behoorlijk mooi is geweest voor de liefdevolle kleuren."